- Τίποτα δεν είναι απίθανο πια στην εποχή μας.. είπε ο μεσόκοπος άντρας χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το βιβλίο που κρατούσε.. Άλλωστε, οι μεταμορφώσεις, είναι το αντικείμενο του εργαστηρίου μας , εδώ και καιρό . Αλλά πού να το ξέρεις εσύ; Ακόμη και να νοιαζόσουν για τη δουλειά μου, πολύ λίγα θα μπορούσες να καταλάβεις για τους σκοπούς και την χρησιμότητα κάποιων ροπών της Επιστήμης … Σταμάτησε απότομα.. Το περιποιημένο χεράκι της κατά πολλά χρόνια νεώτερης συζύγου του , κατέβασε μαλακά το βιβλίο του , ενώ το άλλο περιποιημένο χεράκι της , χάιδευε το γόνατό του . - (.. Μόνο για κάτι τέτοιες γαλιφιές είσαι ικανή) σκέφτηκε ο Ερευνητής Καθηγητής, και αποφάσισε αφήνοντας οριστικά το βιβλίο δίπλα του να ασχοληθεί μαζί της . - Για πες μου τί θέλεις; - Σκέφτηκα … αν θα μπορούσες να με μεταμορφώσεις σε.. γάτα.. Θα μπορούσες να το κάνεις αυτό; - Και βέβαια θα μπορούσα.. Αν και.. Τί σ’ έχει πιάσει; Δεν νομίζω ότι θα ήταν και τόσο διασκεδαστικό.. - Εγώ έχω άλλη γνώμη.. Δεν θα σου άρεζε να γουργουρίζω στα πόδια σου; - Μα.. γουργουρίζεις.. Είναι το μόνο που ξέρεις να κάνεις καλά .. - Είμαι η … γατούλα σου, γι αυτό.. Έλα, κάνε μου τη χάρη.. - Τέλος πάντων.. Πριν πω το “ναι” , πρέπει να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε για το θέμα της.. επαναφοράς . - Υπάρχει φόβος να διαφωνήσουμε πάνω σε αυτό; - Ξέρω κι εγώ ;.. (Ο άντρας , χαμογέλασε με συγκατάβαση, μπροστά σε τέτοια βλακώδηαθωότητα), μπορεί να θελήσω την τελευταία στιγμή , να ζήσω.. χωρίς εσένα.. με μία γάτα.. μόνο.. Πρέπει να με.. εμπιστευθείς . Άλλωστε το απαιτεί και το επιστημονικό πρωτόκολλο.. Χρειάζεται η συγκατάθεσή σου..
- Μα.. - Έλαααα … μην σουφρώνεις το χαριτωμένο μουτράκι σου … Το ξέρω ότι με εμπιστεύεσαι … Άντε, με … κατάφερες πάλι … Θα το κάνουμε … Σύντομα … Αύριο κιόλας..
Η νεαρή γυναίκα έλειψε τρεις ολόκληρες εβδομάδες από το σπίτι. Πέρασε τόσο όμορφα όσο ποτέ άλλοτε στη μέχρι τότε ζωή της. Τριγύρισε στα στενά σοκάκια της πόλης, καυγάδισε με όποιον δεν γούσταρε, έδειξε νύχια και αγρίλα, τα έβαλε με τους σκύλους, κρύφτηκε πάνω σε δέντρα και σε απόκρυφες γωνιές, έκλεψε φαγητό, κυλίστηκε στα χώματα, νίφτηκε περιπαθώς τεμπελιάζοντας κάτω απ’ τον λαμπρό ήλιο, γουργούρισε ευχαριστημένη από τα χάδια κάποιων (εντάξει, κάποιοι την χούγιαξαν κιόλας, αλλά και αυτό της άρεσε, γιατί είχε και μια δόση.. αδρεναλίνης που δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε) κυκλοφόρησε αμέριμνη πάνω σε στέγες, σε ταράτσες, σε τοιχάκια και έκανε αχαλίνωτο σεξ με γνωστούς και άγνωστους μερακλήδες, αφήνοντας κατά μέρος τους στοιχειώδεις τύπους και επιδεικνύοντας μια προστυχιά, που ούτε στα πιο ακραία όνειρά της είχε ποτέ αποτολμήσει.Με το ξεψύχισμα του προσυμφωνηθέντος χρόνου, ούτε λεπτό λιγότερο ή περισσότερο ξαναγύρισε στο σπίτι. Πήδηξε στο περβάζι του παραθύρου για να την δει εκείνος.. Μια μαύρη φιγούρα στο φεγγαρόφωτο..
