tag:blogger.com,1999:blog-38879399774264384872024-03-13T15:04:46.848-07:00Je reviendraiWhat is not seen yet..Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.comBlogger123125tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-3410551674671343062013-07-31T07:16:00.001-07:002013-07-31T07:16:19.894-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Οι κουρτίνες του ήταν κλειστές. Ήταν βράδυ θα μου πεις. Πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, αυτός πάντα μα πάντα δεν τις ανοίγει. Του αρέσει το μαύρο, πάντα του άρεζε του σκοτάδι. Από τότε που αποφάσισε να κλειστεί στον εαυτό του, μέσα στις σελίδες και τις πένες του. Πόσα μελάνια είχε ξοδέψει.. Και τα άφηνε εκεί. Το κάθε χρωματιστό βαζάκι που τέλειωνε το βόλευε σε μια συγκεκριμένη θέση. Το ένα δίπλα στο άλλο. Όλα μαζί ένα μικρό χρωματιστό τοίχος. Μπλε, κίτρινα, μωβ, κόκκινα, πετρόλ και πράσινα. Άφησε και ένα ακόμη μπλε, σκούρο αυτή τη φορά, στη συλλογή του. Γυρνά το κεφάλι και βλέπει το πρόσωπό της.<br />
Ακόμα γράφεις.. Όλο αυτό κάνεις. Ήθελα να ήξερα τι ακριβώς..<br />
Δεν είναι ώρα.<br />
Πάντα έτσι λες.<br />
Το μόνο που σκεφτόταν εκείνος τώρα ήταν και το μόνο που είχε μείνει στον αέρα. Η βαθειά φωνή της. Την κοίταξε και χάιδεψε μια μικρή τούφα μαλλιών που έπεφτε στο πρόσωπό της.Την παρατήρησε εξεταστικά, να δει τι ντύνει το σώμα της. Από την κορυφή ως τα νύχια. Τίποτα σχεδόν δεν μπορούσε να διακρίνει. Το μικρό φως του δωματίου έπαιζε με τα μάτια του, έπαιζε και με τα χρώματα της φορεσιάς της.<br />
Ίσως πετρόλ ή πράσινο, σκέφτηκε.<br />
Για το μόνο που ήταν σίγουρος ήταν το άρωμά της. <br />
Και τώρα τι; Ψιθύρισαν τα χείλη της με μυστικότητα.<br />
Τώρα τίποτα.<br />
Σε μια τόση φειδωλή απάντηση αποκρίθηκε εκφραστικά όλο του το πρόσωπο.Εκείνη έβγαλε μια ανάσα μικρής αγανάκτισης και κοντοστάθηκε στο χέρι της καρέκλας του. Πλησίασε το πρόσωπό του.<br />
Δεν βαρέθηκες μεσα εδώ; Ποιο πολλά λες στα χαρτιά σου. Μα αυτά δεν σε ακούνε, ξέρεις.<br />
Πάντα έχεις δίκιο. Αυτό δεν μ'αρέσει.<br />
Συμπλήρωσε με πνεύμα εκείνος και άφησε το χαρτί του στην άκρη. <br />
Αν δεν με είχες τίποτα δεν θα γέμιζε αυτές τις σελίδες, πρόσθεσε η βαθειά φωνή και άρχισε να βγάζει το σκούρο μπλε φόρεμα από το σώμα της. <br />
<br />
<br /></div>
Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-86241010248368434632013-07-31T06:45:00.001-07:002013-07-31T06:45:32.756-07:00Αλήθεια <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και να'μαι μετά από ένα χρόνο συν απουσίας. Καλά είμαι δεν μπορώ να πω. Ίσως και να μην είμαι, αλλά σιγά το σημαντικό.<br />
Ένας χρόνος που πρόσθεσε μια δόση ωριμότητας, μια επιπλέον δόση λύπης, στενοχώριας, μια δόση γερού γέλιου και τα λοιπά..<br />
Κι ένας χρόνος μαθαίνοντας την αλήθεια, μία αλήθεια που θα ήθελες να μοιραστείς, αλλά θα σε πουν τρελό, χαζό, ονειροπόλο, και γω δεν ξέρω τι. Μα και γιατί να την πω..; κανείς δεν φτάνει στην αλήθεια, όταν δεν είναι έτοιμος να την ακούσει, όταν έχει μάθει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, όταν ακολουθεί μια συγκεκριμένη καθημερινότητα και του είναι δύσκολο να ξεφύγει από αυτή. Κακά τα ψέμματα, δεν θα πω τίποτα το αληθινό. Μην ανησυχείτε.. Όποιος θέλει, ψάχνει, βρίσκει, μαθαίνει και ακούει, δεν χρειάζεται να υιοθετήσει, αλλά να ακούσει και μετά να καταρρίψει ή να συλλάβει. Όλα είναι στο χέρι καθενός. Ά.. και της τύχης! (δεν μπόρεσε να κρατηθεί ο άλλος μου εαυτός..)<br />
<br />
Σας φιλώ, έτσι σύντομαι και γλυκά! <br />
<br />
~~~<br />
<br />
</div>
Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-44791289180352646742012-04-13T08:12:00.000-07:002012-04-13T08:12:09.280-07:00Ανεπίκαιρος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Και ποιός είπε ότι το χειμώνα δεν υπάρχει ζεστασιά.; Ποιός διαδίδει ότι κυριαρχεί το κρύο και η μονοτονία του γκρι, του γυμνού των δεντρών και η σιωπή των πουλιών; ίσως ο χειμώνας και για μένα η καρδιά του χειμώνα να αποτλεί την πιο όμορφη περίοδο. Τότε φτερούγισε η δική μου καρδιά, τότε ζεστάθηκε και ένιωσε πως βίωνε τον αντίζηλο του καλοκαιριού. </div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-17844400223978209412011-12-28T04:28:00.000-08:002011-12-28T04:38:14.891-08:00Άγιος Βασίλης: Μύθοι και ιστορίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν ότι ο σημερινός Άγιος Βασίλης (Santa Claus) προέρχεται από τον Άγιο Νικόλαο, αλλά η καταγωγή και η ιστορία του Αγίου Βασίλη προέρχεται από πολλές πηγές. Στην πραγματικότητα, δεδομένου ότι η καθολική εκκλησία το 1969 υποβίβασε την αγιότητα του Αγ.Νικόλαου από την επίσημη ιδιότητα του Αγίου ~ καθώς δεν υπήρχαν αρχεία του όταν αγιοποιήθηκε ~ ο αρχικός μύθος του τρίτου αιώνα δεν αναγνωρίζει σαν μέρος της χριστουγεννιάτικης γιορτής μας τον τότε επίσκοπο Νικόλαο.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Ο Νικόλαος γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια που ζούσε στα Πάτερα, στο νότιο τμήμα της Τουρκίας . .</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Μια μόνο από τις πολλές ιστορίες <a href="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVHjDeJ8pI/AAAAAAAABFM/NTpdbTLBY-I/s1600/606400_f260.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554424382984155794" src="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVHjDeJ8pI/AAAAAAAABFM/NTpdbTLBY-I/s320/606400_f260.jpg" style="float: right; height: 163px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 173px;" /></a>αποδεικνύει την ιερή φήμη του. Λέγεται ότι ένας άγγελος με πρόσωπο που έλαμπε σαν ήλιος παρουσιάστηκε στον τότε καρδινάλιο στην τουρκική πόλη Μιρα και του είπε να χειροτονήσει τον τριαντάχρονο τότε Νικόλαο..</span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Κατά την διάρκεια της ιεροσύνης του, στις αρχές της χριστιανικής πίστης, ενώ ζούσε αναγνωρίζεται για τη γενναιοδωρία του σε όλους όσους έχουν πρόβλημα.</span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Σαν ιερέας λέγεται ότι προίκισε ένα κορίτσι για να παντρευτεί γιατί η οικογένεια του<a href="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIz7jmwOI/AAAAAAAABGM/szCrCX3u-5A/s1600/vintage-santa.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554425772428935394" src="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIz7jmwOI/AAAAAAAABGM/szCrCX3u-5A/s320/vintage-santa.jpg" style="float: right; height: 171px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 140px;" /></a> ήταν πολύ φτωχή. Πούλησε ένα δικό του αγροτεμάχιο και για να μην φανερωθεί ότι ήταν αυτός ο οποίος έδωσε τα χρήματα για την προίκα της νεαρής κοπέλας τα πέταξε μέσα στο ανοιχτό παράθυρο της. Αυτό έγινε και άλλες φορές και ο Νικόλαος έμεινε γνωστός για τα νυχτερινά του δώρα και την πραγματοποίηση ευχών.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Ένα θαύμα που λέγεται ότι έκανε είναι η ιστορία τριών νεαρών φοιτητών οι οποίοι ενώ γυρνούσαν από το σχολείο στο σπίτι τους τους επιτέθηκαν ληστές και αφού τους έκλεψαν ,τους σκότωσαν , τους διαμέλισαν και τους έβαλαν σε ένα βαρέλι από τουρσί. Ο Νικόλαος λέγεται ότι εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά και ανέστησε τα διαμελισμένα σώματα των παιδιών..<a href="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIo9VtbvI/AAAAAAAABF8/oYNQKsWGWX0/s1600/time300-wmaster.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554425583928962802" src="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIo9VtbvI/AAAAAAAABF8/oYNQKsWGWX0/s320/time300-wmaster.jpg" style="float: right; height: 149px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 130px;" /></a></span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Το 314 μ.Χ., κατά τη Σύνοδο της Νίκαιας, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έφερε στην σύνοδο το ερώτημα αν ο Χριστός είχε θεϊκή καταγωγή. Κατά τη διάρκεια των επιχειρημάτων σχετικά με το θέμα, ο Νικόλαος φέρεται να έχει χαστουκίσει έναν ιερέα ο οποίος αμφισβήτησε την θεϊκή καταγωγή του χριστού. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Μόλις η ιστορία των πράξεών του εξαπλώθηκε , έγινε ευρέως γνωστός ως ο Άγιος ο οποίος βοηθά αυτούς οι οποίοι έχουν πρόβλημα όπως οι δικηγόροι και οι πελάτες τους, ενεχυροδανειστήρια, και ναυτικοί, οι οποίοι τον επικαλούνται για να ηρεμήσει την ταραγμένη θάλασσα. Και έγινε και ο προστάτης άγιος των παιδιών. Από τον τάφο του, έρρεε ένα παχύρρευστο υγρό , μύρο, και χρησιμοποιήθηκε από τους προσκυνητές ως αλοιφή, για να θεραπεύσουν διάφορες ασθένειες.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Το 1082 ναύτες άνοιξαν τον <a href="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFznwz4TI/AAAAAAAABDs/AnhUzSkQbJY/s1600/grkicon.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554422468580729138" src="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFznwz4TI/AAAAAAAABDs/AnhUzSkQbJY/s320/grkicon.jpg" style="float: right; height: 165px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 139px;" /></a>τάφο του στην Τουρκία πήραν τα λείψ<a href="http://2.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFmq90r6I/AAAAAAAABDc/oJtmZkmOTik/s1600/frcard1-lg.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554422246102314914" src="http://2.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFmq90r6I/AAAAAAAABDc/oJtmZkmOTik/s320/frcard1-lg.jpg" style="float: right; height: 166px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 139px;" /></a>ανα του και τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας όπου τα ενταφίασαν και έκτισαν έναν ναό εκεί στο όνομα του.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Για αιώνες οι περισσότερες εκκλησίες, στον μεσαίωνα πήραν το όνομά του ήταν μάλιστα περισσότερες από το σύνολο των αποστόλων, και δίπλα στο Χριστό και την Παναγία, ο Άγιος Νικόλαος ήταν η επόμενη πιο δημοφιλής χριστιανική φιγούρα. Σε ένα γαλλικό χωριό κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα, οι τοπικές μοναχές τίμησαν τον προστάτη τους, στις 6 Δεκεμβρίου, η οποία έγινε την ημέρα του Αγίου Νικολάου. Οι μοναχές έδιναν καραμέ<a href="http://2.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIfOYOQqI/AAAAAAAABF0/ZgjXacUxhwA/s1600/stnicholas-icon.JPG"></a>λες σε όλα τα παιδιά που θα ήταν καλά, αφήνοντάς τους στα παπούτσια τους έδιναν όμως και γλυκά και στα άτακτα παιδιά. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Επειδή όμως αυτή η προσφορά των μοναχών κάλυπτε μεγάλο μέρος εκείνης της περιοχής πολλοί έλεγαν ότι ήταν ο Αγ. Νικόλαος ο οποίος έδινε αυτά τα δώρα.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ο Αγ. Νικόλαος είχε γίνει ο πιο αγαπημένος πολιούχος της Ευρώπης, και κατά τον μεσαίωνα, η ιστορία των Χριστουγέννων στην Ευρώπη συνδυαζόταν από θρησκευτικούς και ειδωλολατρικούς μύθους.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Στην γερμανική κουλτούρα μιλούσαν για τον αρχαίο θεό Voden, έναν αναβάτη των ουρανών που περνούσε πάνω από τα χωριά και έλεγχε ποιοι έκαναν κάτι καλό και ποιοι δεν έκαναν.,. Τον 16ο αιώνα η προτεσταντική εκκλησία του Μαρτίνου Λούθηρου που<a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVGTCNvhmI/AAAAAAAABEM/wG8wBZu8VDY/s1600/nicholasnordic.jpg"></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFZm2t4PI/AAAAAAAABDM/YB3dg3-rXSY/s1600/b206901525.jpg"></a>η δύναμη απαγόρευσε τον Αγ. Νικόλαο, καταγγέλλοντας την δημοτικότητα του, διότι συναγωνιζόταν την λατρεία στον Ιησού.</span> </div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Όταν ο Λούθηρος δημιούργησε την προτεσταντική εκκλησία, κατάλαβε ότι έπρεπε τα παιδιά στην Γερμανία να ξεχάσουν τον Αγ .Νικόλαο για αυτό δημιούργησε τον Krist Kindle,τον φτερωτό άγγελο χριστό ο οποίος πετούσε και έφερνε δώρα στα παιδιά.</span></div><span style="font-size: small;">Αλλά η γιορτή τώρα πια θα ήταν επικεντρωμένη γύρω από τα γενέθλια του χρισ<a href="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVHsJY8zMI/AAAAAAAABFU/cLYl3Jvoa-4/s1600/Santaandgoat.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554424539191758018" src="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVHsJY8zMI/AAAAAAAABFU/cLYl3Jvoa-4/s320/Santaandgoat.gif" style="float: right; height: 150px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 148px;" /></a>τού </span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Στις 25 Δεκεμβρίου κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο όπου τότε οι παγανιστές γιόρταζαν την επιστροφή του ηλιακού φωτός</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Στην Αγγλία ο μύθος αναπτύσσεται γύρω από τον Πατέρα των Χριστουγέννων, και στη Γαλλία, γύρω από τον Pere Noel ,στην Σουηδία η φιγούρα των Χριστουγέννων ήταν οι γνωμοι και στις ΗΠΑ ο Krist Kindle του Λούθηρου έγινε ο Kris Kringle.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Κάποτε ολλανδοί ναυτικοί ήρθαν στον νέο κόσμο αυτοί είχαν σαν άγιο τους τον αγ .<a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVF_YrqmSI/AAAAAAAABD0/MvakWzF0wAs/s1600/kaW10105.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554422670691047714" src="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVF_YrqmSI/AAAAAAAABD0/MvakWzF0wAs/s320/kaW10105.jpg" style="float: right; height: 160px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 131px;" /></a>Νικόλαο. όταν κατέπλευσαν στην περιοχή της Νέας Υόρκης το ψευδώνυμο τους Santer Klause έγινε αργότερα το όνομα που ξέρουμε ως Santa Claus</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Στις αρχές του αποικισμού γύρω από την Αμερικανική Επανάσταση, η νέα αμερικανική κουλτούρα αγκάλιασε πλέον την ιδέα ότι όλοι δεν ήταν Βρετανοί, και έτσι πήραν τον ολλανδικό εορτασμό των Χριστουγέννων τιμώντας τον αγαπημένο άγιο των ολλανδών Santa Claus .. </span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>-Η επίδραση από τις χώρες του βορά, ειδωλολατρία και η λαογραφία</i></b></span></div><span style="font-size: small;">1886 απεικόνιση των αυτοχθόνων Νορβηγών: Θεός Οντίν <a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVExLMfFhI/AAAAAAAABCs/DMOiFdbiCHs/s1600/409px-Georg_von_Rosen_-_Oden_som_vandringsman%252C_1886_%2528Odin%252C_the_Wanderer%2529.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554421327040812562" src="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVExLMfFhI/AAAAAAAABCs/DMOiFdbiCHs/s320/409px-Georg_von_Rosen_-_Oden_som_vandringsman%252C_1886_%2528Odin%252C_the_Wanderer%2529.jpg" style="float: right; height: 159px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 126px;" /></a></span><br />
