Ένα άλλο έτος φεύγει και σήμερα.. Οι μέρες πέρασαν, οι εβδομάδες, ώσπου ήρθε η σειρά του να φύγει. Και με τη σειρά του, κι αυτό αποχωρεί, δείνοντας τη θέση του στο 2011. Οι ώρες κοντοζυγώνουν.. Μου φαίνεται περίεργο, αλλά ακόμη πιο περίεργο μου φαίνεται το γεγονός ότι δεν έχω ακόμη συνειδητοποιήσει τίποτα. Δεν κατάλαβα ακόμη ότι θα μπούμε στο 2011.
Ο χρόνος τρέχει ασταμάτητα, λες και κάνει αγώνα δρόμου κι έχει βάλει στοίχημα για τη μεγαλοπρεπή νίκη του. Ούτε ήχος από το λαχάνιασμά του.
Ας με σκέφτομαι τα χρόνια, την ταχύτητα και την έναρξη, ούτε το τέλος των χρόνων, για να μην ανατριχιάζω και να σηκώνονται οι τρίχες των χεριών μου, κι ας ευχηθώ σε όλους τους παρατηρητές και μη του Je Reviendrai: Καλή Χρονιά κι ας έχουμε όλοι θετικές σκέψεις! Που ξέρετε..μπορεί να είναι οι μπαταρίες του σύμπαντος!
Μπορεί να μην υπάρχει je reviendrai στα προηγούμενα χρόνια, μένουν τουλάχιστον οι αναμνήσεις.
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Παγκόσμια ημέρα της μαύρης γάτας - 17.11.20
Η γάτα δεν περνά ποτέ απαρατήρητη… Η ανεξάρτητη φύση της, ο υπεροπτικός τρόπος της, η ικανότητά της να κινείται στο σκοτάδι και το διαπεραστικό της βλέμμα ήταν πάντα αιτίες να της αποδίδονται υπερφυσικές δυνατότητες. Ανάλογα με τον τόπο και την εποχή, αντιπροσώπευε τη γυναικεία φύση, ταυτίστηκε με την τέχνη της μαγείας και τις φάσεις της Σελήνης, έγινε σύμβολο της κόλασης!
Στην αρχαία Βαβυλώνα πίστευαν ότι η μαύρη γάτα μπορεί να αλλάζει τη μορφή της και να επικοινωνεί με το διάβολο. Αντίθετα, η αιγυπτιακή θρησκεία τη θεωρούσε ενσάρκωση της θεάς Μπαστέτ, που είχε κεφάλι γάτας και όποιος ενοχλούσε γάτα ήταν ιερόσυλος. Στη ρωμαϊκή θρησκεία η γάτα είναι το ιερό ζώο, ενώ η θεά του έρωτα και της γονιμότητας Φρέγια της σκανδιναβικής μυθολογίας εμφανίζεται πάνω σε άρμα που σέρνουν δύο μαύρες γάτες.
Στο σκοτάδι του Μεσαίωνα ένα παπικό διάταγμα χαρακτήριζε τις μαύρες γάτες όργανα του σατανά! Χιλιάδες κάηκαν στην πυρά, επειδή οι ιεροεξεταστές πίστευαν ότι είχαν υπερφυσικές δυνάμεις. Το κυνήγι των μαγισσών είχε στόχο και τις γυναίκες που είχαν γάτες στα σπίτια τους, με το αιτιολογικό ότι οι μάγισσες το βράδυ μεταμορφώνονται σε γάτες!
Ευτυχώς για το άμοιρο αιλουροειδές, υπάρχουν και μέρη στον κόσμο όπου θεωρείται «τυχερό»! Στη Βρετανία οι γυναίκες των ναυτικών έχουν στο σπίτι τους μια μαύρη γάτα, αφού πιστεύουν πως εξασφαλίζει την ασφαλή επιστροφή του συζύγου. Και οι Αυστραλοί όμως πιστεύουν ότι η μαύρη γάτα σημαίνει καλή τύχη..
ΜΑΝΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ
Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010
She says: Don't let go.. It's a wonderful life.
Και θα μου έλεγε κανένας ότι είχα κολλήσει σε ένα τραγούδι και δε θα ξεκολλούσα με τίποτα..