Νόμισε, πως θα τον έβρισκε να κοιμάται, ήταν όμως ξύπνιος.. Σαν να την περίμενε. Μα και βέβαια την περίμενε.. Ο άντρας χαμογέλασε μοχθηρά - είναι η αλήθεια - στην εικόνα της στο κλειστό παράθυρο. Να την άφηνε άραγε να περιμένει εκεί έξω μέχρι το πρωί; Να την φάει η αγωνία του αν επιθυμεί τελικά την.. “επαναφορά” της; Να νοιώσει λίγο πως η ανοησία και η ελαφρότητα της σκέψης, έχουν κάποιο τίμημα; Ή να την “ελευθερώσει” αμέσως και να την βρει το ξημέρωμα να κοιμάται με τα μαύρα της μαλλιά ανάκατα και το πικάντικο προσωπάκι της ακουμπισμένο πάνω στο χέρι της με τα περιποιημένα κόκκινα νύχια;.. Φτηνιάρικη εικόνα, αλλά μια εικόνα που την χρειαζόταν ο μεσήλικας.. ανδρισμός του.. Στο κάτω - κάτω της γραφής ήταν δικιά ΤΟΥ.. ΤΟΥ ανήκε..Προτίμησε τελικά το τελευταίο και χωρίς να χάσει ούτε ίχνος από το μισοσαρκαστικό του χαμόγελο πλησίασε στο παράθυρο έτοιμος να το ανοίξει. Εκείνη όμως.. δεν μπήκε μέσα.. Μόνο η ουρά της κινήθηκε ελαφρά ανατριχιασμένη.. Κύρτωσε ελαφρά, σάλεψε - απειλητικά; χαδιάρικα; δεν πρόφτασε να καταλάβει - και με ένα σάλτο βρέθηκε ξανά κάτω στο νοτισμένο πλακόστρωτο και χάθηκε μέσα στο μισοσκότεινο δρομάκι..
Μια μόνο φορά να γνωρίσεις την Ανεξαρτησία δεν γυρνάς πίσω.. με τίποτα ..Το διήγημα είναι εμπνευσμένο από τα γραπτά του S. FOWLER WRIGHT .
Ερευνητές αποδίδουν στην πορφυρία (μια γενετική ασθένεια του αίματος) τις φυσικές παραμορφώσεις, την ευαισθησία στο φως και τη δεδηλωμένη απέχθεια προς το σκόρδο και τους σταυρούς που εκδηλώνουν οι γνωστοί και σεσημασμένοι "βρικόλακες". Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι ο γνωστός και σεσημασμένος κόμης δράκουλας, έπασχε από μια κληρονομική αρρώστια;
Ο καθηγητής David Dolphin, ένας αναγνωρισμένος και σοβαρός βιοχημικός του πανεπιστημίου του Βανκούβερ του Καναδά, μελετώντας τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο κόμης Δράκουλας στο βιβλίο του Μπραμ Στόκερ, έφτασε στο συμπέρασμα ότι ο μύθος του βαμπιρισμού δεν είναι και τόσο μύθος, μιας και τα συμπτώματα της πορφυρίας (κόκκινα ούρα, νευρικές κρίσεις, κ.α.) ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στους θρύλους των βρικολάκων που όλοι γνωρίζουμε, αλλά και σε άλλους σχετικούς θρύλους της Ασίας που μας είναι σχετικά άγνωστοι. 'Oλες οι εκδηλώσεις αυτής της ασθένειας "κολλάνε" πλήρως στο πρότυπο που έθεσε ο ερευνητής. 'Eτσι, με μιας, δικαιολογείται γιατί οι βρικόλακες δεν βγαίνουν έξω αν δεν είναι νύχτα, γιατί πίνουν αίμα και γιατί αποφεύγουν - σαν το διάολο το λιβάνι - να φάνε σκόρδο.
Η πορφυρία, μια πολύ σπάνια ασθένεια, περιγράφεται κυρίως ως μια έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων από το αίμα, επιφέροντας μια υπερευαισθησία, βλέπε υπεραλλεργία, στο φως του ήλιου. Επιπλέον, εκείνος που πάσχει από αυτή είναι αντικείμενο σοβαρών παραμορφώσεων. Πιο συγκεκριμένα, το σύστημα που είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη και την κατανομή των τριχών στο σώμα του λειτουργεί πλέον ανώμαλα και, ακόμα πιο εντυπωσιακό, η μύτη και τα δάχτυλά του ατροφούν και συρρικνώνονται, σε σημείο που να μοιάζουν περισσότερο με άκρα ή νύχια αρπακτικού πουλιού παρά με χέρια ανθρώπου.