<span style="font-size: small;">Πολυάριθμοι είναι οι παραλληλισμοί του Άγιου Βασίλη με τον μυθικό Θεό Οντίν, έναν από τους σημαντικούς Θεούς ανάμεσα στους βόρειους λαούς των κάτω χωρών πριν από τον εκχριστιανισμό τους. Δεδομένου ότι πολλά από αυτά τα στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με τον Χριστιανισμό, υπάρχουν θεωρίες σχετικές με την παγανιστική προέλευση των διαφόρων εθίμων των Χριστουγεννιάτικων εορτών που προέρχονται από περιοχές όπου οι γερμανικοί λαοί ήταν χριστιανοί και διατήρησαν στοιχεία των ιθαγενών και τις παραδόσεις τους τα οποία επιβιώνουν μέχρι σήμερα με διάφορες μορφές στη σύγχρονη απεικόνιση του Αϊ Βασίλη.<a href="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVG5Y__BCI/AAAAAAAABEs/TFYzUlhPw9Y/s1600/Odin_rides_to_Hel.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554423667208684578" src="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVG5Y__BCI/AAAAAAAABEs/TFYzUlhPw9Y/s320/Odin_rides_to_Hel.jpg" style="float: right; height: 129px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 175px;" /></a></span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Ο Οντίν αναφέρετε κατά την εορτή του </span><span lang="EN-US" style="font-size: small;">Yule</span><span lang="EN-US" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">από τους γερμανικούς λαούς την περίοδο των Χριστουγέννων , ως ένας οδηγός για ένα μεγάλο κυνήγι μέσα από τον ουρανό. Δύο βιβλία από την Ισλανδία, η Ποιητική Έντα, που καταρτίζονται κατά τον 13ο αιώνα , και η πεζογραφία Edda, που γράφτηκε τον 13ο αιώνα από τον Snorri <a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFgQXSAOI/AAAAAAAABDU/JU5vkkLNnCY/s1600/Christmas_throughout_Christendom_-_The_Christ-child_and_Hans_Trapp.png"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554422135882121442" src="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFgQXSAOI/AAAAAAAABDU/JU5vkkLNnCY/s320/Christmas_throughout_Christendom_-_The_Christ-child_and_Hans_Trapp.png" style="float: right; height: 150px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 164px;" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVI6UdJjTI/AAAAAAAABGU/2HEPGq4_0JQ/s1600/wildhunt2.gif"></a>Sturluson, περιγράφουν τον Οντίν ως ιππέα ενός αλόγου με οχτώ πόδια που λεγόταν Sleipnir όπου μπορούσε με ένα άλμα του να διανύσει μεγάλες αποστάσεις, έτσι οδηγήθηκαν σε συγκρίσεις με τους ταράνδους του Άγιου Βασίλη. Επιπλέον, ο Οντίν αναφέρετε με πολλά ονόματα στη Skaldic ποίηση (παλιά Σκανδιναβική ποίηση), ορισμένα από τα οποία περιγράφουν την εμφάνιση και τις λειτουργίες του. Κάποια από αυτά: Síðgrani, Síðskeggr, Langbarðr, Jólnir και ("Yule figure").</span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFMzSwX6I/AAAAAAAABC8/1YJVQva8o64/s1600/2009092616100v1%2521Processed_SAM_sleipnir.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554421801660997538" src="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFMzSwX6I/AAAAAAAABC8/1YJVQva8o64/s320/2009092616100v1%2521Processed_SAM_sleipnir.jpg" style="float: right; height: 160px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 148px;" /></a></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, τα παιδιά γέμιζαν τις μπότες τους, με καρότα, άχυρο, ή ζάχαρη, και τις ακουμπούσαν κοντά στο τζάκι για το ιπτάμενο άλογο του Οντίν, το Sleipnir, για να φάει. Ο Οντίν θα αντάμειβε τότε εκείνα τα παιδιά για την ευγένειά τους για την τροφή του Sleipnir με δώρα ή καραμέλες. Η πρακτική αυτή, ισχυρίζεται, επιβίωσε στη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ολλανδία, μετά την υιοθέτηση του Χριστιανισμού και συνδέθηκε με τον Άγιο Νικόλαο, ως αποτέλεσμα της διαδικασίας του εκχριστιανισμού και εξακολουθεί να επιβιώνει με μια πιο σύγχρονη πρακτική σε ορισμένα σπίτια, βάζοντας κάλτσες κοντά στην καμινάδα.</span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">-Ο καθηγητής της Λαογραφίας Δημήτρης Λουκάτος στο βιβλίο του<br />
«Χριστουγεννιάτικα και των γιορτών» γράφει:<a href="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVGEmvdgoI/AAAAAAAABD8/EAmC7_ny6zg/s1600/lg_santaf_sixtythree.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554422760364409474" src="http://3.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVGEmvdgoI/AAAAAAAABD8/EAmC7_ny6zg/s320/lg_santaf_sixtythree.jpg" style="float: right; height: 147px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 125px;" /></a></span> </div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: small;">Η παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Αι-Βασίλης περνά μέσα από καμινάδες για να δώσει δώρα στα παιδιά προέρχεται από το ποίημα του Κλέμεντ Μούρ με τίτλο « μιά επίσκεψη του Αγίου Νικόλα», ο οποίος « δανείστηκε την ιδέα της καμινάδας, μαζί με την ιδέα του έλκηθρου και των οκτώ ελαφιών που το σέρνουν, από ένα φινλανδικό παραμύθι» .</span></i><span style="font-size: small;"> Επομένως ο Αι-Βασίλης της Μικράς Ασίας που είναι εγγράμματος και δίδει ως δώρο την γνώση, μετατρέπεται στον Σάντα Κλάους που δίδει την εφήμερη ηδονή της κατανάλωσης και έρχεται σε μας μετονομαζόμενος σε Αι-Βασίλη.</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Στις αρχές του αιώνα μας <a href="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIudZTasI/AAAAAAAABGE/OhPo4T4YUBw/s1600/time1931-wmaster.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554425678433315522" src="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIudZTasI/AAAAAAAABGE/OhPo4T4YUBw/s320/time1931-wmaster.jpg" style="float: right; height: 132px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 161px;" /></a>ο αι-Βασίλης άλλαξε κάπως μορφή, και έγινε όπως ακριβώς τον γνωρίζουμε σήμερα. Σε αυτό συνετέλεσε η Κόκα-Κόλα. Κι αν ήταν ο σκιτσογράφος Τόμας Νάστ που τον φαντάστηκε πρώτος, περίπου όπως είναι σήμερα, η Κόκα-Κόλα αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει η μορφή του τόσο δημοφιλής. Στα 1931, που η Κόκα Κόλα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Σάντα Κλάους στη χειμωνιάτικη διαφημιστική της εκστρατεία και ανέθεσε σε έναν άλλο Αμερικανό καλλιτέχνη, τον Χάντον Σάνμπλομ, να τον σχεδιάσει. Εκείνος διάλεξε για τον Άγιο τα χρώματα της Κόκα Κόλα καί... να τος, με τις μαύρες μπότες του, το μακρύ σκουφί του, το κόκκινο κοστούμι του και την άσπρη του γούνα, όπως τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε.</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Ο δικός μας άγιος Βασίλης ήταν ένας καθαρά πρωτοχρονιάτικος άγιος, κάτι ανάμεσα στον πραγματικό Ιεράρχη της Καισαρείας και σ' ένα πρόσωπο συμβολικό του Ελληνισμού, που ξεκινούσε απ<a href="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIJVrTUHI/AAAAAAAABFc/OIe5AbCzDw0/s1600/santa_claus_and_the_north_pole_christmas_card-d1375714738566660877l0q_500.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554425040706162802" src="http://4.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVIJVrTUHI/AAAAAAAABFc/OIe5AbCzDw0/s320/santa_claus_and_the_north_pole_christmas_card-d1375714738566660877l0q_500.jpg" style="float: right; height: 163px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 184px;" /></a>ό τα βάθη της ελληνικής Ασίας, κι έφτανε την ίδια μέρα σ' όλα τα πλάτη, από τον Πόντο ως την Επτάνησο κι από την Ήπειρο ως την Κύπρο.</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Ξεκινούσε σαν μεσαιωνικός πεζοπόρος, αμέσως ύστερ' από τα Χριστούγεννα,</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">με το ραβδί στο χέρι, και περνούσε απ' τους διάφορους τόπους,</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">καλόβολος πάντα και κουβεντιαστής με όσους συναντούσε.</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Δεν κρατούσε κοφίνι στην πλάτη του ούτε σακί φορτωμένο με δώρα.</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Εκείνο που έφερνε στους ανθρώπους ήταν περισσότερο συμβολικό:</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">η καλή τύχη ιδιαίτερα κι η ιερατική ευλογία του. <a href="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFS5rS32I/AAAAAAAABDE/-ZQ9ODnoktc/s1600/Ardre_Odin_Sleipnir.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5554421906453749602" src="http://1.bp.blogspot.com/_FFsCIUW9y9o/TRVFS5rS32I/AAAAAAAABDE/-ZQ9ODnoktc/s320/Ardre_Odin_Sleipnir.jpg" style="float: right; height: 135px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 185px;" /></a></span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Το μόνο κάπως συγκεκριμένο ήταν το μαγικό ραβδί του, απ' όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες, σύμβολα των αντίστοιχων δώρων, που θα μπορούσε να μοιράσει στους ευνοουμένους του.</span></div><div style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Η πατρίδα του ανατολικού Αι-Βασίλη είναι η Μικρά Ασία, και είναι γραμματισμένος, κατάγεται από την Καισαρεία και «βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι» και προσφέρει ως δώρο « τη σταθερή και διαχρονική χαρά της γνώσης» .</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><i>απο oeaf.blogspot.com </i></span></div></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-36062829825548392742011-10-28T07:40:00.000-07:002011-10-28T09:46:34.100-07:0028.10.11<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Δε θα επεκταθώ στα γεγονότα που συνέβησαν σήμερα σε όλη την Ελλάδα.. Ας μη φανώ υπερβολική: σε ορισμένες πόλεις της Ελλάδας μάλλον. Τουλάχιστον, αυτή η ημέρα δε θέλει <i>η ίδια</i> να μιλάμε για κάτι τέτοιο. Όχι μόνο για τα σημερινά γεγονότα, αλλά και για τα χθεσινά, για τα προχθεσινά, και η λίστα συνεχίζεται.. Μόνο ένα <i>κρίμα</i> θα γράψω εδώ πέρα. Όχι για τους δήθεν δυνατούς και τρανούς, αλλά για εκείνους που υπερασπίζονται τη χώρα όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, αλλά κατηγορούνται για τις "καταστροφές που τάχα προκάλεσαν μια μέρα σαν τη σημερινή, επειδή θέλησαν να ακουστούν λίγο. Να υψώσουν τη φωνή τους και να αντηχήσει ανάμεσα στις τόσες ψεύτικες και παραμορφωμένες φωνές που ακούμε καθημερινά από τη σωρό του ψέμματος. Μα όλοι έχουμε τόσα πρόσωπα τώρα. Διχασμένα, άλλοτε λυπημένα, άλλοτε εκνευρισμένα, άλλοτε φοβισμένα, άλλοτε χαρούμενα μα πάντα αγανακτησμένα. <br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-5yeJflXCdtg/Tqq-ZT_JU4I/AAAAAAAABIA/TDIVJ364wUA/s1600/fw300_Emotion-Masks.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="http://1.bp.blogspot.com/-5yeJflXCdtg/Tqq-ZT_JU4I/AAAAAAAABIA/TDIVJ364wUA/s320/fw300_Emotion-Masks.jpg" width="320" /></a></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-57739081169416301752011-10-27T07:30:00.000-07:002011-10-27T07:46:10.387-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-qQ62IjKjTuM/TqlqyqPAK_I/AAAAAAAABHw/Wqve1jX-d2I/s1600/necklace.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-qQ62IjKjTuM/TqlqyqPAK_I/AAAAAAAABHw/Wqve1jX-d2I/s320/necklace.jpg" width="320" /></a></div>Όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις τον εαυτό σου. Αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς θέλεις, αλλά άλλες φορές τόσο πιο διχασμένος νοιώθεις. Μπερδέυεσαι με το ποιος είσαι, τι κάνεις και τι θέλεις στη ζωή σου. Αλλά αυτό δε συνέβει σε όλους. Είναι εκείνοι που ξέρουν τι θέλουν στο μέλλον και στη ζωή τους. Αυτό δεν ισχύει για μένα. Παρόλα αυτά, αυτό που γνωρίζω είναι ότι μ'αρέσει να γράφω. Να γράφω συνέχεια.. στίχους, ποιήματα, φράσεις, σελίδες πολλές. Είναι ένας τρόπος έκφρασεις των σκέψεών μου με ένα έμμεσο τρόπο. Όταν γράφεις αναλαμβάνεις ένα διττό ρόλο. Γίνεσαι ο σεναριογράφος και ταυτόχρονα ο σκηνοθέτης. Στήνεις σκηνές, πρόσωπα, ιστορίες και κινείς τα νήματα. Παίρνεις τις μαριονέτες και παίζεις το δικό σου κουκλοθέατρο. </div></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-6372594047974416462011-08-26T14:33:00.001-07:002011-08-26T14:33:58.706-07:00Andy's quote<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://26.media.tumblr.com/tumblr_laekwgeVxP1qzh5l5o1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://26.media.tumblr.com/tumblr_laekwgeVxP1qzh5l5o1_500.jpg" width="320" /></a></div><br />