Είναι πολύ όμορφο, συγκηνιτικό, ελπιδοφόρο και μυστήριο. Έχει κάτι που σε κινεί και σε κάνει να χορέψεις. Να ξεχαστείς, να χορεύεις μέρα νύχτα, ατέλειωτες ώρες στο ρυθμό του, που άλλοτε χαμηλώνει, άλλοτε ζωντανεύει και σε γεμίζει πάθος και χαρά. Δύναμη για να λικνιθείς πιο ζωηρά. Να γεμίσει το πρόσωπό σου εκφράσεις χαράς, λύπης, αισιοδοξίας. Δάκρυα από τα μάγουλά σου να αγγίξουν τα χείλη σου και να μην προλάβουν να πέσουν, αλλά να εξατμιστούν από τη δύναμη του κορμιού σου.
Είναι το μυστήριο καθενός. Για μένα πηγάζει απο αυτό και κατευθύνεται προς τα έξω με αυτόν το χορό. Ξεδιπλώνεται με μερικές κινήσεις χεριών, ποδιών, του κορμού. Με μερικές εκφράσεις του προσώπου.
Wonderful Life -- Hurts
Είναι πολύ όμορφο, συγκηνιτικό, ελπιδοφόρο και μυστήριο. Έχει κάτι που σε κινεί και σε κάνει να χορέψεις. Να ξεχαστείς, να χορεύεις μέρα νύχτα, ατέλειωτες ώρες στο ρυθμό του, που άλλοτε χαμηλώνει, άλλοτε ζωντανεύει και σε γεμίζει πάθος και χαρά. Δύναμη για να λικνιθείς πιο ζωηρά. Να γεμίσει το πρόσωπό σου εκφράσεις χαράς, λύπης, αισιοδοξίας. Δάκρυα από τα μάγουλά σου να αγγίξουν τα χείλη σου και να μην προλάβουν να πέσουν, αλλά να εξατμιστούν από τη δύναμη του κορμιού σου.
Είναι το μυστήριο καθενός. Για μένα πηγάζει απο αυτό και κατευθύνεται προς τα έξω με αυτόν το χορό. Ξεδιπλώνεται με μερικές κινήσεις χεριών, ποδιών, του κορμού. Με μερικές εκφράσεις του προσώπου.
Wonderful Life -- Hurts
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
Η τέχνη του καλλωπισμού στην Αρχαία Αίγυπτο
Σύμφωνα με παραστάσεις από ναούς, τάφους, αλλά και από διάφορα κείμενα που έχουν σωθεί, φαίνεται ότι η τέχνη του καλλωπισμού ήταν πολύ σημαντική για τους αρχαίους Αιγυπτίους. Ο καλλωπισμός τους περιλάμβανε περίτεχνα κοσμήματα, αρωματικά έλαια, περούκες και έντονο μακιγιάζ. Ήταν πολύ καθαροί και φρόντιζαν με προσοχή τα ρούχα τους και το σώμα τους. Όσο μεγαλύτερο κύρος είχε ένα πρόσωπο, τόσο πιο περίτεχνο ήταν το βάψιμο και το ντύσιμό του.