Η εξέλιξη της ασθένειας επιφέρει επίσης μια δυσκαμψία των χειλών και των ούλων του πάσχοντα και ο μορφασμός στον οποίον οδηγείται αναγκαστικά αφήνει να φανούν τελείως τα δόντια του. Δε θέλει και πολύ για τη λαϊκή φαντασία, τα απλά και του μέσου ανθρώπου κυνόδοντα να αποκτήσουν την όψη πραγματικών κοφτερών δοντιών άγριου θηρίου. Είναι προφανές ότι οι βρικόλακες των περασμένων αιώνων ήταν πραγματικά άτυχοι. Δεν είχαν στη διάθεσή τους γυαλιά ηλίου, αλλά ούτε και μπορούσαν να κάνουν μετάγγιση αίματος για να βάλουν μέσα τους τα ερυθρά αιμοσφαίρια που τους έλειπαν. Σήμερα οι μέθοδοι αυτές για την καταπολέμηση της πορφυρίας είναι ευρέως διαδεδομένοι, και το μόνο που έχει να ρισκάρει ο ασθενής είναι η περίπτωση να κολλήσει aids.Σε ό,τι αφορά στο σκόρδο, είναι γνωστό ότι το φυτό αυτό περιέχει μια χημική ουσία που δρα ανασταλτικά με κάποια ένζυμα του ήπατος. 'Eνας υγιής άνθρωπος αν φάει σκόρδο θα έχει σίγουρα προβλήματα με την μυρωδιά της ανάσας του, ένας άνθρωπος όμως που πάσχει από πορφυρία, θα δει τα προβλήματά του να δεκαπλασιάζονται αυτομάτως από τη στιγμή που θα βάλει μόλις μια σκελίδα σκόρδου στο στόμα του. Τα τριχωτά και παραμορφωμένα από την ασθένεια πρόσωπά τους άλλωστε θα μπορούσαν να εξηγήσουν από μόνα τους τη θρυλική απέχθεια των βρικολάκων για τους καθρέφτες και... τους σταυρούς, εφόσον μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα, οι ασθενείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι είναι "δαιμονισμένοι". Εκείνο όμως που χτυπάει περισσότερο τη φαντασία, είναι το γεγονός ότι οι "βρικόλακες", μην έχοντας κάποιον τρόπο να πραγματοποιήσουν εκείνη την εποχή μεταγγίσεις αίματος, δεν είχαν άλλη λύση από το να πίνουν μεγάλες ποσότητες αίματος.
Επιπλέον, οι γάμοι ανάμεσα σε ανθρώπους με το ίδιο αίμα συγγένειας να κυλά μέσα τους, πολύ συχνοί πριν από κάποιους αιώνες, διευκόλυναν την εγκατάσταση της ασθένειας σε κάποιες συγκεκριμένες "γαλαζοαίματες" περιοχές, όπως ήταν και η Τρανσυλβανία, πατρίδα του Δράκουλα. Είναι γνωστό ότι οι βασιλείς της Αγγλίας 'Aννα, Γεώργιος ο 3ος, Γεώργιος ο 4ος, αλλά και ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος ο 2ος είχαν χτυπηθεί από την πορφυρία.
Απ' ότι φαίνεται, εκείνο που κατά τη διάρκεια αιώνων απομάκρυνε την προσοχή των γιατρών από τους "βρικόλακες" ήταν οι λαϊκές "διαγνώσεις". Οι διαγνώσεις των ανθρώπων του λαού, των απλών ανθρώπων που τρομοκρατούνταν με το ασυνήθιστο θέαμα που εξέπεμπε η κατάσταση των άτυχων ασθενών. Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς έβλεπαν τότε έναν τύπο που έβγαινε από το σπίτι του μόνο τη νύχτα, που είχε όψη θηρίου και τρίχες παντού. 'Eναν άνθρωπο που ίσως να μην ήταν άλλος από εκείνο που όλοι έβλεπαν σαν την πηγή όλων των κακών που θα τους έβρισκαν..
Μια σημαντική συγκυρία, μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση.
Η μεγάλη Αμερικανίδα ηθοποιός Σάρλοτ Ράμπλινγκ ήρθε στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών για να δώσει μια διαφορετική παράσταση. Σκοπός, λοιπόν, του σύντομου ταξιδιού στη χώρα μας ήταν .. ο διαχρονικός και κλασικός Κωνσταντίνος Καβάφης.
Μαζί με τον Πολύδωρο Βογιατζή απήγγειλαν ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στην παράσταση ''Variations sur Constantin Kavafy et Marguerite Yourcenar'', (Παραλλαγές στον Κωνσταντίνο Καβάφη και τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ), μια λογοτεχνική και μουσική συνάντηση ανάμεσα στον Έλληνα ποιητή και τη Γαλλίδα ηθοποιό. Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ είναι η πρώτη που μετέφρασε τα έργα του Κωνσταντίνου Καβάφη στα γαλλικά.
Η βραδιά ξεκίνησε με την Σάρλοτ Ράμπλινγκ, και στη συνέχεια τον Πολύδωρο Βογιατζή, οι οποίοι ερμήνευσαν ποιήματα με τη συνοδεία της Βαρβάρας Γύρα στην κιθάρα. Η παράσταση ήταν χωρισμένη σε τέσσερις ενότητες: Χρόνος και Μεγαλώνοντας, Έρωτας, Ιστορία και Πολιτική, Νοσταλγία και Θάνατος.