~Close your eyes and feel the magic of the other person standing near you. Don't think of looks, think of this person's heart and soul instead. </div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-7993072392725436752011-07-23T05:43:00.001-07:002012-03-22T04:10:26.936-07:00Don't Go<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Το καλοκαίρι νιώθω πως το κατάλαβα πάρα πολύ καλά την περασμένη εβδομάδα. Επειδή μύριζε σε όλο τον τόπο και ήταν τόσο όμορφο. Ειδικά όταν βρίσκεσαι σε μια μικρή βούλα του χάρτη, αλλά νομίζεις ότι είσαι στο κέντρο του κόσμου.. Και ειδικα όταν σε μια συγκεκρίμενη περίσταση θες κάτι και κάποιον να μη φύγει με τίποτα. Κι έχεις κολλήσει εκεί και το μυαλό δεν πάει παραπέρα. Και τελικά, ακόμη κι όταν γράφω αυτό το συγκεκρίμενο κείμενο, συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να ξεκολλήσω.<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="295" src="http://www.youtube.com/embed/nz6MRCwjwQo?fs=1" width="480"></iframe></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-46654950381557782212011-07-13T08:35:00.000-07:002011-07-13T08:35:08.492-07:00Turning Another PageΒλέπω τις σελίδες του βιβλίοιυ της ζωής μου να γυρνάνε.. Αυτή τη περίοδο θα γυρίσει μια πολύ σημαντική σελίδα και θα έρθει κάποια ίδιας σημασίας.. Πιο μεγάλης, μπορώ να πω.. Μιας και θα αρχίσω να αλλάζω κάπως. Όχι ο χαρακτήρας μου.. ούτε εγώ ως άνθρωπος.. Αυτό το τελευταίο δεν είναι και πολύ σίγουρο, όμως. Τώρα ειδικά μπορεί να γίνει, αλλά προς το καλύτερο. Ελπίζω. Όταν ξέρεις καλά τον εαυτό σου, όταν γνωρίζεις τις αδυναμίες σου και μπορείς να αυτοσυγκρατιέσαι, τότε ναι, είναι προς το καλύτερο.Μου φαίνεται έχω μια τάση να καταλήγω στη λέξη "αλλαγή"(;)<br />
<br />
Καλό καλοκαίρι! Εύχομαι καθένας να το περάσει όπως και με όποιους επιθυμεί..Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-33270210904948973322011-04-21T03:22:00.000-07:002011-04-21T03:22:29.226-07:00μεταβολικές αλλαγές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Κοντά τρεις μήνες που έχω να μπω..δεν άλλαξαν και πολλά όμως. Από μεριά μου βέβαια. Μάλλον άλλαξαν. Γιατί άλλαξα.. Γιατί κάθε μέρα αλλάζω. Εγώ, εσύ και ο άλλος. Μικρές αλλαγές που δε γίνονται αντιληπτές με το πρώτο βλέμμα. Ακόμη κι αν αυτό είναι προσεχτικό, διαπεραστικό. Κρύβονται σαν έκπληξη. Και είναι. Για άλλους μια νέα εμπειρία. Για άλλους πάλι η είσοδος στο φόβο.<br />
Συσσωρεύονται καθε μέρα βαθειά μέσα μας. Κρύβονται για να εμφανιστούν κάποτε, κάπου απρόσμενα. Οι αλλαγές. Και πάντα θα είναι το χρώμα στη ζωή μας. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε πάντα ή όλοι, αλλά δεν είναι μελανό..<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-10273446354581462992011-04-21T03:05:00.001-07:002011-04-21T03:05:54.863-07:00111<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Φέτος θα έχουμε την εμπειρία τεσσάρων ασυνήθιστων ημερομηνίων. 1/1/11, 1/11/11, 11/1/11, 11/11/11 και αυτό δεν είναι όλο ..<br />
Πάρτε τα δύο τελευταία ψηφία του έτους κατά το οποίο γεννηθήκατε -<br />
Τώρα προσθέστε την ηλικία που θα έχετε φέτος, και το αποτέλεσμα θα είναι 111 για όλους!<br />
Για παράδειγμα, ο Χάρι γεννήθηκε το 1957 και 57 + 54 = 111 καλό, ε !!!<br />
Αυτό είναι το έτος των χρημάτων!<br />
Φέτος τον Οκτώβριο θα έχουμε 5 Κυριακές, 5 Δευτέρες και 5 Σάββατα.<br />
Αυτό συμβαίνει μόνο κάθε 823 χρόνια.<br />
Αυτά τα συγκεκριμένα έτη είναι γνωστά ως «Moneybags» ("σακούλες λεφτά")</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;"><i>(μήνυμα που έλαβα από φίλο)</i></span></span></span></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-13717691414936847442011-02-05T03:49:00.001-08:002012-03-22T04:22:41.413-07:00Ο Φωτογράφος Ανδρέας Εμπειρίκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU03BuqkWOI/AAAAAAAABHU/pSTOopFNMl8/s1600/portrait1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU03BuqkWOI/AAAAAAAABHU/pSTOopFNMl8/s320/portrait1.jpg" width="243" /></a></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Ο Ανδρέας Εμπειρίκος δεν είναι μόνο ένας από τους μεγαλύτερους κι αξιοθαύμαστους ποιητές των αιώνων, ο οποίος έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στον υπερρεαλισμό.Ανακάλυψα πρόσφατα ότι του αρέσει πάρα πολύ η φωτογραφία. Και πραγματικά, αυτός ο άνθρωπος γνώριζε πολύ καλά να διεισδύει στα μύχια των ανθρώπων και να μας δίνει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Στις φωτογραφίες του υπάρχουν τα έντονα βλέμματα των ανθρώπων. Αυτό με τραβά όταν τις βλέπω. Δεν είναι το background ούτε τίποτα άλλο, παρομόνο τα μάτια του εικονίζομενου και η αύρα που κυριαρχεί γύρω τους. </span></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">« Από τον Ιούλιο του 1954, στην Πάρο, κει που προχωρούσαμε το καταμεσήμερο μες στα στενά, είδαμε να μας έρχεται από αντίκρυ με ελάχιστο ρούχο μια ξανθή παιδούλα, θα έλεγες μόλις βγαλμένη από τον Όμηρο, μια σωστή «Ίρις Αγγελέουσα», που τσακίστηκες να την φωτογραφίσεις αλλά σου ξέφυγε. <b>«Είναι σαν έμπνευση»</b> μου είπες. <b>«Δεν την προλαβαίνεις δυστυχώς πάντοτε».</b> Τα παραπάνω είναι λόγια του Οδυσσέα Ελύτη και απευθύνονται στον Ανδρέα Εμπειρίκο.</span></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> </span><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU03BuqkWOI/AAAAAAAABHU/pSTOopFNMl8/s1600/portrait1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02vgzHhkI/AAAAAAAABHE/BbOqbiysZbs/s1600/kseniak.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02vgzHhkI/AAAAAAAABHE/BbOqbiysZbs/s320/kseniak.jpg" width="227" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU0252rPa1I/AAAAAAAABHI/cH-QONfX4Zw/s1600/mathites.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU0252rPa1I/AAAAAAAABHI/cH-QONfX4Zw/s1600/mathites.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU0297bqzaI/AAAAAAAABHM/kzBkRJkIhPw/s1600/nanosv.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU0297bqzaI/AAAAAAAABHM/kzBkRJkIhPw/s1600/nanosv.jpg" /></a></div> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Ο Εμπειρίκος όχι μόνο φωτογράφιζε συστηματικά, αλλά και αυτοφωτογραφιζόταν. «Τις φωτογραφίες έργο των χειρών του- τις έφερνε σε πέρας με τη δεξιοτεχνία και την επιμονή μανιακού» γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης. Μαζί με τον αγαπητό του φίλο Νάνο Βαλαωρίτη φωτογραφίζονται μέσα από έναν καθρέφτη στο σπίτι του Βαλαωρίτη τη δεκαετία του '60.</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02_7LonZI/AAAAAAAABHQ/VdVmc9dcfAU/s1600/parathiro.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02_7LonZI/AAAAAAAABHQ/VdVmc9dcfAU/s1600/parathiro.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02cpksPZI/AAAAAAAABHA/lk3QOCEIWd0/s1600/fotofraktis2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><b><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02cpksPZI/AAAAAAAABHA/lk3QOCEIWd0/s1600/fotofraktis2.jpg" /></b></a></div> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">«Μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράση, συνυφασμένη με την ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι» </span> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">γράφει ο Eμπειρίκος.</span><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02Q95_VrI/AAAAAAAABG8/WaoOULbDOnY/s1600/fotofraktis1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02Q95_VrI/AAAAAAAABG8/WaoOULbDOnY/s1600/fotofraktis1.jpg" /></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TU02Q95_VrI/AAAAAAAABG8/WaoOULbDOnY/s1600/fotofraktis1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Ο Ανδρέας Εμπειρίκος είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος, γεμάτος πάθος για τις δύο τέχνες του και πάνω απ'όλα γεμάτος πάθος για τον ίδιο τον άνθρωπο. </span></div></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-40518308630418014832010-12-31T11:04:00.000-08:002010-12-31T11:05:25.675-08:001.1.11 σε λίγες ώρες..Ένα άλλο έτος φεύγει και σήμερα.. Οι μέρες πέρασαν, οι εβδομάδες, ώσπου ήρθε η σειρά του να φύγει. Και με τη σειρά του, κι αυτό αποχωρεί, δείνοντας τη θέση του στο 2011. Οι ώρες κοντοζυγώνουν.. Μου φαίνεται περίεργο, αλλά ακόμη πιο περίεργο μου φαίνεται το γεγονός ότι δεν έχω ακόμη συνειδητοποιήσει τίποτα. Δεν κατάλαβα ακόμη ότι θα μπούμε στο 2011. <br />
Ο χρόνος τρέχει ασταμάτητα, λες και κάνει αγώνα δρόμου κι έχει βάλει στοίχημα για τη μεγαλοπρεπή νίκη του. Ούτε ήχος από το λαχάνιασμά του. <br />
Ας με σκέφτομαι τα χρόνια, την ταχύτητα και την έναρξη, ούτε το τέλος των χρόνων, για να μην ανατριχιάζω και να σηκώνονται οι τρίχες των χεριών μου, κι ας ευχηθώ σε όλους <i>τους παρατηρητές </i>και μη του Je Reviendrai: Καλή Χρονιά κι ας έχουμε όλοι θετικές σκέψεις! Που ξέρετε..μπορεί να είναι οι μπαταρίες του σύμπαντος!<br />
Μπορεί να μην υπάρχει je reviendrai στα προηγούμενα χρόνια, μένουν τουλάχιστον οι αναμνήσεις.Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-55455449725322684302010-11-17T04:03:00.000-08:002010-11-17T04:03:14.460-08:00Παγκόσμια ημέρα της μαύρης γάτας - 17.11.20<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TJJ_ndeDZLI/AAAAAAAABGk/sPekhiDJCkw/s1600/638086-FB.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TJJ_ndeDZLI/AAAAAAAABGk/sPekhiDJCkw/s320/638086-FB.jpg" width="320" /></a></div><span style="clear: left; float: left; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Ισως δεν υπάρχει πιο παρεξηγημένο ζώο στον πλανήτη από τη μαύρη γάτα! Το συμπαθέστατο αλλά μυστηριώδες τετράποδο θεωρείται ακόμη και σήμερα από ιερό ώς… γρουσούζικο και ενσάρκωση του σατανά! Η μαύρη γάτα γιορτάζει στις 17 Νοεμβρίου τη δική της «παγκόσμια ημέρα», χάρη στην προσπάθεια της ιταλικής Ενωσης Προστασίας Ζώων και Περιβάλλοντος, που κινητοποίησε ακόμη και τον… Πάπα για να τη σώσει από το αδυσώπητο κυνηγητό προληπτικών και μη.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Η γάτα δεν περνά ποτέ απαρατήρητη… Η ανεξάρτητη φύση της, ο υπεροπτικός τρόπος της, η ικανότητά της να κινείται στο σκοτάδι και το διαπεραστικό της βλέμμα ήταν πάντα αιτίες να της αποδίδονται υπερφυσικές δυνατότητες. Ανάλογα με τον τόπο και την εποχή, αντιπροσώπευε τη γυναικεία φύση, ταυτίστηκε με την τέχνη της μαγείας και τις φάσεις της Σελήνης, έγινε σύμβολο της κόλασης!</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Στην αρχαία Βαβυλώνα πίστευαν ότι η μαύρη γάτα μπορεί να αλλάζει τη μορφή της και να επικοινωνεί με το διάβολο. Αντίθετα, η αιγυπτιακή θρησκεία τη θεωρούσε ενσάρκωση της θεάς Μπαστέτ, που είχε κεφάλι γάτας και όποιος ενοχλούσε γάτα ήταν ιερόσυλος. Στη ρωμαϊκή θρησκεία η γάτα είναι το ιερό ζώο, ενώ η θεά του έρωτα και της γονιμότητας Φρέγια της σκανδιναβικής μυθολογίας εμφανίζεται πάνω σε άρμα που σέρνουν δύο μαύρες γάτες.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Στο σκοτάδι του Μεσαίωνα ένα παπικό διάταγμα χαρακτήριζε τις μαύρες γάτες όργανα του σατανά! Χιλιάδες κάηκαν στην πυρά, επειδή οι ιεροεξεταστές πίστευαν ότι είχαν υπερφυσικές δυνάμεις. Το κυνήγι των μαγισσών είχε στόχο και τις γυναίκες που είχαν γάτες στα σπίτια τους, με το αιτιολογικό ότι οι μάγισσες το βράδυ μεταμορφώνονται σε γάτες!</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TJJ_n_e4o7I/AAAAAAAABGs/03YdJXv3SEM/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TJJ_n_e4o7I/AAAAAAAABGs/03YdJXv3SEM/s320/images.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Μόνο πέρυσι στην Ιταλία θανατώθηκαν με διάφορους τρόπους περί τις 60.000 μαύρες γάτες! Πολλές θυσιάστηκαν από σατανιστές στις μυστηριακές τελετές τους! Αλλες χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα σε εργαστήρια καλλυντικών για την επεξεργασία της γούνας τους! Ομως οι περισσότερες έγιναν στόχοι ανεγκέφαλων προληπτικών που θεωρούν ότι φέρνουν κακοτυχία...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Ευτυχώς για το άμοιρο αιλουροειδές, υπάρχουν και μέρη στον κόσμο όπου θεωρείται «τυχερό»! Στη Βρετανία οι γυναίκες των ναυτικών έχουν στο σπίτι τους μια μαύρη γάτα, αφού πιστεύουν πως εξασφαλίζει την ασφαλή επιστροφή του συζύγου. Και οι Αυστραλοί όμως πιστεύουν ότι η μαύρη γάτα σημαίνει καλή τύχη..</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br />
<br />
ΜΑΝΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ</span>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-81342845592395355152010-11-14T11:29:00.001-08:002012-03-22T04:23:52.898-07:00She says: Don't let go.. It's a wonderful life.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Και θα μου έλεγε κανένας ότι είχα κολλήσει σε ένα τραγούδι και δε θα ξεκολλούσα με τίποτα..<br />