ΑΡΩΜΑΤΑ
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έτριβαν το δέρμα τους με λάδια και αρώματα. Τα αρωματικά έλαια μαλάκωναν την επιδερμίδα και την προστάτευαν από τον ήλιο και από τις αμμοθύελλες. Ήταν πολύ σημαντικό για τους Αιγυπτίους να μυρίζουν όμορφα, επειδή η δυσοσμία του σώματος ήταν ένδειξη αμαρτίας. Για να είναι σίγουροι ότι θα μύριζαν όμορφα καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους έναν κώνο, ο οποίος ήταν ποτισμένος με μια γλυκιά αλοιφή, που τις ζεστές νύχτες έλιωνε αργά πάνω στα μαλλιά τους. Ράντιζαν τα ρούχα τους με άρωμα φτιαγμένο από μύρο, λιβάνι και αρωματικά φυτά. Οι κυρίες μασούσαν χάπια από μέλι για να έχουν γλυκιά αναπνοή.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έτριβαν το δέρμα τους με λάδια και αρώματα. Τα αρωματικά έλαια μαλάκωναν την επιδερμίδα και την προστάτευαν από τον ήλιο και από τις αμμοθύελλες. Ήταν πολύ σημαντικό για τους Αιγυπτίους να μυρίζουν όμορφα, επειδή η δυσοσμία του σώματος ήταν ένδειξη αμαρτίας. Για να είναι σίγουροι ότι θα μύριζαν όμορφα καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους έναν κώνο, ο οποίος ήταν ποτισμένος με μια γλυκιά αλοιφή, που τις ζεστές νύχτες έλιωνε αργά πάνω στα μαλλιά τους. Ράντιζαν τα ρούχα τους με άρωμα φτιαγμένο από μύρο, λιβάνι και αρωματικά φυτά. Οι κυρίες μασούσαν χάπια από μέλι για να έχουν γλυκιά αναπνοή.ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΟΥΚΕΣ
Με τη χένα, που την έφτιαχναν από τα τριμμένα φύλλα ενός φυτού, έβαφαν τα μαλλιά τους. Πολλές Αιγύπτιες που ξύριζαν τα κεφάλια τους ή είχαν κοντά μαλλιά φορούσαν περούκες. Σε ειδικές περιπτώσεις οι περούκες τους είχαν πλούσιες μπούκλες ή ήταν στολισμένες με χάντρες. Η βάση ήταν ένα δίχτυ από πλεγμένες τρίχες, όπου στερεώνονταν οι μπούκλες. Τα προσκεφάλια των κρεβατιών τους κρατούσαν τον αυχένα σε σχήμα ημισελήνου. Έτσι δε χαλούσε το χτένισμα των γυναικών.
Πολλοί πίστευαν ότι οι τρίχες στο σώμα και στο πρόσωπο ήταν ανθυγιεινές. Οι γυναίκες έβγαζαν τα φρύδια τους και οι αξιωματούχοι της Αυλής συχνά φορούσαν ψεύτικες κοντές γενειάδες, αν και οι περισσότεροι άνδρες ήταν καλοξυρισμένοι. Συνήθιζαν να ξυρίζουν το κεφάλι και το κορμί τους, με μπρούντζινες λεπίδες. Οι ιερείς ξύριζαν όλο το κεφάλι τους και το σώμα. Τα κεφάλια των παιδιών ήταν ξυρισμένα. Άφηναν μόνο μια μακριά πλεχτή αλογοουρά στο πλάι, την "αλογοουρά της νεότητας".
Αν και φορούσαν όλοι περούκες, δεν ήθελαν να αποκτήσουν φαλάκρα. Για να το αποφύγουν έτριβαν το κεφάλι τους με διάφορα παρασκευάσματα, όπως κοπριά γκαζέλλας και λίπος ιπποπόταμου. Πίστευαν ακόμα ότι το αίμα του μαύρου ταύρου περιείχε κάτι μαγικό που εμπόδιζε το άσπρισμα των μαλλιών.
ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν ελαφριά και δροσερά ρούχα από λεπτό, άβαφο λινό ύφασμα. Τα ρούχα τους απλώς τυλίγονταν γύρω από το σώμα, για αυτό και είχαν ελάχιστες ραφές.
Οι γυναίκες στην εποχή του Αρχαίου βασιλείου φορούσαν απλό, ίσιο φόρεμα με τιράντες, φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο κομμάτι λινό, με ραφή στη μία πλευρά. Για να μην ζεσταίνονται, χρησιμοποιούσαν πολύ λεπτά υφάσματα και δε φορούσαν εσώρουχα. Αυτό το απλό ντύσιμο δεν άλλαξε, αν και στα χρόνια του Μέσου Βασιλείου πλούσιες και φτωχές άρχισαν να φορούν κολιέ με πολύχρωμα σχέδια. Η μόδα του Νέου Βασιλείου ήταν πιο κομψή: Φορούσαν πλισέ χιτώνες με κρόσσια πάνω από το ίσιο φόρεμα.
Οι άνδρες την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου τύλιγαν γύρω από τη μέση τους ένα λινό ύφασμα με πιέτες, που το στερέωναν με κόμπο ή με πόρπη. Στα χρόνια του Μέσου βασιλείου η μόδα άλλαξε και όλοι φορούσαν πιο μακριές και ίσιες φούστες. Το χειμώνα, όταν έκανε κρύο, φορούσαν μακριούς μανδύες. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου φορούσαν περίζωμα ή ποδιά με πλισέδες (μικρές πιέτες) και κρόσσια, που ήταν πολύ της μόδας.