Στο ξεκίνημα κάθε ενότητας η Σάρλοτ Ράμπλινγκ διάβαζε αποσπάσματα από κείμενα της Γιουρσενάρ και στη συνέχεια με τον ηθοποιό Π. Βογιατζή διάβαζαν εναλλάξ στίχους του Αλεξανδρινού ποιητή στα ελληνικά και τα γαλλικά. Σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα γεμάτη ποίηση και λυρισμό, το παρών έδωσε όχι μόνο ο καλλιτεχνικός αλλά και επιχειρηματικός και πολιτικός κόσμος.
απο msn.gr
Έτσι όπως καθόμουνα και ξεφύλλιζα τις ιστοσελίδες του ίντερνετ, συναντώ , εντελώς τυχαία, το τρέιλερ της ταινίας ¨Βαθιά Ψυχή" του Παντελή Βούλγαρη. Και να πω την αλήθεια άλλο πράγμα έψαχνα και τελικά σε άλλο κατέληξα. Αλλά αυτή τη φορά μόνο σε κακό δε μου βγήκε. Με μεγάλη περιέργεια λοιπόν πάτησα το βίντεο για να δω το περιέχομενο και πραγματικά έμεινα έκπληκτη. "Έλληνες να τουφεκάνε έλληνες ?" Αυτή η φράση από τη στιγμή που την άκουσα, έχει μείνει σαν ηχώς στα αυτιά μου. Και όμως, τρέφει μια αλήθεια και δηλώνει την απόλυτη πραγματικότητα. Η ταινία αναφέρεται στον Εμφύλιο πόλεμο το 1945-1949. Ο πόλεμος μεταξύ των Ελλήνων δεν έχει πάψει να συνυπάρχει ανάμεσά μας. Ο πόλεμος που βιώνουμε κάθε μέρα. Με όπλα τη κακία ορισμένων.
Η ταινία φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και είναι η πρώτη φορά, πιστεύω, που σκηνοθετείται μία ταινία τόσο ποιοτική και σημαντική στην Ελλάδα. Όχι ότι θέλω να περιθερωποιήσω τις άλλες ούτε να τις υποβιβάσω αλλά αυτή, έχω το προαίσθημα, πως πρέπει να'ναι πολύ διαφορετική και πάνω απ'όλα ποιοτική.
Η πρεμιέρα της ταινίας είναι στις 22 Οκτωβρίου. Θέλω πολύ να πάω να την παρακολουθήσω. Ξέρω πως δε θα απογοητευτώ και ούτε θα χαραμίσω λεπτό.Αξίζει πραγματικά να τη δούμε όλοι μας.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ Με “Ψυχή βαθιά” στα χρόνια του εμφυλίου
Για τη νέα του ταινία, το υλικό της οποίας συγκέντρωνε επί μια δεκαετία, μιλάει στη “Θ” ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης
Συνέντευξη στη Μαρία Νικολάου
Άρχισαν σήμερα στον Απόσκεπο Καστοριάς τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη “Ψυχή βαθιά”. Ο γνωστός σκηνοθέτης ξετυλίγει την ιστορία δυο αδερφών, που η τύχη τους μοιράζεται: ο ένας πολεμά με τον Εθνικό Στρατό και ο άλλος με τους αντάρτες. Για το “χρέος” του με την ιστορία αλλά και για τις ανοιχτές πληγές του εμφυλίου μιλά ο δημιουργός, που εδώ και μια δεκαετία συνέλεγε πληροφορίες και στοιχεία για μια υπόθεση που πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστεί… Μια καινούργια, πονεμένη ιστορία αγγίζετε με τη νέα σας ταινία… Είναι μια μόνο ιστορία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Ο εμφύλιος είναι τεράστιο θέμα.
Γιατί επιλέξατε αυτή την περίοδο; Έχω μια πολύ στενή σχέση με την ιστορία. Αυτά που μας έχουν “τραυματίσει”, που μας έχουν σημαδέψει, που μας έχουν ενώσει και μας έχουν χωρίσει, βρίσκονται πάντα στο κέντρο της προσωπικής μου θεώρησης. Η ιστορία της ταινίας αφορά αυτή την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
“Ψυχή βαθιά” ο τίτλος της. Πότε άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι εντός σας; Σχεδόν όταν γύριζα τις “Νύφες”, μετά από ένα ταξίδι που έκανα εδώ στην Καστοριά και προσδιόριζα τις αποστάσεις και τις μετακινήσεις των ανταρτών μεταξύ Γράμμου και Βιτσίου, δόθηκε το έναυσμα. Ήταν η αφορμή να κατέβω στην Αθήνα, να κατεβάσω βιβλία, μπήκα σ’ αυτή την έρευνα και στο ταξίδι αυτής της έρευνας. Ειδικά αυτή η εποχή είναι μια “παγίδα” για τον καλλιτέχνη, ψάχνει, αναρωτιέται, διασταυρώνει ιστορίες. Περίπου έντεκα χρόνια χρειάστηκε αυτή η ιστορία. Στη διάρκεια και πληγώνεσαι και αναρωτιέσαι. Ήταν μια ιστορία “κρυφού σχολειού” από αφηγήσεις ανθρώπων, από μισόλογα, έτσι ταξίδεψα…
Εντοπίσατε σημεία, πληροφορίες που νιώσατε να σας συγκλονίζουν με την τραγικότητά τους; Και μόνο το γεγονός ότι ο πυροβολητής του Δημοκρατικού Στρατού σημαδεύει έναν Βλάση, έναν Ανέστη και το αντίθετο, από την άλλη πλευρά, είναι κάτι που καίει. Δεν έχεις έναν άνθρωπο ξένο ή εχθρό, αλλά έναν που μπορεί να είναι συγγενής, φίλος.