Είναι πολύ όμορφο, συγκηνιτικό, ελπιδοφόρο και μυστήριο. Έχει κάτι που σε κινεί και σε κάνει να χορέψεις. Να ξεχαστείς, να χορεύεις μέρα νύχτα, ατέλειωτες ώρες στο ρυθμό του, που άλλοτε χαμηλώνει, άλλοτε ζωντανεύει και σε γεμίζει πάθος και χαρά. Δύναμη για να λικνιθείς πιο ζωηρά. Να γεμίσει το πρόσωπό σου εκφράσεις χαράς, λύπης, αισιοδοξίας. Δάκρυα από τα μάγουλά σου να αγγίξουν τα χείλη σου και να μην προλάβουν να πέσουν, αλλά να εξατμιστούν από τη δύναμη του κορμιού σου. <br />
Είναι το μυστήριο καθενός. Για μένα πηγάζει απο αυτό και κατευθύνεται προς τα έξω με αυτόν το χορό. Ξεδιπλώνεται με μερικές κινήσεις χεριών, ποδιών, του κορμού. Με μερικές εκφράσεις του προσώπου.<br />
<i>Wonderful Life -- Hurts</i><br />
<br />
</div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-41705778626926651892010-09-17T14:32:00.000-07:002010-09-17T14:39:51.310-07:00Η τέχνη του καλλωπισμού στην Αρχαία Αίγυπτο<table class="contentpaneopen"><tbody>
<tr><td class="contentheading" width="100%"><br />
</td> <td align="right" class="buttonheading" width="100%"><br />
</td> </tr>
</tbody></table><div class="ultimatesbplugin_top">Σύμφωνα με παραστάσεις από ναούς, τάφους, αλλά και από διάφορα κείμενα που έχουν σωθεί, φαίνεται ότι η τέχνη του καλλωπισμού ήταν πολύ σημαντική για τους αρχαίους Αιγυπτίους. Ο καλλωπισμός τους περιλάμβανε περίτεχνα κοσμήματα, αρωματικά έλαια, περούκες και έντονο μακιγιάζ. Ήταν πολύ καθαροί και φρόντιζαν με προσοχή τα ρούχα τους και το σώμα τους. Όσο μεγαλύτερο κύρος είχε ένα πρόσωπο, τόσο πιο περίτεχνο ήταν το βάψιμο και το ντύσιμό του. </div><div align="justify"><b>ΑΡΩΜΑΤΑ<br />
<br />
</b><img align="left" border="0" height="285" hspace="3" src="http://www.nea-acropoli.gr/images/images/articles_by_magazine/108/EGYPTOS-5.gif" vspace="3" width="217" />Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έτριβαν το δέρμα τους με λάδια και αρώματα. Τα αρωματικά έλαια μαλάκωναν την επιδερμίδα και την προστάτευαν από τον ήλιο και από τις αμμοθύελλες. Ήταν πολύ σημαντικό για τους Αιγυπτίους να μυρίζουν όμορφα, επειδή η δυσοσμία του σώματος ήταν ένδειξη αμαρτίας. Για να είναι σίγουροι ότι θα μύριζαν όμορφα καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους έναν κώνο, ο οποίος ήταν ποτισμένος με μια γλυκιά αλοιφή, που τις ζεστές νύχτες έλιωνε αργά πάνω στα μαλλιά τους. Ράντιζαν τα ρούχα τους με άρωμα φτιαγμένο από μύρο, λιβάνι και αρωματικά φυτά. Οι κυρίες μασούσαν χάπια από μέλι για να έχουν γλυκιά αναπνοή.</div><div align="justify"><b>ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΟΥΚΕΣ</b><br />
Με τη χένα, που την έφτιαχναν από τα τριμμένα φύλλα ενός φυτού, έβαφαν τα μαλλιά τους. Πολλές Αιγύπτιες που ξύριζαν τα κεφάλια τους ή είχαν κοντά μαλλιά φορούσαν περούκες. Σε ειδικές περιπτώσεις οι περούκες τους είχαν πλούσιες μπούκλες ή ήταν στολισμένες με χάντρες. Η βάση ήταν ένα δίχτυ από πλεγμένες τρίχες, όπου στερεώνονταν οι μπούκλες. Τα προσκεφάλια των κρεβατιών τους κρατούσαν τον αυχένα σε σχήμα ημισελήνου. Έτσι δε χαλούσε το χτένισμα των γυναικών.<br />
<br />
Πολλοί πίστευαν ότι οι τρίχες στο σώμα και στο πρόσωπο ήταν ανθυγιεινές. Οι γυναίκες έβγαζαν τα φρύδια τους και οι αξιωματούχοι της Αυλής συχνά φορούσαν ψεύτικες κοντές γενειάδες, αν και οι περισσότεροι άνδρες ήταν καλοξυρισμένοι. Συνήθιζαν να ξυρίζουν το κεφάλι και το κορμί τους, με μπρούντζινες λεπίδες. Οι ιερείς ξύριζαν όλο το κεφάλι τους και το σώμα. Τα κεφάλια των παιδιών ήταν ξυρισμένα. Άφηναν μόνο μια μακριά πλεχτή αλογοουρά στο πλάι, την "αλογοουρά της νεότητας".<br />
<br />
Αν και φορούσαν όλοι περούκες, δεν ήθελαν να αποκτήσουν φαλάκρα. Για να το αποφύγουν έτριβαν το κεφάλι τους με διάφορα παρασκευάσματα, όπως κοπριά γκαζέλλας και λίπος ιπποπόταμου. Πίστευαν ακόμα ότι το αίμα του μαύρου ταύρου περιείχε κάτι μαγικό που εμπόδιζε το άσπρισμα των μαλλιών.<br />
<b><br />
ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ</b><br />
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν ελαφριά και δροσερά ρούχα από λεπτό, άβαφο λινό ύφασμα. Τα ρούχα τους απλώς τυλίγονταν γύρω από το σώμα, για αυτό και είχαν ελάχιστες ραφές.<br />
<br />
Οι γυναίκες στην εποχή του Αρχαίου βασιλείου φορούσαν απλό, ίσιο φόρεμα με τιράντες, φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο κομμάτι λινό, με ραφή στη μία πλευρά. Για να μην ζεσταίνονται, χρησιμοποιούσαν πολύ λεπτά υφάσματα και δε φορούσαν εσώρουχα. Αυτό το απλό ντύσιμο δεν άλλαξε, αν και στα χρόνια του Μέσου Βασιλείου πλούσιες και φτωχές άρχισαν να φορούν κολιέ με πολύχρωμα σχέδια. Η μόδα του Νέου Βασιλείου ήταν πιο κομψή: Φορούσαν πλισέ χιτώνες με κρόσσια πάνω από το ίσιο φόρεμα.<br />
<br />
Οι άνδρες την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου τύλιγαν γύρω από τη μέση τους ένα λινό ύφασμα με πιέτες, που το στερέωναν με κόμπο ή με πόρπη. Στα χρόνια του Μέσου βασιλείου η μόδα άλλαξε και όλοι φορούσαν πιο μακριές και ίσιες φούστες. Το χειμώνα, όταν έκανε κρύο, φορούσαν μακριούς μανδύες. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου φορούσαν περίζωμα ή ποδιά με πλισέδες (μικρές πιέτες) και κρόσσια, που ήταν πολύ της μόδας.<br />
<br />
Το λινό ήταν πολύ διαδεδομένο ύφασμα εκείνη την εποχή, επειδή το λινάρι ευδοκιμούσε στο αλλουβιακό έδαφος του Νείλου.<br />
<br />
Το λευκό ήταν το χρώμα της αγνότητας και τα ρούχα στα χρόνια του Αρχαίου και του Μέσου Βασιλείου ράβονταν κυρίως από λευκό, λινό ύφασμα. Έβαφαν μερικές φορές το λινό με καφέ και γαλάζιες βαφές, αλλά δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα, πιο ζωηρά χρώματα, όπως πράσινο και κόκκινο, επειδή χρειάζονταν ειδικό στερεωτικό για τη σταθεροποίηση του χρώματος. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου ανακαλύφθηκε αυτό το στερεωτικό, κι έτσι τα ρούχα έγιναν πιο ζωηρόχρωμα και τα σχέδια τους πιο περίτεχνα. </div><div align="justify"><b>ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ</b><br />
<img align="left" border="0" height="214" hspace="3" src="http://www.nea-acropoli.gr/images/images/articles_by_magazine/108/EGYPTOS-1.gif" vspace="3" width="177" />Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στόλιζαν όλο τους το σώμα, φορώντας κάθε είδους κοσμήματα, από σκουλαρίκια μέχρι βραχιόλια στους αστραγάλους. Κοσμήματα φορούσαν όλοι: πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και μερικά ιερά ζώα! Τα βαριά κοσμήματα, που στόλιζαν τα απλά ρούχα των Αιγυπτίων, ήταν ένδειξη υψηλής κοινωνικής θέσης.<br />
<br />
Τα ακριβά κοσμήματα κατασκευάζονταν από χρυσό και ημιπολύτιμες πέτρες. Τα πιο φτηνά ήταν από γυαλί και φαγεντιανή (πορσελάνη), υλικό από τριμμένο χαλαζία ή άμμο, που το θέρμαιναν σε καλούπια και το στίλβωναν. Οι ημιπολύτιμες πέτρες ή το χρωματιστό γυαλί, "συγκρατούνταν" στη θέση τους από λεπτές μεταλλικές λωρίδες, τεχνική που σήμερα λέγεται κλουαζονέ.<br />
<br />
Συχνά είχαν διπλή λειτουργία: ήταν στολίδια και ταυτόχρονα φυλαχτά, που προστάτευαν από κάθε κακό όποιον τα φορούσε. Ορισμένες πέτρες, όπως το καρνεόλιο, το λάπις λάζουλι και το τιρκουάζ, είχαν για τους αρχαίους Αιγυπτίους μαγικές ιδιότητες. Μαγικά μοτίβα ήταν οι μορφές των θεών. Μερικές φορές τα παιδιά φορούσαν στα μαλλιά τους ένα ψάρι-φυλαχτό, για να τα προφυλάξει από τον πνιγμό. Οι έγκυες γυναίκες φορούσαν φυλαχτά με την Τοέρις, θεά της μητρότητας, με μορφή ιπποπόταμου, για να τις βοηθήσει στη γέννα.<br />
<br />
<b>ΜΑΚΙΓΙΑΖ</b><br />
Τα είδη για το μακιγιάζ φυλάγονταν σε όμορφες κασετίνες. Τα βλέφαρα βάφονταν με πράσινο χρώμα, από τριμμένη μαλακή πέτρα, το μαλαχίτη, καθώς επίσης και με γαλάζιο, από ψήγματα χαλκού. Οι Αιγύπτιες τόνιζαν το περίγραμμα των ματιών τους με μαύρο κολ, που το έφτιαχναν από μολυβδομετάλλεμα και νερό. Έτσι τα μάτια τους φαίνονταν μεγαλύτερα και προστατεύονταν από τον ήλιο. Τα μάγουλα και τα χείλη τα έβαφαν με κόκκινη ώχρα. Φορούσαν στα χείλη τους κόκκινη θεραπευτική αλοιφή και έβαφαν επίσης κόκκινα τα νύχια των χεριών και των ποδιών τους. Χρησιμοποιούσαν ειδικές κρέμες για να έχουν φωτεινό πρόσωπο, αλλά και για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες ρυτίδες.<br />
<br />
Οι καθρέφτες ήταν απαραίτητοι για το μακιγιάζ και το χτένισμα. Ο αιγυπτιακός καθρέφτης ήταν ένας στρογγυλός, πολύ γυαλιστερός μεταλλικός δίσκος, συνήθως από μπρούντζο. Το σχήμα και η λάμψη του θύμιζε στους Αιγυπτίους το ζωοδότη ήλιο, για αυτό και οι καθρέφτες ήταν σημαντικά θρησκευτικά αντικείμενα. Στα χρόνια του νέου Βασίλειο διακοσμούσαν συχνά το πίσω μέρος του καθρέφτη με ιερά σύμβολα.</div><span style="font-size: x-small;"><br />
</span><br />
<div align="center"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Άρθρο από το περιοδικό "Νέα Ακρόπολη"</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να μαθαίνει κανείς πώς ζούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και τι ακριβώς έκαναν για την περιποίηση του σώματός τους. Αυτού του είδους οι συνήθειες οδηγούσαν και στον καθαρισμό του μυαλού. Πολλές φορές, ορισμένοι, νιώθωντας χαλαροί και καθαροί έξω, νιώθουν ήρεμοι και στη ψυχή τους. Εξίσου αξιοπρόσεκτο είναι να μαθαίνει κανείς και για το τι ακριβώς χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή για καλλωπισμό. Η εύρεση των βοτάνων ήταν πολύ παλιάάά υπόθεση. Χρησιμοποιούνταν και για κρέμες, αρωματικά και μακιγιάζ, αλλά χρησίμευαν και ως βότανα. Γιατροσόφια που ακόμη και σήμερα είναι αναγκαία.Ενδιαφέρον είναι και τι φοράγαν ακόμη. Κοσμήματα που ήταν φτιαγμένα από </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ημιπολύτιμες πέτρες, χρυσό. Μικροί θησαυροί, χειροποίητοι, κάτι που τους προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: xx-small;"><i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Christiana54 </span></i></span></div></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-86625290027536942492010-09-17T14:23:00.000-07:002010-09-17T14:23:06.482-07:00Μια περίπτωση υστερογνωσίαςΤο καλοκαίρι του 1901 οι Αγγλίδες δασκάλες Έλινορ Ζουρντέν και Αν Μόμπερλι αποφάσισαν να κάνουν μια περιήγηση στο ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήθελαν να επισκεφτούν το μικρό Τριανόν, χώρο φορτισμένο με ρομαντική χροιά, επειδή ο τελευταίος βασιλικός ένοικός του ήταν η άτυχη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα.Στη διασταύρωση τριών μονοπατιών οι δυο γυναίκες έπεσαν πάνω σε δύο σιωπηλούς άντρες με πράσινα πανωφόρια και τρίκοχα καπέλα που κρατούσαν καροτσάκια κηπουρικής.<br />
Οι γυναίκες αισθάνθηκαν μια απροσδιόριστη κατάθλιψη και δυσφορία.<br />
Ακολουθώντας το ένα μονοπάτι συνάντησαν ένα μικρό κυκλικό περίπτερο όπου καθόταν ένας άντρας με μανδύα του οποίου το αποκρουστικό πρόσωπο και το σατανικό έντονο βλέμμα τις τρομοκράτησε.<br />
Καθώς αναρωτιούνταν ποια κατεύθυνση να διαλέξουν,όρμησε προς το μέρος τους αιφνιδιαστικά ένας ωραίος άντρας με μακριά σγουρά μαλλιά κάτω από το πλατύγυρο καπέλο του και τους υπέδειξε το δεξί μονοπάτι για το μικρό Τριανόν. Εκεί η Δ. Μόμπερλυ περιεργάστηκε μια πολύ όμορφη γυναίκα με ενδυμασία εποχής που σχεδίαζε στη βεράντα του παλατιού. Μπαίνοντας στο παλάτι για να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, ενώθηκαν με μια συντροφιά Γάλλων ντυμένων με ρούχα του εικοστού αιώνα και ξαναβρήκαν τη καλή τους διάθεση.<br />
Μόνο μία εβδομάδα αργότερα οι δύο φίλες εκμυστηρεύτηκαν η μια στην άλλη την ταραχή στη συνάντηση των αινιγματικών φιγούρων. Στην προσπάθειά τους να διαλευκάνουν την εμπειρία τους, διαπίστωσαν ότι την ίδια μέρα που επισκέφτηκαν τις Βερσαλλίες, τη 10η Αυγούστου, το 1792 οι επαναστατικές δυνάμεις συνέλαβαν τη βασιλική οικογένεια, φυλάκισαν και αργότερα καρατόμησαν τη Μαρία Αντουανέτα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/SwKUacVo7KI/AAAAAAAAA1U/Zg6Qeryrw-o/s1600/marie_antoinette_400x531.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/SwKUacVo7KI/AAAAAAAAA1U/Zg6Qeryrw-o/s320/marie_antoinette_400x531.jpg" /></a></div><br />
Συμπέραναν ότι κατά κάποιον τρόπο είχαν ταυτιστεί με τη σκέψη της βασίλισσας, ότι είχαν εισχωρήσει στη ζωηρή και νοσταλγική ονειροπόληση που την κατέκλυσε ίσως εκείνη τη μέρα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια αναπαράσταση στο συναισθηματικό-ενεργειακό πεδίο του χώρου, μια φορτισμένη ανάμνηση, των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε και που οι γυναίκες εξαιτίας της ευαισθησία τους συνέλαβαν και βίωσαν έντονα.<br />
Οι παραστάσεις που είδαν ήταν διαφορετικές μεταξύ τους, εν τούτοις τα στοιχεία επαληθεύτηκαν από τις ιστορικές πηγές.<br />
Και οι ψηφίδες δείχνουν να συνταιριάζονται στο μωσαικό.<br />
Ο χάρτης της τοποθεσίας του μικρού Τριανόν του αρχιτέκτονα του παλατιού Richard Mick (1783)επιβεβαίωσε τη διάταξη του χώρου και των κτισμάτων που είδαν στην κατάσταση οραματισμού τους οι φίλες.<br />
Ο άντρας που τις βοήθησε να προσανατολιστούν θα μπορούσε να είναι ο αγγελιοφόρος που έτρεξε στο μικρό Τριανόν για να ειδοποιήσει τη βασίλισσα για μια ομάδα επαναστατών που ερχόταν στις 5 Οκτωβρίου του 1789.<br />
Οι άντρες με τα καροτσάκια θα μπορούσε να είναι μέλη της ελβετικής φρουράς για τη προστασία του βασιλκού ζεύγους.<br />
Ο απωθητικός άντρας θα ήταν ο κόμης ντε Βοντρέιγ που στάθηκε κακός φίλος για τη βασίλισσα όταν ενθάρρυνε αντιβασιλικές πρωτοβουλίες.<br />
Και επίσης όταν η αν Μόμπερλι είδε το παρτραίτο της Μαρίας Αντουανέτας πείσθηκε ότι η γυναίκα που είχε δει στον κήπο του μικρού Τριανόν ήταν η βασίλισσα..<br />