Το λινό ήταν πολύ διαδεδομένο ύφασμα εκείνη την εποχή, επειδή το λινάρι ευδοκιμούσε στο αλλουβιακό έδαφος του Νείλου.
Το λευκό ήταν το χρώμα της αγνότητας και τα ρούχα στα χρόνια του Αρχαίου και του Μέσου Βασιλείου ράβονταν κυρίως από λευκό, λινό ύφασμα. Έβαφαν μερικές φορές το λινό με καφέ και γαλάζιες βαφές, αλλά δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα, πιο ζωηρά χρώματα, όπως πράσινο και κόκκινο, επειδή χρειάζονταν ειδικό στερεωτικό για τη σταθεροποίηση του χρώματος. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου ανακαλύφθηκε αυτό το στερεωτικό, κι έτσι τα ρούχα έγιναν πιο ζωηρόχρωμα και τα σχέδια τους πιο περίτεχνα.
Με τη χένα, που την έφτιαχναν από τα τριμμένα φύλλα ενός φυτού, έβαφαν τα μαλλιά τους. Πολλές Αιγύπτιες που ξύριζαν τα κεφάλια τους ή είχαν κοντά μαλλιά φορούσαν περούκες. Σε ειδικές περιπτώσεις οι περούκες τους είχαν πλούσιες μπούκλες ή ήταν στολισμένες με χάντρες. Η βάση ήταν ένα δίχτυ από πλεγμένες τρίχες, όπου στερεώνονταν οι μπούκλες. Τα προσκεφάλια των κρεβατιών τους κρατούσαν τον αυχένα σε σχήμα ημισελήνου. Έτσι δε χαλούσε το χτένισμα των γυναικών.
Πολλοί πίστευαν ότι οι τρίχες στο σώμα και στο πρόσωπο ήταν ανθυγιεινές. Οι γυναίκες έβγαζαν τα φρύδια τους και οι αξιωματούχοι της Αυλής συχνά φορούσαν ψεύτικες κοντές γενειάδες, αν και οι περισσότεροι άνδρες ήταν καλοξυρισμένοι. Συνήθιζαν να ξυρίζουν το κεφάλι και το κορμί τους, με μπρούντζινες λεπίδες. Οι ιερείς ξύριζαν όλο το κεφάλι τους και το σώμα. Τα κεφάλια των παιδιών ήταν ξυρισμένα. Άφηναν μόνο μια μακριά πλεχτή αλογοουρά στο πλάι, την "αλογοουρά της νεότητας".
Αν και φορούσαν όλοι περούκες, δεν ήθελαν να αποκτήσουν φαλάκρα. Για να το αποφύγουν έτριβαν το κεφάλι τους με διάφορα παρασκευάσματα, όπως κοπριά γκαζέλλας και λίπος ιπποπόταμου. Πίστευαν ακόμα ότι το αίμα του μαύρου ταύρου περιείχε κάτι μαγικό που εμπόδιζε το άσπρισμα των μαλλιών.
ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν ελαφριά και δροσερά ρούχα από λεπτό, άβαφο λινό ύφασμα. Τα ρούχα τους απλώς τυλίγονταν γύρω από το σώμα, για αυτό και είχαν ελάχιστες ραφές.
Οι γυναίκες στην εποχή του Αρχαίου βασιλείου φορούσαν απλό, ίσιο φόρεμα με τιράντες, φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο κομμάτι λινό, με ραφή στη μία πλευρά. Για να μην ζεσταίνονται, χρησιμοποιούσαν πολύ λεπτά υφάσματα και δε φορούσαν εσώρουχα. Αυτό το απλό ντύσιμο δεν άλλαξε, αν και στα χρόνια του Μέσου Βασιλείου πλούσιες και φτωχές άρχισαν να φορούν κολιέ με πολύχρωμα σχέδια. Η μόδα του Νέου Βασιλείου ήταν πιο κομψή: Φορούσαν πλισέ χιτώνες με κρόσσια πάνω από το ίσιο φόρεμα.