Είναι δύο αδέρφια οι πρωταγωνιστές της ταινίας… Δύο αδέρφια, δύο νέα παιδιά, 15 και 17 ετών, τσοπανόπουλα, που έχουν επιστρατευτεί χωρίς τη θέλησή τους, και από τις δύο πλευρές, ακριβώς επειδή ξέρουν τα μονοπάτια. Η ιστορία μου είναι αυτή ακριβώς, είναι η προσπάθεια να διασωθούν, να κρατήσουν τη ζωή τους και παράλληλα η διαδρομή της ιστορίας, αυτή η διαδρομή που σημαδεύει την ιστορία.
Ήταν ένα χρέος για σας η επιλογή αυτής της περιόδου; Κάπως έτσι αισθάνομαι. Είναι μια εποχή η οποία δεν έχει συζητηθεί στα σχολεία. Το βιβλίο της ιστορίας σταματάει το 1944 που φεύγουν οι Γερμανοί και μετά πάμε στα χρόνια της ΕΟΚ. Από εμπειρίες που είχα, όταν έκανα μαθήματα στη Σχολή Κινηματογράφου, έβλεπα ένα κενό και ταυτόχρονα ένα ενδιαφέρον στα μάτια των παιδιών. Όταν τέλειωνα τις αφηγήσεις, ερχόντουσαν και με ρωτούσαν πού μπορούν να βρουν βιβλία…
Έτσι θέλετε να λειτουργήσει η ταινία σας, ως σχολείο; Κάπως έτσι θέλω να λειτουργήσει αυτή η ταινία. Όχι να διχάσει, γιατί πλέον έχουν περάσει 60 χρόνια, αλλά να κάνει τους ανθρώπους πιο ανοιχτούς, να επικοινωνούν πιο πολύ και πιο συνεργάσιμους.
Από αυτή την ιστορία υπήρξαν μόνον πληγές; Ταυτόχρονα είναι ένας πόλεμος φοβερά σκληρός και φοβερά ανθρώπινος. Τραυμάτισε και τις δυο πλευρές αυτή η ιστορία.
Έχουν αποκατασταθεί οι ηττημένοι; Σιγά-σιγά με τα χρόνια, αργά και καθυστερημένα, νομίζω ότι συνέβη.
Έχουν αφαιρεθεί τα παράσημα από τους νικητές; Δεν λένε και πολλά πράγματα τα παράσημα. Περισσότερο έχει σημασία η συνείδησή μας και το τι αισθανόμαστε για τον απέναντι, παρά οι προσωπικές διακρίσεις.
Είχατε και εσείς “πληγές” στην οικογένεια σας από τα χρόνια του εμφυλίου; Από τα Δεκεμβριανά ναι! Δυο περιπτώσεις διαφορετικές, από τη μια και από την άλλη πλευρά. Αυτός ήταν ο λόγος να κρατήσω μια στάση δικαιοσύνης και να δω με ψύχραιμο μάτι και τις δυο πλευρές.
Το “Ψυχή βαθιά” ήταν ο τρόπος με τον οποίο εμψυχώνονταν οι αντάρτες και το επιλέξατε ως τίτλο στην ταινία σας; Από ό,τι έχω διαβάσει, ήταν η κραυγή των ανταρτών όταν επιτίθονταν.
«Ψυχή Βαθιά» ήταν σύνθημα των ανταρτών στον εμφύλιο (1946-1949). «Ψυχή Βαθιά» είναι ο τίτλος της νέας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη και της Village. Με «ψυχή βαθιά» η κινηματογραφική ματιά του μεγάλου σκηνοθέτη θα στραφεί στην πιο δραματική πτυχή της ιστορίας του τόπου μας. Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στην Καστοριά στις 15 Σεπτεμβρίου, ενώ η ταινία θα βγει στις αίθουσες το 2009. Την «Ψυχή Βαθιά» τιμά ο μεγάλος μας ηθοποιός Θανάσης Βέγγος συμμετέχοντας μ’ ένα χαρακτηριστικό ρόλο. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι:Βαγγέλης Μουρίκης, Γεώργιος Σιμεωνίδης, Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Κώστας Κλεφτόγιαννης, Βασίλης Νανάκης, Ιούλιος Τζιάτας, Γιώργος Τζώρτζης, Αλεξάνδρα Καζάζου, Κλέα Σαμαντά και Ίαν Ρόμπερτσον, ενώ σε πρωταγωνιστικούς ρόλους θα δούμε τους πρωτοεμφανιζόμενους Χρήστο Καρτέρη, Γιώργο Αγγέλκο και Άννα Παρτσάνη.