<br />
<br />
Από esoterica.grCristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-29853571531835929382010-09-04T03:26:00.000-07:002010-09-04T03:26:07.143-07:00Δύο Ανεξήγητα Φαινόμενα<span style="font-weight: bold;">ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ</span><br />
<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/12_%CE%A6%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="12 Φεβρουαρίου">Ο <b>Αβραάμ Λίνκολν</b> (</a><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1" title="Αγγλική γλώσσα">αγγλικά</a>: <i>Abraham Lincoln</i>, <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/12_%CE%A6%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="12 Φεβρουαρίου">12 Φεβρουαρίου</a> <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1809" title="1809">1809</a> – <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/15_%CE%91%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="15 Απριλίου">15 Απριλίου</a> <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1865" title="1865">1865</a>) ήταν πολιτικός και 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ( Χότζενσβιλ, Κεντάκυ 1809, Ουάσινγκτον 1865).<br />
Προσέλκυσε την προσοχή της χώρας του με λόγο στον οποίο καταδίκασε το θεσμό της δουλείας, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα στις νότιες και βόρειες πολιτείες. Όπως το διατύπωσε "η δουλεία στηρίζεται στην εγωιστική φύση του ανθρώπου ενώ η καταδίκη της στηρίζεται στην αγάπη του προς τη δικαιοσύνη".<br />
<br />
Ορίστηκε υποψήφιος από το Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο του Σικάγου (1860) για λόγους τακτικής: ήταν ταπεινής καταγωγής, πατρικός, απλός και με ρητορικά προσόντα, έντιμος και ειλικρινής.<br />
Ο Χωριστικός Πόλεμος Βορείων και Νοτίων αποκάλυψε την αδάμαστη δύναμη θέλησής του και την απόλυτη πίστη του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ενότητας και της δικαιοσύνης.<br />
Δε μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το έργο ειρήνευσης της κατάστασης που από καιρό διαλογιζόταν. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ένας φανατικός Nότιος o John Wilkes Booth τον δολοφόνησε μέσα στο θέατρο Ford's Theatre της Ουάσινγκτον.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/SwKSfzlof1I/AAAAAAAAA1M/ir6u3ByZL5c/s1600/1232696060-15548.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/SwKSfzlof1I/AAAAAAAAA1M/ir6u3ByZL5c/s320/1232696060-15548.jpg" /></a></div><span style="font-weight: bold;"> </span>Σύμφωνα ωστόσο με τις μαρτυρίες, το πνεύμα του παραμένει αναστατωμένο, μπορούμε να υποθέσουμε εξαιτίας του ότι δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τα σχέδια που είχε αναλάβει.<br />
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν συμβεί στο περιβόητο υπνοδωμάτιό του.<br />
Η πρώτη γυναίκα που ανέφερε ότι είδε το φάντασμα του Lincoln ήταν η Grace Coolidge που όπως είπε τον είδε να ατενίζει έξω από ένα παράθυρο του Οβάλ Γραφείου.<br />
Η Βασίλισσα της Νορβηγίας έμεινε για μια νύχτα στο υπνοδωμάτιο του προέδρου και άκουσε κάποιον να χτυπά διακριτικά την πόρτα.<br />
Όταν άνοιξε βρέθηκε μπροστά στο φάντασμα του προέδρου. Αυτός την κοίταξε απλώς και μετά απομακρύνθηκε.<br />
Η κα. Franklin Roosevelt τον είδε καθιστό στο κρεβάτι να φορά τις μπότες του. Ούρλιαξε έντρομη και έφυγε τρέχοντας.<br />
<br />
Ο πρόεδρος Harry Truman άκουσε ένα πρωινό κάποιον να χτυπά την πόρτα του στις 3 το ξημέρωμα. Δεν είχε αμφιβολία ότι ήταν ο Lincoln επειδή η κόρη του Μargaret ήδη αρκετές εμπειρίες από τις επισκέψεις του ανήσυχου προέδρου στις οποίες άκουγε ήχους στο σπίτι στη μέση της νύχτας και έβλεπε σκιές που ήταν σίγουρη ότι ήταν ο ίδιος.<br />
Και τέλος το πνεύμα του άτυχου προέδρου λέγεται πως εμφανίζεται καμιά εμφανίζεται να περιδιαβαίνει στους διαδρόμους και τριγύρω στο Λευκό Οίκο.<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">IΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ</span><br />
Το όμορφο οκταγωνικό σπίτι του συνταγματάρχη John Teilo που κτίστηκε το 1800 αποτέλεσε το σκηνικό μιας αισθηματικής τραγωδίας.<br />
Λίγα χρόνια αργότερα από τη μετακόμιση της οικογένειας του συνταγματάρχη στο σπίτι η μία κόρη του ερωτεύτηκε ένα βρετανό αξιωματικό, ειδύλλιο που έβρισκε εντελώς ασύμφωνο τον πατέρα. Ο Τeilo παρά τις ικεσίες της κόρης του αρνήθηκε ακόμα και να δεχτεί τον Εγγλέζο στο σπίτι του.<br />
<br />
Μια νύχτα η κοπέλα ύστερα από ένα άγριο καβγά με τον πατέρα της, που έμενε αμετακίνητος στην απόφασή του, άρπαξε αναστατωμένη ένα καντηλέρι και ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά πηγαίνοντας στο δωμάτιό της.<br />
Ένα λεπτό αργότερα, η οικογένεια άκουσε μια διαπεραστική κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό γδούπο. Ο συνταγματάρχης όρμησε προς τα εκεί που ακούστηκε ο κτύπος και βρήκε την κόρη του να κείτεται άψυχη στο κάτω μέρος της γυριστής σκάλας.<br />
<br />
Φημολογείται ακόμα ότι και η δεύτερη κόρη είχε ένα δεσμό που,όπως και στην πρώτη περίπτωση,δεν είχε την έγκριση του πατέρα της. Σε μια ατυχή στιγμή έντασης και διαπληκτισμών μιμήθηκε το παράδειγμα της αδερφής της και κατακρημνίστηκε από την κορυφή της σκάλας.<br />
Από εκείνη τη μέρα η τριώροφη σκάλα του οκτάγωνου σπιτιού θεωρείται στοιχειωμένη και μάλιστα συχνά εμφανίζονται να ανεβαίνουν κατά μήκος της σκάλας σκιές που τρεμοπαίζουν σαν να δημιουργούνται από φλόγα κεριού που ακολουθούνται από μια γυναικεία κραυγή και το γδούπο του κορμιού που πέφτει.<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">Από http://filiatranews.blogspot.com</span><br />
<br />
Δεν πιστεύω να σας φόβισα! Αυτό το σχόλιο πάει ιδιαίτερα για εκείνους που είχαν.. την τύχη να συναντήσουν στον ιντερνετικό τους δρόμο το ιστιολόγιό μου και να διαβάσουν τα προγεγραμμένα μου. Ήταν μερικά όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα που διάβασα και ήθελα να τα μοιραστώ στο <i>Je reviendrai</i>. <span style="font-size: x-small;"><br />
</span>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-52791482783350699812010-09-04T03:25:00.000-07:002010-09-04T03:25:08.325-07:00Ανεξήγητα Φαινόμενα<span style="font-weight: bold;">Μυστηριώδεις εξαφανίσεις</span><br />
Οι άνθρωποι εξαφανίζονται για διάφορους λόγους. Οι περισσότεροι είναι φυγάδες, κάποιοι πεθαίνουν σ' ατυχήματα και κάποιοι λιγότεροι πέφτουν θύματα απαγωγής ή δολοφονούνται. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις στο τέλος εξιχνιάζονται.<br />
<br />
Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως, με τις πραγματικά μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Από το πλήρωμα του «Μαρί Σελέστ» έως τον Τζίμι Χόφα, την Αμέλια Έρχαρτ και την Ναταλί Χόλογουεϊ, ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται ότι εξαφανίζονται χωρίς ν' αφήσουν κάποιος ίχνος.<br />
<br />
Ένα άτομο που έχει εξαφανιστεί, μπορεί να βρεθεί ύστερα από έρευνα της αστυνομίας, ύστερα από εξομολόγηση ή μετά από ατύχημα. Όταν, όμως, τα στοιχεία είναι ελλιπή και οι ενδείξεις δεν οδηγούν πουθενά, τότε ούτε η αστυνομία, ούτε η εγκληματολογική έρευνα μπορούν να λύσουν το έγκλημα.<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">Bigfoot</span><br />
Για πολλές δεκαετίες, το μεγάλο, τριχωτό και ανθρωπόμορφο τέρας με το όνομα Bigfoot ή άνθρωπος των Ιμαλαΐων είχε θεαθεί σε διάφορες περιοχές της Αμερικής. Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν χιλιάδες Bigfoot, δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα κουφάρι. Κανένας κυνηγός δεν έχει σκοτώσει κάποιο, ούτε υπήρξε ατύχημα με διερχόμενο αυτοκίνητο, ενώ κανένα δεν έχει πεθάνει από φυσικά αίτια.<br />
<br />
Απουσία οποιονδήποτε χειροπιαστών αποδεικτικών στοιχείων, οστών ακόμη και δοντιών, απομένουν μόνον οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων και περίεργων φωτογραφιών και ταινιών. Καθώς δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί κάτι που δεν φαίνεται ότι δεν υπάρχει, η επιστήμη δεν πρόκειται ποτέ να πιστοποιήσει την ύπαρξη όντων όπως του ανθρώπου των Ιμαλαΐων και του τέρατος του Λοχ Νες, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να ζουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">Ο μυστηριώδης ήχος του Τάος</span><br />
Το τελευταίο ανεξήγητο φαινόμενο είναι ο υπόκωφος ήχος που κατακλύζει και ενοχλεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της μικρής πόλης Τάος, στο Νέο Μεξικό.<br />
<br />
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν αναφορές για αυτόν τον υπόκωφο και μυστηριώδη ήχο, που έρχεται με τον άνεμο της ερήμου. Παραδόξως, μόνο το 2% των κατοίκων του Τάος έχουν αναφέρει ότι ακούν τον ήχο αυτό. Ορισμένοι θεωρούν ότι προκαλείται από κάποια περίεργη ακουστική.<br />
<br />
Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για μαζική υστερία ή για κάποιον μυστικό και μοχθηρό σκοπό. Πάντως, όποια περιγραφή και εξήγηση κι αν έχει δοθεί σε αυτόν το θόρυβο, κανείς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει την πηγή του.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">Από http://filiatranews.blogspot.com</span>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-15436010281596882392010-09-03T16:14:00.000-07:002010-09-04T03:07:33.213-07:00Και βροχή ξανάΚαι ναι, σήμερα το βράδυ έβρεξε. Βασικά ψυχάλισε. Μην κάνω το τόσο δα, τόόόσο! Αλλά ήταν οι πρώτες σταγόνες από τον ουρανό. Ένα σημάδι της εποχής που μας υπενθυμίζει τον ερχομό του φθινοπώρου. Πάει το καλοκαίρι! Αλλά έρχεται το φθινόπωρο! Τότε που όλα από πράσινα και ανθυσμένα (εκτός από τα αειθαλή!) δέντρα, φυτά και λουλούδια, υιοθετούν την απόχρωση του πορτοκαλί και καφέ, αλλάζουν σχήμα, μυρωδιά και καταλήγουν στο έδαφος. Τότε που αρχίζουν τα πρώτα κρύα και οι λίγες αλλά όχι ακόμη εξαφανισμένες απροσδόκητες αλλά καλοδεχούμενες ζέστες! Ναι, οι ζεστές μέρες πάντα μας λείπουν. <br />
Η κάθε εποχή έχει όμως τη χάρη της. Καμιά δεν έχει κάποιο μειονέκτημα σε σχέση με την άλλη. Όλες έχουν τη μοναδικότητά τους. Το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η αρχή της άνοιξης συνδυάζονται με τις βροχούλες, τους κατακλυσμούς, τις ψυχάλες, που σε μαγεύουν με το όμορφο άρωμά τους. Είναι πολύ ωραίο να μυρίζεις τη βροχή! Την άνοιξη και το καλοκαίρι αρχίζουν οι ζεστές μέρες, μετά οι κάυσωνες και η θάλασσα γεμίζει από ανθρώπινα κορμιά. Τέλη καλοκαιριού, ιδιαίτερα το βράδυ, αντιλαμβάνεσαι πώς μίκρυνε η μέρα τόσο γρήγορα. Αυτή η διαπίστωση σε μελαγχολεί, σε συνδυασμό με τις ψυχρές, άλλωτε τσουχτερές, νύχτες, αλλά είναι η πραγματικότητα που πρέπει να συνηθίζει κανείς! Στο κάτω κάτω δεν είναι μόνο ο καιρός που παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στη ψυχολογία του ανθρώπου. Ασκεί επιρροή, αλλά εάν ο άνθρωπος είναι από τη φύση του χαρούμενος και καλοσυνάτος, ευδιάθετος και ανεπηρέαστος, ο καιρός δεν παίζει ρόλο στη διάθεσή του.<br />
Καλό φθινόπωρο και καλή αρχή ξανά στο υπόλοιπο του 2010 που έμεινε ακόμη!<br />
Άλλωστε και tο φθινόπωρο χαρίζει ωραίες εικόνες..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TIGA_p7la8I/AAAAAAAABGM/rtgRGhIbSjI/s1600/autumn_road2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TIGA_p7la8I/AAAAAAAABGM/rtgRGhIbSjI/s400/autumn_road2.jpg" width="400" /></a></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-6201871229607640622010-09-03T15:47:00.000-07:002010-09-03T15:47:24.117-07:00Όλη η τέχνη είναι στο χέρι που έχει την πένα<i>Όλη η τέχνη είναι στο χέρι που έχει την πένα. </i>Πράγματι πόσο αληθινό ακούγεται αλλά είναι κιόλας. Ο συγγραφέας είναι ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος και ο σκηνογράφος του έργου του. Εκείνος κανονίζει τα πάντα, βάζει τη δική του προσωπική νότα και την πινελιά του δικού του μοναδικού στοιχείου. Ονομάζεται πράγματι τέχνη όλο αυτό!Δεν με παραπέμπει αυτή η φράση όμως μόνο στους συγγραφείς, στους μυθιστοριογράφους και τους ποιητές, αλλά <i>το χέρι</i> είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα πάρει τη ζωή στα χέρια του και θα την καθοδηγήσει όπου και όπως εκείνος επιθυμεί. Ο ίδιος θα κανονίσει τι θέλει, κανένας δε θα τον επηρεάσει. Θα σχηματίσει και θα γράψει το βιβλίο της ζωής του με το δικό του τρόπου, σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω και απόψεις. Η πένα είναι η γνώση, οι ευκαιρίες και η τύχη που έχει. Εκείνα που θα τον κάνουν να ζει ευτυχισμένος, κάτι που εξαρτάται από τον ίδιο. <br />
Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να ακούμε εμάς, όχι τους άλλους, να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε εμείς και να μην επηρεαζόμαστε από άλλους. Μεγαλύτερη σημασία έχει το αίσθημα της ευτυχίας, της ξεγνοιασιάς και της χαράς. Αν κάποιος τα νιώσει αυτά τα συναισθήματα, προ πάντων τα βιώσει κιόλας, τότε είναι πράγματι πετυχημένος.<br />
Μερικές φορές, σκέφτομαι. είναι η ζωή τόσο περίπλοκη όσο θεωρούμε ότι είναι; Μήπως είναι όλα ιδέα του μυαλού μας; Και τώρα σκέφτομαι, πώς από το ένα θέμα πήγα στο άλλο..<i><br />