Οι άνδρες την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου τύλιγαν γύρω από τη μέση τους ένα λινό ύφασμα με πιέτες, που το στερέωναν με κόμπο ή με πόρπη. Στα χρόνια του Μέσου βασιλείου η μόδα άλλαξε και όλοι φορούσαν πιο μακριές και ίσιες φούστες. Το χειμώνα, όταν έκανε κρύο, φορούσαν μακριούς μανδύες. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου φορούσαν περίζωμα ή ποδιά με πλισέδες (μικρές πιέτες) και κρόσσια, που ήταν πολύ της μόδας.
Το λινό ήταν πολύ διαδεδομένο ύφασμα εκείνη την εποχή, επειδή το λινάρι ευδοκιμούσε στο αλλουβιακό έδαφος του Νείλου.
Το λευκό ήταν το χρώμα της αγνότητας και τα ρούχα στα χρόνια του Αρχαίου και του Μέσου Βασιλείου ράβονταν κυρίως από λευκό, λινό ύφασμα. Έβαφαν μερικές φορές το λινό με καφέ και γαλάζιες βαφές, αλλά δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα, πιο ζωηρά χρώματα, όπως πράσινο και κόκκινο, επειδή χρειάζονταν ειδικό στερεωτικό για τη σταθεροποίηση του χρώματος. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου ανακαλύφθηκε αυτό το στερεωτικό, κι έτσι τα ρούχα έγιναν πιο ζωηρόχρωμα και τα σχέδια τους πιο περίτεχνα.
ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στόλιζαν όλο τους το σώμα, φορώντας κάθε είδους κοσμήματα, από σκουλαρίκια μέχρι βραχιόλια στους αστραγάλους. Κοσμήματα φορούσαν όλοι: πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και μερικά ιερά ζώα! Τα βαριά κοσμήματα, που στόλιζαν τα απλά ρούχα των Αιγυπτίων, ήταν ένδειξη υψηλής κοινωνικής θέσης.
Τα ακριβά κοσμήματα κατασκευάζονταν από χρυσό και ημιπολύτιμες πέτρες. Τα πιο φτηνά ήταν από γυαλί και φαγεντιανή (πορσελάνη), υλικό από τριμμένο χαλαζία ή άμμο, που το θέρμαιναν σε καλούπια και το στίλβωναν. Οι ημιπολύτιμες πέτρες ή το χρωματιστό γυαλί, "συγκρατούνταν" στη θέση τους από λεπτές μεταλλικές λωρίδες, τεχνική που σήμερα λέγεται κλουαζονέ.
Συχνά είχαν διπλή λειτουργία: ήταν στολίδια και ταυτόχρονα φυλαχτά, που προστάτευαν από κάθε κακό όποιον τα φορούσε. Ορισμένες πέτρες, όπως το καρνεόλιο, το λάπις λάζουλι και το τιρκουάζ, είχαν για τους αρχαίους Αιγυπτίους μαγικές ιδιότητες. Μαγικά μοτίβα ήταν οι μορφές των θεών. Μερικές φορές τα παιδιά φορούσαν στα μαλλιά τους ένα ψάρι-φυλαχτό, για να τα προφυλάξει από τον πνιγμό. Οι έγκυες γυναίκες φορούσαν φυλαχτά με την Τοέρις, θεά της μητρότητας, με μορφή ιπποπόταμου, για να τις βοηθήσει στη γέννα.
ΜΑΚΙΓΙΑΖ
Τα είδη για το μακιγιάζ φυλάγονταν σε όμορφες κασετίνες. Τα βλέφαρα βάφονταν με πράσινο χρώμα, από τριμμένη μαλακή πέτρα, το μαλαχίτη, καθώς επίσης και με γαλάζιο, από ψήγματα χαλκού. Οι Αιγύπτιες τόνιζαν το περίγραμμα των ματιών τους με μαύρο κολ, που το έφτιαχναν από μολυβδομετάλλεμα και νερό. Έτσι τα μάτια τους φαίνονταν μεγαλύτερα και προστατεύονταν από τον ήλιο. Τα μάγουλα και τα χείλη τα έβαφαν με κόκκινη ώχρα. Φορούσαν στα χείλη τους κόκκινη θεραπευτική αλοιφή και έβαφαν επίσης κόκκινα τα νύχια των χεριών και των ποδιών τους. Χρησιμοποιούσαν ειδικές κρέμες για να έχουν φωτεινό πρόσωπο, αλλά και για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες ρυτίδες.