Μιλώντας για το νέο του κινηματογραφικό ξεκίνημα, ο κ. Παντελής Βούλγαρης δήλωσε: «Προχωρώ σε ένα εγχείρημα δύσκολο από κάθε άποψη. Στους συνεργάτες μου κι εμένα χρειάστηκε πολύς χρόνος, μελέτη, σκέψη, αγωνία, σεβασμός για να σχεδιάσουμε και να οργανώσουμε τα γυρίσματα. Όλοι μας χρωστούμε ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν τις ιστορίες και τα πολύτιμα κειμήλια τους. Όλοι μας βασιζόμαστε στην εξαιρετική συνεργασία με τον κόσμο της Δυτικής Μακεδονίας, τοπικές αρχές, εκπαιδευτικούς, μαθητές, βιοτέχνες, υλοτόμους και εργάτες που βρίσκονται κοντά μας από την πρώτη στιγμή. Ξέρω πως έχω μεγάλη ευθύνη. Ασφαλώς ευχαριστώ όλους τους συμπαραγωγούς που συμβάλλουν στην παραγωγή αυτή. Σημειώνω πως σε μία περίοδο που σκεφτόμουν πια να ματαιώσω την ταινία, η στήριξη από την Village υπήρξε καθοριστική. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου και την πλήρη ελευθερία που μου παρέχουν».
Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Village, κ. Χάρης Αντωνόπουλος, αναφερόμενος στη σημαντική αυτή σύμπραξη δήλωσε: «Είμαστε περήφανοι για τη συνεργασία μας με τον κ. Παντελή Βούλγαρη, έναν από τους σπουδαιότερους ευρωπαίους σκηνοθέτες. Η πορεία του στο ελληνικό σινεμά, η ποιότητα των δημιουργιών του, μα πάνω απ’ όλα η σημασία που δίνει στην ιστορική έρευνα και στην πιστή αναπαράστασή της περιόδου που εκτυλίσσονται οι ταινίες του, αποτελούν εγγύηση για το αποτέλεσμα του νέου του κινηματογραφικού εγχειρήματος. Η Village θα είναι δίπλα του σε αυτή τη νέα αρχή, ώστε η «Ψυχή Βαθιά» να αποτελέσει μια ακόμη σπουδαία σελίδα στην πορεία του ελληνικού κινηματογράφου. Η «Ψυχή Βαθιά» θα ταξιδέψει το κοινό πίσω στο χρόνο, σε μια ιδιαίτερη περίοδο για το ελληνικό γένος. Παράλληλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Black Orange και τον κ. Ιακωβίδη, σταθερό συνεργάτη μας τα τελευταία χρόνια, στην προσπάθεια που κάνουμε να χτίσουμε σταθερές βάσεις για το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου.»
Η σκηνοθεσία και το σενάριο της ταινίας «Ψυχή Βαθιά» είναι του Παντελή Βούλγαρη. Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Σίμου Σαρκετζή, η σκηνογραφία του Απόστολου Βέττα, τα κουστούμια της Λουκίας Χατζέλου, ο ήχος του Στέφανου Ευθυμίου, το μακιγιάζ της Κυριακής Μελλίδου και το μοντάζ του Πάνου Βουτσαρά. Βοηθοί σκηνοθέτη είναι ο Κώστας Αθουσάκης και ο Ντάνυ Μπόλντα. Τη μουσική της ταινίας θα γράψει ο Γιάννης Αγγελάκας. Στα σπέσιαλ εφέ η εταιρεία Alpha Stunts από τη Βουλγαρία. Την παραγωγή έχει αναλάβει ο Γιάννης Ιακωβίδης της Black Orange και τον συντονισμό, η Ελένη Μπερντέ. H «Ψυχή Βαθιά» έχει την ευγενική και πολύτιμη στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, και είναι συμπαραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της Ε.Ρ.Τ., της GRAAL, της NOVA, του Υπουργείου Παιδείας & Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΑΛΚΟ ΦΙΛΜΣ ΕΠΕ.