</i>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-50385359720907713192010-08-24T05:54:00.000-07:002010-08-24T05:54:47.914-07:00Η πανσέληνος και οι επιρροές της..Με την ανθρώπινη συμπεριφορά, κατά τη διάρκεια των ημερολογιακών κύκλων της πανσελήνου, ασχολήθηκε μια ιατρική ομάδα ψυχιάτρων και άλλων επιστημόνων μεγάλου νοσοκομείου, για άτομα με ψυχικές ασθένειες, αυτού του Νιούκαστλ Νέας Νοτίου Ουαλίας της Αυστραλίας. <span id="more-20344"></span><br />
Για ένα ολόκληρο χρόνο, από τον Αύγουστο του 2008 έως τον Ιούλιο του 2009, η ομάδα των επιστημόνων παρακολούθησε συστηματικά τη συμπεριφορά 91 ασθενών με ψυχικές διαταραχές.<br />
Μετά την ανάλυση των στοιχείων, τα οποία σύγκριναν με λίστες περιστατικών της αστυνομίας, των Πρώτων Βοηθειών, νοσοκομείων κ.ά., στα πρώτα συμπεράσματα που κατέληξαν είναι ότι όντως, η πανσέληνος επηρεάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων.<br />
Μεταξύ άλλων, διαπίστωσαν ότι τις βραδιές με πανσέληνο σημειώνεται αύξηση του αριθμού των τροχαίων, των επιθέσεων και άλλων βίαιων επεισοδίων, ενώ παρουσιάζεται αύξηση και του αριθμού των ατόμων που υφίστανται ψυχικές διαταραχές, εκνευρισμό, αϋπνία και λοιπά.<br />
Από τους 91 ψυχικά ασθενείς που παρακολούθησαν επισταμένα για δώδεκα μήνες, διαπίστωσαν ότι ο αριθμός αυτών που υφίσταται ψυχολογικές κρίσεις με έντονες βίαιες τάσεις, τις βραδιές με πανσέληνο, είναι διπλάσιος απ’ ό,τι τις άλλες.<br />
Μάλιστα, ορισμένους ασθενείς τους ακινητοποιούσαν στα κρεβάτια τους, προκειμένου να μην επιτεθούν στο προσωπικό του νοσοκομείου ή προβούν σε αυτοτραυματισμούς.<br />
Τα πρώτα συμπεράσματα της σχετικής έρευνας δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο γνωστό ιατρικό περιοδικό «The Medical Journal of Australia».<br />
Το όλο θέμα παραμένει ιατρικά και επιστημονικά ανεξήγητο και αινιγματικό, όπως ακριβώς και στη μυθολογία που οι άνθρωποι αντιμετώπισαν το πρόβλημα με “μαγικές” συνταγές και ξόρκια.<br />
Ορισμένοι γιατροί τείνουν να πιστέψουν ότι ενδεχομένως, η εξήγηση (αλλαγής συμπεριφοράς) να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το 70% του ανθρώπινου σώματος αποτελείται από νερό και η πανσέληνος επηρεάζει το νερό του σώματος, όπως επηρεάζει και τις παλίρροιες, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται κάποια πίεση στους νευρώνες του εγκεφάλου.<br />
<div style="background-color: transparent; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;"><span style="font-size: x-small;">otherside.g</span></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-37871357326403100452010-08-24T04:38:00.000-07:002010-08-24T04:38:20.241-07:00Πανσέληνος, 8/24Και σήμερα έφτασε η μέρα που ανυπομονούσα τόσο πολύ! Διότι έχει πανσέληνο. Και η πανσέληνος του Αυγούστου είναι η αγαπημένη μου. Τόσο μεγάλη και πορτοκαλή! Πολύ μαγευτική. Η βασίλισσα της βραδιάς, ο ήλιος της νύχτας.<br />
Πάντα παρατηρώ πως τις ημέρες που κοντεύει η πάνσεληνος είμαι φορτισμένη, νευριασμένη και κάτι με πειράζει. Αυτό βέβαια είναι κακό, όχι μόνο για τους γύρω μου, αλλά και για τον ίδιο μου τον ευτό. Από την άλλη, όμως, το θαυμάζω. Θαυμάζω τη δύναμη που έχεο το φεγγάρι εκείνη τη στιγμή και μπορεί να με επηρεάζει. <br />
Η επόμενη πανσέληνος είναι στις <i>23 Σεπτεμβρίου! </i>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-5480158726518250722010-08-16T03:26:00.000-07:002010-08-16T03:26:49.887-07:00Μουσικά Κουτιά. Μελωδίες άλλων εποχών..<i>Ένα αφιέρωμα στα μουσικά κουτιά, που τον τελευταίο καιρό με έχουν συνεπάρει τόσο πολύ! Είναι πολύ όμορφα και μαγευτικά. Σου κρατάνε συντροφιά και σου φέρνουν στο μυαλό παλιές εποχές. Και μόνο το παρουσιαστικό τους σε προδιαθέτει για κάτι όμορφο που θα ακολουθήσει..τη μουσική!</i><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"> Από την Μαρία Ευαγγελίου <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a name='more'></a></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TGkRaomLozI/AAAAAAAABFM/fWHefnW1-Lw/s1600/rotating-music-box.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_48ewTrzuNbs/TGkRaomLozI/AAAAAAAABFM/fWHefnW1-Lw/s320/rotating-music-box.jpg" /></a></div><div id="intro">Σε άλλες εποχές, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν τη δυνατότητα να ακούν μουσική όποτε ήθελαν, αλλά έπρεπε να περιμένουν μια συναυλία ή μια γιορτή, τα μουσικά κουτιά και τα άλλα, πάσης φύσεως, μηχανικά μουσικά αντικείμενα ήταν μια καλή και όμορφη λύση, αφού φημισμένοι τεχνίτες φρόντιζαν όχι μόνο να ακούγεται ωραία μουσική από το αντικείμενο, αλλά να είναι ελκυστικό και στην εμφάνιση.</div><div id="main_txt">Τα μουσικά κουτιά, ένας θαυμάσιος συνδυασμός τέχνης και μελωδίας με μηχανικά μέσα, με την πρώτη τους εμφάνιση γοήτευσαν τους ανθρώπους και έγιναν μεγάλη μόδα. Βέβαια, ξεκίνησαν σαν συλλεκτικά κομμάτια για λίγους, αφού η κατασκευή τους ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία, που βασιζόταν σε λεπτότατους χειρισμούς, αλλά και γιατί απευθυνόταν σε όσους είχαν να πληρώσουν την πολυτέλεια να έχουν δική τους μουσική. Η ποιότητα, η δεξιοτεχνία και η φαντασία των παλιών μουσικών κουτιών τα έχουν κάνει σήμερα περιζήτητα από τους συλλέκτες και τα σπάνια μοντέλα κοστίζουν μια περιουσία.<br />
Το πρώτο μουσικό κουτί κατασκευάστηκε ερασιτεχνικά από έναν Ελβετό ωρολογοποιό, τον Antoine Favre, και ήταν ένας μεταλλικός οδοντωτός κύλινδρος, τοποθετημένος μέσα σε ένα κουτί, που ανοίγοντάς το έμπαινε σε ενέργεια κάποιος μηχανισμός και έπαιζε η μουσική. Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι πρώτες κατασκευαστικές εταιρείες παρουσίασαν βελτιωμένους οδοντωτούς κυλίνδρους με καλύτερη και πιο πολύπλοκη ηχητική απόδοση, ενώ ο τρόπος κατασκευής και η αισθητική βελτιώνονταν συνεχώς. Επιπλέον, εμφανίστηκαν μοντέλα, που συνδύαζαν τη μουσική με κινούμενες φιγούρες που χόρευαν, πουλιά που τραγουδούσαν ή άλλους πρωτότυπους, μηχανικούς συνδυασμούς.<br />
Η εμφάνιση του πρώτου περιστρεφόμενου μεταλλικού δίσκου γύρω στα 1880 αντικατέστησε το μουσικό κύλινδρο και έθεσε τις βάσεις για νέους, επαναστατικούς τρόπους παραγωγής ήχων και μουσικής.<br />
Ο ηλεκτρισμός και η τεχνολογία προχώρησαν την ιδέα αυτή μέχρι τα cds, τα ψηφιακά ακούσματα και το internet, δεν έσβησαν όμως τη νοσταλγία για αυτά τα χαριτωμένα μουσικά κουτιά, που τώρα είναι τα αγαπημένα των παιδιών.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div> <br />
<b>Μελωδίες από αόρατους μουσικούς στο πέρασμα των αιώνων...</b><br />
Τα μουσικά κουτιά εκφράζουν την εφευρετικότητα του ανθρώπινου μυαλού και αντανακλούν την εφαρμογή της τέχνης πάνω στα αντικείμενα, το ντιζάιν δηλαδή της εποχής τους, λένε πολλοί συλλέκτες για τα περίτεχνα μηχανικά κουτιά, που γνώρισαν δόξες στην Ευρώπη το 18ο και το 19ο αιώνα.<br />
Βέβαια, από πολύ παλιά οι άνθρωποι ονειρεύονταν να παράγουν ήχο μηχανικά, χωρίς την παρέμβαση του καλλιτέχνη και επεδίωξαν να εκμεταλλευθούν τη δύναμη του αέρα, που “δονεί” χορδές και μέταλλα. Ήδη ο Κτησίβιος (3ος π.Χ. αιώνας) από την Αλεξάνδρεια, επινόησε ένα είδος μηχανικού οργάνου, με ήχο που έμοιαζε με της τρομπέτας, ενώ ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ενδιαφέρθηκε για τους μηχανισμούς μηχανικών τυμπάνων και πειραματίστηκε στη δημιουργία ενός πολύπλοκου οργάνου, που συνδύαζε τους ήχους του βιολιού, της άρπας και των κυμβάλων.<br />
Το Μεσαίωνα εφευρέθηκαν τα ρολόγια, που λειτουργούσαν με βάρη και έπαιζαν μία ή περισσότερες μελωδίες. Το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η αστική τάξη γοητεύθηκε από τη μουσική: χορδές, ξυλόφωνα, καμπανάκια αλλά και αυλοί ενσωματώθηκαν στα “αυτόματα”. Μέχρι και ο Μότσαρτ έγραψε κομμάτια για μουσικά ρολόγια με αυλούς, τα οποία αναζητούν σήμερα οι συλλέκτες.<br />
Την ίδια περίοδο δημιουργήθηκαν και όργανα - πουλιά, που προορίζονταν για ένα κοινό με περιορισμένα οικονομικά μέσα. Άλλα θύμιζαν το κελάηδημα του καναρινιού και ονομάζονταν “Serinette”, άλλα του κότσυφα ή του παπαγάλου, ενώ ένα σύστημα που αντέγραφε την παραγωγή ήχου από τα φλάουτα της Χαβάης προσέφερε αξιοθαύμαστους λαρυγγισμούς, τρίλιες και τρέμολο. Στην εξέλιξή τους τα αυτόματα μουσικά όργανα λειτουργούσαν με διάτρητους κυλίνδρους. Μπορούσαν να μιμηθούν ακόμα και μια ολόκληρη ορχήστρα, ενώ οι λατέρνες παρέπεμπαν σε εκκλησιαστικά όργανα.<br />
Οι κατασκευαστές τους ήταν μουσικοί και μηχανικοί, που χρησιμοποιούσαν την υδραυλική, την ηλεκτρική και την ενέργεια με πίεση αέρος, ώστε να αποδώσουν με τον καλύτερο τρόπο το μουσικό θέμα και να το συνδυάσουν με την κίνηση. Ακόμα και σήμερα, όμως, στο εργαστήριο του ιδρύματος Automatia Musica υπάρχουν τεχνίτες που μεταδίδουν τις γνώσεις τους, συντηρούν τα αυτόματα όργανα, κατασκευάζουν αντίγραφα και σχεδιάζουν νέα, σε σύγχρονο ύφος. </div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3887939977426438487.post-82680497634429526512010-07-27T02:39:00.000-07:002010-07-28T02:16:48.871-07:00Ο άνθρωπος Αϊνστάιν<div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Το βρέφος με το παράξενο κεφάλι</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -25.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Λίγο πριν από το μεσημέρι της 14<sup>ης</sup> Μαρτίου του 1979 η <span class="SpellE"><span lang="EN-US">Paulin</span></span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Einstein</span><span lang="EN-US"> </span>ταράχτηκε. </span><br />
<span style="font-size: small;">Είχε μόλις αντικρίσει το πρώτο δικό της νεογέννητο και ένιωσε ότι γέννησε ένα παραμορφωμένο παιδί . Το πίσω μέρους ήταν τεράστιο και μπορούσε να διακρίνει </span><br />
<span style="font-size: small;">πάνω του ένα σωρό γωνίες. Καμία συμμετρία καμία σφαιρικότητα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -25.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;"><i>Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί </i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -25.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Στον <span lang="EN-US">Hermann</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Einstein</span> άρεσε πολύ να διαβάζει μεγαλόφωνα ποίηση, έδειχνε προτίμηση </span><br />
<span style="font-size: small;">στον <span class="SpellE"><span lang="EN-US">Heine</span></span> και στον <span class="SpellE"><span lang="EN-US">Rilke</span></span> ενώ η γυναίκα του <span class="SpellE"><span lang="EN-US">Paulin</span></span> αγαπούσε τη μουσική, έπαιζε πιάνο </span><br />
<span style="font-size: small;">και ήθελε κάνοντας παιδιά να ενθαρρύνει τις μουσικές του ικανότητες. Στις 14 Μαρτίου του 1879 γέννησε ένα παιδί που του δόθηκε το όνομα <span lang="EN-US">Albert</span>. <span lang="EN-US">O</span> μικρός άργησε τόσο να μιλήσει </span><br />
<span style="font-size: small;">που οι δικοί του νόμιζαν ότι δεν θα μιλήσει ποτέ. Οι φόβοι τους όμως διαψεύστηκαν γιατί η γέννηση της αδελφής του όταν εκείνος ήταν δυόμισι ετών τον ώθησε να αρχίσει να μιλάει. Η ΘΑΛΠΩΡΉ ΤΗΣ οικογένειας Αϊνστάιν και η ελεύθερη σκέψη τους, απαλλαγμένη από θρησκευτικές προκαταλήψεις, φαίνεται πως τόνωσαν την αυτοπεποίθηση του Αλβέρτου.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Στα τέσσερα χρόνια του μπορούσε να κυκλοφορεί μόνος του στους δρόμους του Μονάχου. </span><br />
<span style="font-size: small;">«Η ανεξαρτησία ήταν ήδη ριζωμένη στον χαρακτήρα του» θυμόταν αργότερα η αδελφή του </span><br />
<span style="font-size: small;">η Μάγια. Παρότι του έλειπαν οι φίλοι προτιμούσε να παίζει μόνος του, κάνοντας <span class="SpellE">παζλ</span> ή φτιάχνοντας πολυώροφα κτίρια με τα χαρτιά της τράπουλας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Υπολοχαγοί και λοχίες</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πήγε σε δημόσιο δημοτικό σχολείο και οι δάσκαλοι δεν τον εύρισκαν ιδιαίτερα έξυπνο </span><br />
<span style="font-size: small;">γιατί του έπαιρνε πάρα πολύ ώρα για να λύσει ασκήσεις. Προτιμούσε να τις εξετάζει </span><br />
<span style="font-size: small;">αργά και συστηματικά παρά να απαντά αυτόματα όπως ήθελαν οι δάσκαλοί του. </span><br />
<span style="font-size: small;">Η επιμονή, η υπομονή και η οργάνωση, στοιχεία καίρια για τη μετέπειτα πορεία του </span><br />
<span style="font-size: small;">έκαναν από νωρίς την εμφάνισή τους. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η παρεξήγηση έγινε ακόμα χειρότερη όταν ο Αϊνστάιν μπήκε στο Γυμνάσιο <span class="SpellE"><span lang="EN-US"> </span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span class="SpellE"><span lang="EN-US">Luitpold</span></span> του Μονάχου σε ηλικία δέκα ετών. «Δεν θα καταφέρεις να κάνεις τίποτα στη ζωή </span><br />
<span style="font-size: small;">σου» του είπε κάποτε ο δάσκαλος των αρχαίων ελληνικών Αργότερα έγραψε για τα </span><br />
<span style="font-size: small;">μαθητικά του χρόνια: « οι δάσκαλοι στο Δημοτικό μου θύμιζαν λοχίες και στο </span><br />
<span style="font-size: small;">Γυμνάσιο υπολοχαγούς».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;"> Οι δύο πιο ζωντανές επιστημονικές εμπειρίες που διατήρησε από τα παιδικά του χρόνια </span><br />
<span style="font-size: small;">ήταν η πυξίδα και το πυθαγόρειο θεώρημα. Οι δύο αυτές εμπνεύσεις είναι σχεδόν δύο </span><br />