Οι καθρέφτες ήταν απαραίτητοι για το μακιγιάζ και το χτένισμα. Ο αιγυπτιακός καθρέφτης ήταν ένας στρογγυλός, πολύ γυαλιστερός μεταλλικός δίσκος, συνήθως από μπρούντζο. Το σχήμα και η λάμψη του θύμιζε στους Αιγυπτίους το ζωοδότη ήλιο, για αυτό και οι καθρέφτες ήταν σημαντικά θρησκευτικά αντικείμενα. Στα χρόνια του νέου Βασίλειο διακοσμούσαν συχνά το πίσω μέρος του καθρέφτη με ιερά σύμβολα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στόλιζαν όλο τους το σώμα, φορώντας κάθε είδους κοσμήματα, από σκουλαρίκια μέχρι βραχιόλια στους αστραγάλους. Κοσμήματα φορούσαν όλοι: πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και μερικά ιερά ζώα! Τα βαριά κοσμήματα, που στόλιζαν τα απλά ρούχα των Αιγυπτίων, ήταν ένδειξη υψηλής κοινωνικής θέσης.Τα ακριβά κοσμήματα κατασκευάζονταν από χρυσό και ημιπολύτιμες πέτρες. Τα πιο φτηνά ήταν από γυαλί και φαγεντιανή (πορσελάνη), υλικό από τριμμένο χαλαζία ή άμμο, που το θέρμαιναν σε καλούπια και το στίλβωναν. Οι ημιπολύτιμες πέτρες ή το χρωματιστό γυαλί, "συγκρατούνταν" στη θέση τους από λεπτές μεταλλικές λωρίδες, τεχνική που σήμερα λέγεται κλουαζονέ.
Συχνά είχαν διπλή λειτουργία: ήταν στολίδια και ταυτόχρονα φυλαχτά, που προστάτευαν από κάθε κακό όποιον τα φορούσε. Ορισμένες πέτρες, όπως το καρνεόλιο, το λάπις λάζουλι και το τιρκουάζ, είχαν για τους αρχαίους Αιγυπτίους μαγικές ιδιότητες. Μαγικά μοτίβα ήταν οι μορφές των θεών. Μερικές φορές τα παιδιά φορούσαν στα μαλλιά τους ένα ψάρι-φυλαχτό, για να τα προφυλάξει από τον πνιγμό. Οι έγκυες γυναίκες φορούσαν φυλαχτά με την Τοέρις, θεά της μητρότητας, με μορφή ιπποπόταμου, για να τις βοηθήσει στη γέννα.
ΜΑΚΙΓΙΑΖ
Τα είδη για το μακιγιάζ φυλάγονταν σε όμορφες κασετίνες. Τα βλέφαρα βάφονταν με πράσινο χρώμα, από τριμμένη μαλακή πέτρα, το μαλαχίτη, καθώς επίσης και με γαλάζιο, από ψήγματα χαλκού. Οι Αιγύπτιες τόνιζαν το περίγραμμα των ματιών τους με μαύρο κολ, που το έφτιαχναν από μολυβδομετάλλεμα και νερό. Έτσι τα μάτια τους φαίνονταν μεγαλύτερα και προστατεύονταν από τον ήλιο. Τα μάγουλα και τα χείλη τα έβαφαν με κόκκινη ώχρα. Φορούσαν στα χείλη τους κόκκινη θεραπευτική αλοιφή και έβαφαν επίσης κόκκινα τα νύχια των χεριών και των ποδιών τους. Χρησιμοποιούσαν ειδικές κρέμες για να έχουν φωτεινό πρόσωπο, αλλά και για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες ρυτίδες.
Οι καθρέφτες ήταν απαραίτητοι για το μακιγιάζ και το χτένισμα. Ο αιγυπτιακός καθρέφτης ήταν ένας στρογγυλός, πολύ γυαλιστερός μεταλλικός δίσκος, συνήθως από μπρούντζο. Το σχήμα και η λάμψη του θύμιζε στους Αιγυπτίους το ζωοδότη ήλιο, για αυτό και οι καθρέφτες ήταν σημαντικά θρησκευτικά αντικείμενα. Στα χρόνια του νέου Βασίλειο διακοσμούσαν συχνά το πίσω μέρος του καθρέφτη με ιερά σύμβολα.