Η Υπόθεση:
«Δύσκολο να πυροβολήσεις απέναντι όταν ξέρεις ότι εκεί μπορεί να βρίσκεται ο αδερφός σου». Η ταινία «Ψυχή Βαθιά» αφουγκράζεται το νόημα της. Χρόνος: οι τελευταίοι μήνες του πολέμου. Τόπος: ο Γράμμος και το Βίτσι, τα πανέμορφα και ματωμένα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας. Πρόσωπα: δύο αδέλφια, ο Ανέστης, 17 χρονών και ο Βλάσης, 15. Τσοπανόπουλα, έχουν επιστρατευτεί χωρίς τη θέληση τους, ο Ανέστης από τον Εθνικό στρατό, ο Βλάσης από τον Δημοκρατικό στρατό. Μεγαλωμένα στα χωριά και τα βουνά της περιοχής, χρησιμοποιούνται ως οδηγοί, σε άγνωστα και δύσβατα μονοπάτια και περάσματα. Μαζί τους ο καπετάν-Βουνήσιος, η πολυβολήτρια Γιαννούλα, ο ανθυπολοχαγός Τριαντάφυλλος, ο Καλαματιανός δεκανέας, ο ταξίαρχος Τσαγκλής, η 14χρονη αντάρτισσα Φούλα, δεκάδες στρατιώτες και αντάρτες, όλοι τους πολύ νέοι που σκοτώνουν και σκοτώνονται σ’ αυτόν τον παράλογο, άδικο και αδελφοκτόνο πόλεμο. Οι μικρές ιστορίες του καθενός γράφονται στις μάχες που φουντώνουν στα υψώματα. Γράφονται σε συσκέψεις επιτελών, σε τελετές με παράσημα και τραγούδια, σε αίθουσες στρατοδικείων και τόπους εκτελέσεων. Η κινηματογραφική «Ψυχή Βαθιά» θα μετρήσει πολλούς νεκρούς και από τις δύο πλευρές των χαρακωμάτων. Η «Ψυχή Βαθιά» είναι φόρος τιμής στα σπαταλημένα νιάτα και στις δύο πλευρές του λόφου, κατάθεση μνήμης και σεβασμού για τα χιλιάδες ανώνυμα θύματα ενός ολέθριου πολέμου που δεν ανέδειξε νικητή γιατί ηττήθηκε όλη η Ελλάδα.
Η διανομή της ταινίας «Ψυχή Βαθιά» στους κινηματογράφους θα γίνει από τη Village. Η ταινία αναμένεται στις ελληνικές αίθουσες το 2009.
Ο Ιδεαλισμός (Idealism) και παλαιότερα Ιδεοκρατία είναι φιλοσοφική θεωρία που στο Βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας, δηλαδή τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και εξωτερικού κόσμου, ή συνείδησης και ύλης, παίρνει θέση υπέρ της πρωταρχικότητας του πνεύματος, της Νοήσης και της Συνείδησης. Οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι μόνο η συνείδησή μας έχει πραγματική υπόσταση και ότι ο υλικός κόσμος είναι μόνο προϊόν των αισθήσεων, των παραστάσεων μας και των αντιλήψεών μας.
Ο Ιδεαλισμός είναι στενά συνδεδεμένος με την θρησκεία αφού είτε άμεσα είτε έμμεσα όλες οι ιδεαλιστικές φιλοσοφίες καταλήγουν στην ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης ανεξάρτητης από τον άνθρωπο. Ο ιδεαλισμός έχει εκφάνσεις στην κοινωνική ζωή και στην ίδια την διαδικασία της γνώσης. Η πορεία της γνώσης η γενίκευση των φαινομένων "βοηθάει" πολλές φορές στην διάσπαση της συνείδησης από την πραγματικότητα, στο μετασχηματισμό των γενικών εννοιών σε έννοιες απόλυτες αποσπασμένες από την ύλη.
Ιστορική Διαδρομή
Ο ιδεαλισμός ξεκινάει στην Αρχαία Ελλάδα με κορυφαίο εκπρόσωπο τον Πλάτωνα, έναν αριστοκράτη πολέμιο της Δημοκρατίας. Για τον Πλάτωνα πραγματικός κόσμος είναι ο υπεραισθητός κόσμος των ιδεών ο υλικός κόσμος είναι για αυτόν κόσμος σκιών χλωμή αντανάκλαση των ιδεών. Στην μεσαιωνική εποχή ο σχολαστικός θρησκευτικός ιδεαλισμός καταντάει την φιλοσοφία δεκανίκι της Εκλησίας. Με την παρακμή του φεουδαρχικού συστήματος και την ανάπτυξη της Υλιστικής φιλοσοφίας ο Αντικειμενισμός του Μπέρκλευ και ο Σκεπτικισμός του Χιούμ αποτελούν αντίδραση στις υλιστικές θεωρίες των Άγγλων φιλοσόφων: Φράνσις Μπέικον, Μπαρούχ Σπινόζα, Τόμας Χομπς κ.α. Ο Γερμανικός Ιδεαλισμός του 18ου και 19ου αιώνα με εκφραστές τους Καντ, Φίχτε, Σέλινγκ και Χέγκελ αποτελεί την αντίδραση που ξεσήκωσε η Γαλλική επανάσταση και οι φιλόσοφοι της εποχής Λαμετρί, Χόλμπαχ, Ντιντερό, Ελβέτιος κ.α. Στο τέλος του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου επικρατεί ο ΕμπειριοκριτικισμόςΜαχ και του Αβενάριους που ανανεώνει την φιλοσοφία του Μπέρκλευ.