<span style="font-size: small;">ιδανικά παραδείγματα των συμπληρωματικών όψεων των επιστημονικών φαινομένων. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Η πυξίδα<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">« Ένα τέτοιο θαυμασμό ένιωσα ως παιδί 5 ετών όταν ο πατέρας μου έδειξε μια πυξίδα. Το </span><br />
<span style="font-size: small;">ότι η βελόνα μπορούσε να συμπεριφέρεται με τέτοιο συνεπή τρόπο δεν ταίριαζε με τη φύση </span><br />
<span style="font-size: small;">των γνωστών γεγονότων. Ακόμα θυμάμαι ότι η εμπειρία αυτή μου έκανε βαθιά και </span><br />
<span style="font-size: small;">ανεξάλειπτη εντύπωση. Κάτι το βαθιά κρυμμένο θα έπρεπε να υπάρχει πίσω από τα </span><br />
<span style="font-size: small;">πράγματα. Αυτά που βλέπει μπροστά του ο άνθρωπος από την παιδική του ηλικία δεν τον προκαλούν τέτοιου είδους αντιδράσεις. Δεν τον ξαφνιάζει η πτώση των σωμάτων, ο άνεμος </span><br />
<span style="font-size: small;">και η βροχή ούτε το γεγονός ότι το φεγγάρι δεν πέφτει» έγραφε στα 67 του χρόνια <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Paul Arthur <span class="SpellE"><span class="GramE">Schlipp</span></span><span class="GramE"> :</span> Albert Einstein: Philosopher – Scientist, 1949<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Η Γεωμετρία </i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">« Σε ηλικία 12 ετών είχα μια δεύτερη θαυμαστή εμπειρία.. Ένα μικρό βιβλίο που είχε ως</span><br />
<span style="font-size: small;"> θέμα την Ευκλείδεια Γεωμετρία το οποίο βρέθηκε στα χέρια μου στην αρχή κάποιας σχολικής χρονιάς. Εδώ υπήρχαν προτάσεις – όπως η τομή και των τριών υψών ενός τριγώνου σε ένα </span><br />
<span style="font-size: small;">μόνο σημείο - οι οποίες αν και δεν ήταν με κανένα τρόπο προφανείς μπορούσαν να </span><br />
<span style="font-size: small;">αποδειχθούν με τέτοια βεβαιότητα που κάθε αμφιβολία φαινόταν αδύνατη. Αυτή η </span><br />
<span style="font-size: small;">διαύγεια και η βεβαιότητα μου προκαλούσαν μία απερίγραπτη αίσθηση. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Τα αντικείμενα τα οποία πραγματεύεται η Γεωμετρία μου φαίνονταν ότι δεν ήταν </span><br />
<span style="font-size: small;">διαφορετικού τύπου από τα αντικείμενα των αισθητηριακών μας αντιλήψεων, αυτά τα </span><br />
<span style="font-size: small;">οποία μπορούμε να δούμε και αγγίξουμε. Η πρωτόγονη αυτή ιδέα στηρίζεται και στο γεγονός </span><br />
<span style="font-size: small;">ότι η σχέση των γεωμετρικών αντικειμένων με τα αντικείμενα της άμεσης εμπειρίας ήταν ασυνείδητα παρούσα<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -34.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Paul Arthur <span class="SpellE"><span class="GramE">Schlipp</span></span><span class="GramE"> :</span> Albert Einstein: Philosopher – Scientist, 1949<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i><span lang="EN-GB"> </span>Το βιολί, ο Μότσαρτ και ο Μπαχ</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Από την εφηβεία του και τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι και τη δεκαετία του 1940 που </span><br />
<span style="font-size: small;">πλησίαζε τα εβδομήντα η μουσική βρισκόταν στο επίκεντρο της δημιουργικής ζωής του <span lang="EN-US">Einstein</span><span lang="EN-US"> </span>και ο Μότσαρτ με το βιολί στο επίκεντρο της μουσικής του. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;"><img align="left" height="180" hspace="12" src="http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstMan_files/image003.jpg" v:shapes="_x0000_s1029" width="136" />Στα δεκάξι του χρόνια στο κυλικείο του σχολείου σκεπτόμενος τη </span><br />
<span style="font-size: small;">ρήση «η μπύρα κάνει τον άνθρωπο βλάκα και τεμπέλη» ο Αϊνστάιν ορκίστηκε ότι θα γινόταν θεωρητικός φυσικός και ότι στο εξής δεν θα μεθούσε πια με μπίρα αλλά με Φυσική και με την Κριτική του καθαρού λόγου του <span lang="EN-US">Kant</span>. Για να το γιορτάσει κάλεσε τον φίλο του <span class="SpellE">Χανς</span> <span class="SpellE">Μπίλαρντ</span> </span><br />
<span style="font-size: small;">να τον συνοδεύσει στο πιάνο σε μια σονάτα του Μότσαρτ. Αυτό που ακολούθησε έμεινε χαραγμένο για πάντα στη μνήμη του <span class="SpellE">Μπίλαρντ</span>. </span><br />
<span style="font-size: small;">« Όταν το βιολί του άρχισε να τραγουδά, οι τοίχοι του δωματίου</span><br />
<span style="font-size: small;"> έμοιαζαν να υποχωρούν για πρώτη φορά εμφανίστηκε μπροστά μου </span><br />
<span style="font-size: small;">ο πραγματικός Μότσαρτ ποτισμένος με την ελληνική ομορφιά και τις καθαρές γραμμές της ατίθασος, παιχνιδιάρικος και μεγαλειώδης». Ο Αϊνστάιν προτιμούσε </span><br />
<span style="font-size: small;">την αυστηρά δομημένη ντετερμινιστική μουσική του Μπαχ και του Μότσαρτ. Φανταζόταν </span><br />
<span style="font-size: small;">τον Μότσαρτ να αρπάζει μελωδίες στον αέρα που πετούσαν αενάως στο Σύμπαν και </span><br />
<span style="font-size: small;">σκεφτόταν ότι ο ίδιος δούλευε σαν τον Μότσαρτ όχι απλώς φτιάχνοντας θεωρίες αλλά ανταποκρινόμενος στη Φύση, σε μια αρμονία με το Σύμπαν. «Αυτό έχω να πω για το έργο του Μπαχ: να ακούς, να παίζεις να αγαπάς, να σέβεσαι και να κρατάς το στόμα σου κλειστό». Η μουσική του <span class="SpellE">Ντεμπισί</span> είχε γι αυτόν μια εκλεπτυσμένη πολυχρωμία . Από την άλλη έβρισκε τον Μπετόβεν πολύ μελοδραματικό, τον <span class="SpellE">Ρίχαρντ</span> Στράους προσηλωμένο στην εξωτερική όψη των πραγμάτων και είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι «ο θεός να με συγχωρέσει αλλά ο Βάγκνερ δεν </span><br />
<span style="font-size: small;">είναι του γούστου μου» <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Τα γούστα του στη μουσική και στη φυσική ήταν αλληλένδετα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;"><u>Έβλεπε τις μουσικές και τις επιστημονικές αλήθειες ως πλατωνικές μορφές, τις οποίες η </u></span><br />
<span style="font-size: small;"><u>ανθρώπινη διάνοια καλείται να διαισθανθεί.<o:p></o:p></u></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Ο καθηγητής δεν φοράει κάλτσες</i> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Στα νιάτα του, γράφει ο <span lang="EN-US">Philip</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Frank</span>, ήταν πολύ έξυπνος και συνήθιζε να χρησιμοποιεί λογοπαίγνια. Είχε μία ακατανίκητη αίσθηση χαράς και ευθυμίας συνδυασμένη με μια βαθιά αίσθηση εσωτερικής γαλήνης <img align="left" height="222" hspace="12" src="http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstMan_files/image005.jpg" v:shapes="_x0000_s1028" width="221" />και μία σχεδόν αδιαπέραστη πανοπλία επιφυλακτικότητας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"> Ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε στους διοικούντες το Πανεπιστήμιο ήταν ο ίδιος με εκείνον με τον οποίο μιλούσε στην καθαρίστρια του εργαστηρίου. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Είχε ήδη αποκτήσει ένα εσωτερικό αίσθημα ασφάλειας. Η πίεση που συχνά τον βάραινε στα νιάτα του είχε πια φύγει. Μπορούσε πια να ντύνεται όπως ήθελε αρκεί να νιώθει άνετα και συχνά κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Όταν τον ρώτησαν κάποτε γιατί δεν φοράει κάλτσες παρενέβη η <span lang="EN-US">Helen</span> <span class="SpellE"><span lang="EN-US">Dukas</span></span><span lang="EN-US"> </span>η γραμματέας του λέγοντας « Ο καθηγητής δεν φοράει ποτέ κάλτσες. Ακόμα κι όταν τον προσκάλεσε ο Πρόεδρος Roosevelt στον Λευκό οίκο δεν φορούσε κάλτσες».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"> (Einstein, a Centenary Volume, επιμέλεια A. P. French, Heinemann, Oxford, <span class="GramE">1979 )</span><o:p></o:p></span> </div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Γέλιο</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Η αίσθηση του χιούμορ του ήταν έκδηλη. Όταν κάποιος έλεγε ένα αστείο η αντίδρασή του ήταν πολύ ζωηρή. Το γέλιο του ανάβλυζε από τα βάθη του είναι του ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του που τραβούσε αμέσως την προσοχή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><img align="left" height="121" hspace="12" src="http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstMan_files/image007.jpg" v:shapes="_x0000_s1031" width="136" />Η συζήτησή του ήταν συχνά ένας συνδυασμός αθώων <img align="right" height="116" hspace="12" src="http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstMan_files/image009.jpg" v:shapes="_x0000_s1030" width="120" />αστείων και καυστικής χλεύης, έτσι που πολλοί να μην μπορούν να επιλέξουν εάν θα έπρεπε να γελάσουν ή να νιώσουν θιγμένοι. Έτσι η εικόνα που έδινε στους γύρω του ήταν κάτι ανάμεσα στους δύο πόλους της παιδικής ευθυμίας και του κυνισμού. Εκείνο πάντως που έμενε ήταν εντύπωση ενός ζωντανού ανθρώπου η συντροφιά του οποίου άφηνε τους συνομιλητές του πλουσιότερους από την εμπειρία της.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Ήθελα να έχω την ευκαιρία να ακούω το γέλιο του το οποίο φώτιζε το πρόσωπό του και τον έκανε να μοιάζει σαν αγόρι που διασκεδάζει με μία φάρσα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i><o:p> </o:p>Διάβασμα</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Δεν ήταν βιβλιοφάγος. Από ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ προτιμούσε κυρίως του Ρώσους, όπως τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -43.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Θαύμαζε τον <span class="SpellE">Γκαντι</span>, ου οποίου την αυτοβιογραφία διάβαζε μεγαλόφωνα στην οικογένειά</span><br />
<span style="font-size: small;"> του. Διάβαζε και Ηρόδοτο. Τα περισσότερα βιβλία του τα έστελναν άνθρωποι που ήθελαν </span><br />
<span style="font-size: small;">να τα διαβάσει. Δεν διάβαζε σχεδόν ποτέ βιβλία που αναφέρονταν στον ίδιο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><o:p></o:p><i>Σπίτι</i> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Στο γραφείο του που επικοινωνούσε κατευθείαν με την <span class="SpellE">κρεββατοκάμαρα</span> υπήρχαν μερικές όχι ιδιαίτερα αναπαυτικές καρέκλες και το τραπέζι στο οποίο εργαζόταν. Υπήρχαν και αρκετά φυτά. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι ράφια, στα περισσότερα υπήρχαν βιβλία, ορισμένα φιλοξενούσαν και τη δισκοθήκη του. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Στους τοίχους ήταν κρεμασμένες λίγες φωτογραφίες και χαλκογραφίες. Ένα σκίτσο του <span class="SpellE">Γκάντι</span>, μια φωτογραφία της μητέρας και μία της μοναδικής αδελφής του. Είχε φέρει μαζί του και τρεις χαλκογραφίες των τριών φυσικών που θαύμαζε ιδιαίτερα. Του Νεύτωνα, του <span class="SpellE">Φαρανταίη</span> και του Μάξγουελ. Αυτά σε συνδυασμό με την απόλυτη απλότητα των υπόλοιπων χώρων έδιναν στο διαμέρισμα μια αίσθηση γαλήνης και απομόνωσης ταυτόχρονα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Μια άλλη γκάμα εντυπώσεων κυμαινόταν από την εντύπωση ενός ανθρώπου που συνέπασχε βαθιά και με ένταση για τη μοίρα κάθε αγνώστου ως την εντύπωση ενός ανθρώπου που σε πλησιέστερη επαφή αποτραβιόταν στο καβούκι του.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Εσωτερική ελευθερία </i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><img align="left" height="204" hspace="12" src="http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstMan_files/image011.jpg" v:shapes="_x0000_s1027" width="172" />Ποτέ του δεν είχε ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ, ανεξάρτητα μάλιστα από τις καιρικές συνθήκες ή κυκλοφορούσε με ποδήλατο. Το καλοκαίρι πήγαινε στη θάλασσα όπου μπορούσε να ασχοληθεί με την αγαπημένη του ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ . Ενίοτε κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες, απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις, πάλευε την ούτως ή άλλως υπαρκτή ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει πίπα;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -8.85pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Δεν ανήκε σε κανέναν θεσμό, σε καμία ΧΩΡΑ ούτε καν στα μέλη της οικογένειάς του.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -8.85pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Απολάμβανε πολύ τη συντροφιά ορισμένων διαλεχτών ατόμων και διατηρούσε μια τεράστια και τακτική αλληλογραφία με ανθρώπους κάθε είδους, αλλά έδινε την εντύπωση ότι η Σκέψη του και η ύπαρξή του ήταν αλλού. Είχε απόλυτη συνείδηση της κατάστασής του, όπως και του παράδοξου της απόλυτης ανάγκης του για απομόνωση και της συνεπαγόμενης μοναξιάς <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><o:p></o:p><i>ο Θεός</i> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -43.7pt;"><span style="font-size: small;">Αν και παρέμεινε συνεπής αγνωστικιστής, σε ότι αφορά κάθε είδους πίστη σε κάποιον Θεό, αναφερόταν συχνά και φιλικά στον «ΘΕΟ» τον οποίο πολλές φορές αποκαλούσε Γέροντα. </span><br />
