Μαύρες γάτες και μάγισσες

Οι "γάτες και οι γυναίκες" έχουν συνδεθεί κατά καιρούς με πολλούς τρόπους. Η Freya, θεά της έρωτα και της γονιμότητας των Νορβηγών, εμφανίζεται σε αναπαραστάσεις πάνω σε άρμα που το τραβάνε 2 μαύρες γάτες. Σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρεται ότι οι γάτες κάλπαζαν, σαν δαιμονισμένα άλογα. Μετά από 7 χρόνια υπηρεσίας στη Freya, οι γάτες μεταμορφώνονταν σε μάγισσες, οι οποίες βέβαια πολύ πιθανόν πριν απλά να ήταν μεταμφιεσμένες σε μαύρες γάτες.
Μια παράδοση της Βεγκάλης λέει ότι μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει την ψυχή της με μια μαύρη γάτα, και από εκεί και πέρα ότι κακό συμβεί στη γάτα θα το υποφέρει η γυναίκα. Πάνω σ' αυτό υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες που λένε ότι χτυπήματα που έκαναν σε μαύρη γάτα βρέθηκαν παρόμοια σε μια γυναίκα.

Κατά το Μεσαίωνα οι μαύρες γάτες καίγονταν στην πυρά όπως και οι μάγισσες επειδή πίστευαν ότι είχαν υπεφυσικές δυνάμεις. Πολλές φορές μάλιστα καίγονταν στη φωτιά αφού πρώτα τις είχαν δέσει σε ένα ξύλο.
Αν κάποιο άτομο δεν πάθαινε τίποτα, αν περνούσε από δρόμο που τον είχε διασχίσει μαύρη γάτα, τότε πίστευαν ότι αυτός ήταν υπό την προστασία του διαβόλου. Παρόλα αυτά αν εκείνος χτυπούσε απαλά τη γάτα τρεις φορές, τότε η κακοτυχία έφευγε.

Όσο ζω μαθαίνω..  συναρπαστικά πράγματα για τις γάτες και τις μάγισσες. 

Σκέψεις του ανέμου..

Είναι πολύ όμορφη η ημέρα σήμερα.. έχει ήλιο, ζέστη αλλά, το περίεργο, φυσάει πάρα πολύ..Αέρας δυνατός που νιώθεις ότι σε σηκώνει από το έδαφος.. Μάλλον αυτό χρειάζομαι τώρα.. Να πετάξω.. να φύγω μακριά και να ξεχάσω.. Ίσως είναι σημαδιακός ο άνεμος..
Κάνει πολύ θόρυβο.. Τα κλαδιά κουνιούνται πέρα δώθε λες και θέλουν να ξεκολλήσουν από τον κορμό των δέντρων. Οι τέντες ενισχύουν ακόμη περισσότερο το θόρυβο και συμμετέχουν ενεργά στη χορωδία της φύσης. Και το οξύμωρο.. Ο ήλιος κάθεται εκεί πάνω, σαν βασιλιάς, και παρακολουθεί τα πάντα.. Δε δέχεται να κρυφτεί. Μένει και φέρνει κόντρα στον άνεμο..

Peter Heppner -Twelve

hey were twelve of the bravest men that I've ever seen
They were waiting on a mountain top to defend their queen
Against the rambling troops of bandits hiding in the stormy night
And when they heard hollow steps nearing they knew they had to fight

They were twelve and they were fighting,
Their blood covering their hands
Against the growing crowd of enemies no one of them could stand
Just the youngest of our brave men was resisting in his rage
But when he also fell he left this world at fifteen years of age