Με τον όρο ανιμισμός (από το λατινικό anima) στη θρησκειολογία και της ανθρωπολογία εννοείται η αρχέγονη ανθρώπινη θρησκεία, η οπία θεμελιώνεται στην πεποίθηση της ύπαρξης πνευαμτικών υπάρξεων που εμψυχώνουν κάθε μορφή του φυσικού κόσμου.
Πρόκειται για την αρχαιότερη λατρευτική πρακτική της ανθρωπότητας[2] και τα χαρακτηριστικά της απαντώνται σε γηγενείς πολιτισμούς. Η βάση του ανισμισμού είναι η άποψη ότι υπάρχει ένα πνευματικό βασίλειο το οποίο μοιράζονται οι άνθρωποι με το σύμπαν. Η θεμελιώδης άποψη ότι οι άνθρωποι, τα φυτά, τα ζώα και τα ουράνια σώματα κατέχουν ψυχή ανεξάρτητη από τη φυσική ύπαρξη είναι κεντρική στον Ανιμισμό.
Ο βρετανός ανθρωπολόγος Έντουαρντ Μπάρνετ Τέιλορ στο έργο του Πρωτόγονος ΠολιτισμόςPrimitive Culture, 1871) όρισε τον ανιμισμό «ως γενική πίστη στις πνευματικές υπάρξεις» και την όρισε ως «ελάχιστο ορισμό της θρησκείας». Θεώρησε ότι όλες οι θρησκείες από την απλούστερη έως την πλέον σύνθετη μοιράζονται κάποιου είδους ανιμιστικές πεποιθήσεις. Κατά την άποψή του, ως πρωτόγονοι πολιτισμοί ορίζονται εκείνοι που δε διαθέτουν γραπτή παράδοση και πιστεύουν ότι πνεύματα ή ψυχές έδωσαν ζωή στις ανθρώπινες και τις υπόλοιπες υπάρξεις του φυσικού κόσμου.
Σημειώνεται ότι παλαιότερα ο όρος αυτός αποδόθηκε στη ελληνική ως "ψυχολατρεία", ή "ψυχοκρατία", με βάση τη λατινική λέξη animus, anima που σημαίνει ψυχή. Πλην όμως ο εξελληνισμός αυτός δεν επικράτησε.
Ο Ανιμισμός είναι το δόγμα που ισχυρίζεται ότι τα πράγματα έχουν ψυχές (η λέξη Ανιμισμός προέρχεται απο την Λατινική λέξη Animus που σημαίνει ψυχή). Είναι μια αρχαία δοξασία η οποία μπορεί να προτάθηκε ως μια εξήγηση για τη διαφορά που παρουσιάζουν τα ζωντανά με τα νεκρά πράγματα. Μπορεί επίσης να προτάθηκε και για να εξηγήσει την εμφάνιση ανθρώπων μέσα στις παραισθήσεις και στα όνειρα. Η ψυχή, το πνεύμα ή η ενέργεια υπάρχουν ανεξάρτητα απο τα πράγματα, είτε αυτά είναι ζωντανά είτε νεκρά.
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ψυχές των ανθρώπων υπάρχουν πρίν ή και μετά απο το θάνατο του σώματος. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι ψυχές των ζώων και των φυτών δεν πεθαίνουν ποτέ. Κάποιοι πιστεύουν οτι τα "αντικείμενα" έχουν ψυχή.
Στις μέρες μας, ο Ανιμισμός είναι δημοφιλής ανάμεσα στις θρησκείες και σ'αυτούς που πιστεύουν στα New Age. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε αυτούς που βρίσκουν παρηγοριά σε παραδόσεις όπως ο σαμανισμός, ίσως γιατί έλκονται από την ιδέα των αλλοιωμένων καταστάσεων συνείδησης.
Ο όρος πρωτοαναφέρθηκε από τον Edward Burnett Tylor στο βιβλίο του Primitive Culture (Πρωτόγονος Πολιτισμός) το 1871. Ο παιδοψυχολόγος Jean Piaget πιστεύει πως ο ανιμισμός είναι ένας τρόπος σκέψης που εμφανίζουν τα παιδιά κατά το προσυλλογιστικό στάδιο (Zusne και Jones 1989: 27). Ο ανιμισμός είναι εμφανής σε πολλά παραμύθια, στα κινούμενα σχέδια και σε πολλές τηλεοπτικές διαφημίσεις όπου ακόμα και το χαρτί υγείας μπορεί να μιλάει σαν να έχει συνείδηση.
Από http://www.skepdic.gr/Entries/Alpha/animismos.htm
Μια μόνο φορά να γνωρίσεις την Ανεξαρτησία δεν γυρνάς πίσω.. με τίποτα ..
Το διήγημα είναι εμπνευσμένο από τα γραπτά του S. FOWLER WRIGHT .