<span style="font-size: small;">Με αυτή την έννοια «ο Θεός» αντιπροσώπευε τις έλλογες συνδέσεις, τους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος. <span lang="EN-US">Jeremy</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Bernstein</span>: <span lang="EN-US">Einstein</span> 2<span class="SpellE"><span lang="EN-US">th</span></span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">edition</span>, 1973 <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -43.7pt;"><span style="font-size: small;">« Η κύρια πηγή των σημερινών αντιπαραθέσεων μεταξύ Θρησκείας και Επιστήμης </span><br />
<span style="font-size: small;">βρίσκεται στην έννοια ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Στόχος της Επιστήμης είναι η διατύπωση </span><br />
<span style="font-size: small;">γενικών κανόνων που καθορίζουν τις αλληλεξαρτώμενες έννοιες για τα αντικείμενα μέσα </span><br />
<span style="font-size: small;">στον χώρο και στον χρόνο. Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος διαποτίζεται από την εύρυθμη κανονικότητα των όσων συμβαίνουν, τόσο πιο στέρεη γίνεται η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει </span><br />
<span style="font-size: small;">χώρος για αίτια διαφορετικής φύσεως. Γι αυτόν ούτε η κυριαρχία της ανθρώπινης βούλησης </span><br />
<span style="font-size: small;">ούτε η κυριαρχία της <span class="SpellE">θεικής</span> βούλησης <span class="SpellE">υφισταται</span> ως ΑΙΤΙΑ των φυσικών γεγονότων. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -17.85pt;"><span style="font-size: small;">Βέβαια το δόγμα ενός προσωπικού Θεού Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί, με την πλήρη σημασία της λέξης, από την Επιστήμη διότι το δόγμα αυτό μπορεί πάντα να καταφεύγει στους χώρους εκείνους στους οποίους δεν έχει ακόμα εδραιωθεί η επιστημονική γνώση. Στη σφαίρα της θρησκείας ανήκει η ΠΙΣΤΗ ότι οι κανόνες που διέπουν τον κόσμο της ανθρώπινης ύπαρξης είναι έλλογοι, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει κατανοητός με τη σκέψη. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν πραγματικό επιστήμονα δίχως τη βαθιά αυτή πίστη. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -17.85pt;"><span style="font-size: small;"><span lang="EN-US">Philip <span class="SpellE">Frank<span class="GramE">:Einstein</span></span>: His Times and Life, </span><st1:state><st1:place><span lang="EN-US">New York</span></st1:place></st1:state><span lang="EN-US">, ed. <span class="SpellE">Alfed</span></span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Knopf</span>, 1947<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -17.85pt;"><span style="font-size: small;"><i>ο Έρωτας </i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -43.7pt;"><span style="font-size: small;">Ένας από τους ελάχιστους λόγους που έκαναν τον Αϊνστάιν να βγαίνει από τον «μικρό </span><br />
<span style="font-size: small;">κόσμου του» ήταν οι γυναίκες. Εκείνες τον έβρισκαν ελκυστικό στην όψη και η έλξη αυτή </span><br />
<span style="font-size: small;">μεγάλωνε από την ανέμελη συμπεριφορά του, το ξεχωριστό και παθιασμένο στυλ που είχε </span><br />
<span style="font-size: small;">στο βιολί και αργότερα βέβαια, το θρυλικό μυαλό του. Όπως είπε μια φίλη του αργότερα </span><br />
<span style="font-size: small;">‘ήταν το είδος της αντρικής ομορφιάς που ειδικά στις αρχές του εικοστού αιώνα έκαιγε </span><br />
<span style="font-size: small;">καρδιές» ( <span class="SpellE"><span lang="EN-US">Antonina</span></span><span lang="EN-US"> </span><span class="SpellE"><span lang="EN-US">Valentin</span></span>, 1954, <span lang="EN-US">Einstein</span> : <span lang="EN-US">A</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Biography</span> ) <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 0.15pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;"> Όταν σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο ερωτεύτηκε τη μοναδική φοιτήτρια του τμήματος τη <span class="SpellE">Μίλεβα</span> <span class="SpellE">Μάριτς</span>, τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του σέρβικής καταγωγής και γυναίκα με ισχυρή θέληση. Ένα παράξενο ζευγάρι. Εκείνος γεροδεμένος και φαινομενικά εξωστρεφής, η <span class="SpellE">Μίλεβα</span> του έφθανε μέχρι τον ώμο κούτσαινε εξ αιτίας της φυματίωσης που είχε περάσει στα παιδικά της χρόνια και είχε μια αύρα <span class="SpellE">σλάβικης</span> μελαγχολίας. Ήταν όμως πολύ όμορφη με εντυπωσιακά μάτια και μαύρα μαλλιά. Η κόρη τους η <span class="SpellE">Λίζερλ</span> γεννή8ηκε χωρίς ακόμα να έχουν παντρευτεί. Το 1903 παντρεύτηκαν και έκαναν δύο παιδιά ακόμα. Τον <span class="SpellE">Χανς</span> <span class="SpellE">Άλμπερτ</span> και τον <span class="SpellE">Έντουαρντ</span>. Γι α αρκετά χρόνια ήταν ερωτευμένοι τρελά. Αντάλλασσαν γράμματα γεμάτα πάθος που περιείχαν όμως και σκέψεις για ι τη φυσική. Τα γράμματα αυτά αποκαλύφθηκαν από μια δισέγγονή τους το 1986 σε μια τραπεζική θυρίδα στο Λος Άντζελες και εκδόθηκαν με τη μορφή βιβλίου. Αλβέρτος Αϊνστάιν : Τα ερωτικά γράμματα. Ο ενθουσιασμός για τη δουλειά του και ο έρωτάς του για τη <span class="SpellE">Μίλεβα</span> διαπλέκονται μέσα στα γράμματα αυτά. Στα πρώτα χρόνια της ερωτικής τους σχέσης ήταν εκείνος που την είχε ανάγκη, μια γυναίκα τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του που ήταν σύμβουλος εμψυχωτής, παιδαγωγός και υποστηρικτής του. Καθώς όμως προχωρούσε η σχέση η <span class="SpellE">Μίλεβα</span> επισκιαζόταν όλο και περισσότερο από τον εραστή της και στα χρόνια ακολούθησαν η <span class="SpellE">Μίλεβα</span> ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τον άνδρα της, ένα οικονομικό και συναισθηματικό φορτίο. Η σχέση τους γνώρισε κρίση. Πολύ αργότερα ο Αϊνστάιν έγραψε γι αυτήν «ήταν σκυθρωπή και κυκλοθυμική και γενικά πολύ ψυχρή και καχύποπτη με όποιον με πλησίαζε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο». <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 0.15pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Το 1912 ο Αϊνστάιν, 33 ετών, παντρεμένος ακόμα με τη <span class="SpellE">Μίλεβα</span> έγινε εραστής της <span class="SpellE">Έλσας</span> <span class="SpellE">Λόβενταλ</span> . Η <span class="SpellE">Έλσα</span> τον ανακούφιζε από την <span class="SpellE">κυκλοθυμικότητα</span> της <span class="SpellE">Μίλεβα</span>. Για να προλάβει όμως τα αναπόφευκτα προβλήματα ο Αϊνστάιν διέκοψε γρήγορα τον δεσμό τους αλλά η <span class="SpellE">Έλσα</span> επέμεινε. Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να της στέλνει ερωτικά γράμματα σαν αυτά που έγραφε στη <span class="SpellE">Μίλεβα</span> όταν ήταν νέος. Τελικά το 1919 ο γάμος με τη <span class="SpellE">Μίλεβα</span> διαλύθηκε. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την <span class="SpellE">Έλσα</span> και εκείνη τον φρόντιζε για πολλά χρόνια. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 ο Αϊνστάιν, 45 περίπου χρονών, ήταν πια μία παγκόσμια διασημότητα και ήταν τότε που διαπίστωσε ότι η έλξη που ασκούσε στις γυναίκες είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Με αρκετά φαρδιές πλάτες, σχετικά καλοδιατηρημένος, φημισμένος για την τεράστια ευφυία του ήταν μία φιγούρα εντυπωσιακή. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: 0.15pt;"><span style="font-size: small;"> <i>Στοιχεία παραδοξότητας.</i> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -25.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Η σκέψη του Αϊνστάιν – η μεγαλοφυία του οποίου συνίσταται και στο ότι μπορεί να </span><br />
<span style="font-size: small;">ξεσκεπάζει τις ασυμμετρίες τον φυσικών νομών να βρίσκει λύσεις για τα παράδοξα και να ενοποιεί τις αντιτιθέμενες καταστάσεις - είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητά του, η οποία περιέχει στοιχεία παραδοξότητας. Γέρο - σοφός και ταυτόχρονα ζωηρός </span><br />
<span style="font-size: small;">έφηβος , άθεος και συγχρόνως με έναν δικό του τρόπο θρήσκος, μοναχικός αλλά και </span><br />
<span style="font-size: small;">δημόσιο πρόσωπο ορθολογιστής αλλά και εμπιστευόμενος την προσωπική του διαίσθηση, προσφέρεται για το παιχνίδι της μυθοποίησης για τη δημιουργία μιας εικόνας η οποία </span><br />
<span style="font-size: small;">αμέσως θα παραπέμπει και στην αντίθετή της. <i><span lang="EN-US">Gerald</span></i><i><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Holton</span></i><i><o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -25.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -25.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 5.65pt 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><i>Ένας επικίνδυνος εχθρός των βεβαιοτήτων μας </i><o:p></o:p><o:p> </o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm -52.7pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Ο Αϊνστάιν υπήρξε θύμα μια σειράς από υποψίες από και εξονυχιστικές εξετάσεις για τον </span><br />
<span style="font-size: small;">ρόλο του και για την προσωπικότητά του . Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου </span><br />
<span style="font-size: small;">ορισμένοι Γάλλοι αντισημίτες είχαν έντεχνα υπογραμμίσει την <span class="SpellE">γερμανο</span> - εβραϊκή καταγωγή </span><br />
<span style="font-size: small;">του και η υπογράμμιση της καταγωγής του δεν έπαψε να κάνει την εμφάνισή της ποτέ.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Άλλοι πάλι τον κατηγορούσαν για σνομπισμό ενώ ορισμένοι χαρακτήριζαν τη Θεωρία της Σχετικότητας ως ένα καθαρά διανοητικό κατασκεύασμα. Και δυστυχώς γι αυτούς είχαν </span><br />
<span style="font-size: small;">σπεύσει να κοινοποιήσουν τους χαρακτηρισμούς λίγο πριν αρχίσουν η μια μετά την άλλη </span><br />
<span style="font-size: small;">να έρχονται οι πειραματικές επιβεβαιώσεις της θεωρίας του. Αργότερα επιχείρησαν να του αποδώσουν την πατρότητα της ατομικής βόμβας . Τέλος με τη συγκατάθεση της <span class="SpellE">Μίλεβα</span> <span class="SpellE"> </span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span class="SpellE">Μάριτς</span> επεδίωξαν να αποδώσουν σε αυτήν την μητρότητα της Σχετικότητας. Τελευταίο </span><br />
<span style="font-size: small;">χρονολογικά επεισόδιο είναι οι ψίθυροι στα σαλόνια ότι ο Αϊνστάιν ήταν τρελός και με αυτό θα μπορούσαν να εξηγηθούν όλα. </span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 2.25pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;">Γιατί άραγε τόσος φθόνος για έναν άνθρωπο που ενίοτε κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες, απέφευγε τις κοσμικές <img align="left" height="145" hspace="12" src="http://users.sch.gr/kassetas/appleEinstMan_files/image013.jpg" v:shapes="_x0000_s1034" width="208" />εμφανίσεις, πάλευε τη ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει πίπα; Μήπως επειδή κρέμασε σοβαρά ερωτηματικά κάτω από τα προφανή με τα οποία έχουμε μεγαλώσει; Μήπως επειδή αμφισβήτησε τις βεβαιότητες πάνω στις οποίες εδράζεται η λαϊκή σοφία, τις ποικίλες βεβαιότητες που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και οι οποίες συντηρούν τον κοινωνικό σεβασμό προς την ιερότητα της ορθολογικής σκέψης; Το ότι Η ΜΑΖΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ , το ότι ο χρόνος μπορεί να διαστέλλεται και να σμίγει με τον χώρο, είναι ιδέες που πριονίζουν το κλαδί στο οποίο στηρίζονται ( ή μήπως ταλαντεύονται ; ) ο κοινός νους και η «υγιής» σκέψη. Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν γίνεται ένας επικίνδυνος εχθρός των κοινωνικών βεβαιοτήτων και πρέπει να πληρώσει: το τίμημα είναι να μείνει περιθωριακός για πάντα. Και εκείνο που επείγει είναι να μυθοποιηθεί από την κορυφή ως τα νύχια μέσα από τη φωτογραφία που τον δείχνει να βγάζει έξω τη γλώσσα, μέσα από τον εγκέφαλό του που θα ανατεθεί για έρευνα στην ανατομία προς έρευνα είτε μέσα από την εξίσωση που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΜΑΓΙΚΗ<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 0.15pt 0.0001pt 5.65pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin: 0cm 0.15pt 0.0001pt 5.65pt;"><span style="font-size: small;"><i>Και οι αντιφάσεις</i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -34.7pt;"><span style="font-size: small;">Ωστόσο όπως όλοι οι άνθρωποι είχε κι εκείνος τις αντιφάσεις του. Αν παρακολουθήσει κανείς τη διαδρομή του μετά το 1920 εύκολα μπορεί να διακρίνει έναν άνθρωπο που είχε την τάση να αναζητεί θεμελιώδεις Αρχές , κάποιες δηλαδή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-right: -43.7pt;"><span style="font-size: small;">Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΩΡΑ - ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ - ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΕΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ. <o:p></o:p></span></div><span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το αναλλοίωτο της ταχύτητας του φωτός, η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, η ισοτιμία επιτάχυνσης και βαρύτητας και η Αρχή της Αιτιότητας ήταν μερικές μόνο από αυτές. </span></span><br />
<br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"> Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας</span></div>Cristiana54http://www.blogger.com/profile/13311384256710485171noreply@blogger.com0