Άρθρο από το περιοδικό "Νέα Ακρόπολη"
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να μαθαίνει κανείς πώς ζούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και τι ακριβώς έκαναν για την περιποίηση του σώματός τους. Αυτού του είδους οι συνήθειες οδηγούσαν και στον καθαρισμό του μυαλού. Πολλές φορές, ορισμένοι, νιώθωντας χαλαροί και καθαροί έξω, νιώθουν ήρεμοι και στη ψυχή τους. Εξίσου αξιοπρόσεκτο είναι να μαθαίνει κανείς και για το τι ακριβώς χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή για καλλωπισμό. Η εύρεση των βοτάνων ήταν πολύ παλιάάά υπόθεση. Χρησιμοποιούνταν και για κρέμες, αρωματικά και μακιγιάζ, αλλά χρησίμευαν και ως βότανα. Γιατροσόφια που ακόμη και σήμερα είναι αναγκαία.Ενδιαφέρον είναι και τι φοράγαν ακόμη. Κοσμήματα που ήταν φτιαγμένα από ημιπολύτιμες πέτρες, χρυσό. Μικροί θησαυροί, χειροποίητοι, κάτι που τους προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία.
Christiana54
Μια περίπτωση υστερογνωσίας
Το καλοκαίρι του 1901 οι Αγγλίδες δασκάλες Έλινορ Ζουρντέν και Αν Μόμπερλι αποφάσισαν να κάνουν μια περιήγηση στο ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήθελαν να επισκεφτούν το μικρό Τριανόν, χώρο φορτισμένο με ρομαντική χροιά, επειδή ο τελευταίος βασιλικός ένοικός του ήταν η άτυχη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα.Στη διασταύρωση τριών μονοπατιών οι δυο γυναίκες έπεσαν πάνω σε δύο σιωπηλούς άντρες με πράσινα πανωφόρια και τρίκοχα καπέλα που κρατούσαν καροτσάκια κηπουρικής.
Οι γυναίκες αισθάνθηκαν μια απροσδιόριστη κατάθλιψη και δυσφορία.
Ακολουθώντας το ένα μονοπάτι συνάντησαν ένα μικρό κυκλικό περίπτερο όπου καθόταν ένας άντρας με μανδύα του οποίου το αποκρουστικό πρόσωπο και το σατανικό έντονο βλέμμα τις τρομοκράτησε.
Καθώς αναρωτιούνταν ποια κατεύθυνση να διαλέξουν,όρμησε προς το μέρος τους αιφνιδιαστικά ένας ωραίος άντρας με μακριά σγουρά μαλλιά κάτω από το πλατύγυρο καπέλο του και τους υπέδειξε το δεξί μονοπάτι για το μικρό Τριανόν. Εκεί η Δ. Μόμπερλυ περιεργάστηκε μια πολύ όμορφη γυναίκα με ενδυμασία εποχής που σχεδίαζε στη βεράντα του παλατιού. Μπαίνοντας στο παλάτι για να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, ενώθηκαν με μια συντροφιά Γάλλων ντυμένων με ρούχα του εικοστού αιώνα και ξαναβρήκαν τη καλή τους διάθεση.
Μόνο μία εβδομάδα αργότερα οι δύο φίλες εκμυστηρεύτηκαν η μια στην άλλη την ταραχή στη συνάντηση των αινιγματικών φιγούρων. Στην προσπάθειά τους να διαλευκάνουν την εμπειρία τους, διαπίστωσαν ότι την ίδια μέρα που επισκέφτηκαν τις Βερσαλλίες, τη 10η Αυγούστου, το 1792 οι επαναστατικές δυνάμεις συνέλαβαν τη βασιλική οικογένεια, φυλάκισαν και αργότερα καρατόμησαν τη Μαρία Αντουανέτα.
Συμπέραναν ότι κατά κάποιον τρόπο είχαν ταυτιστεί με τη σκέψη της βασίλισσας, ότι είχαν εισχωρήσει στη ζωηρή και νοσταλγική ονειροπόληση που την κατέκλυσε ίσως εκείνη τη μέρα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια αναπαράσταση στο συναισθηματικό-ενεργειακό πεδίο του χώρου, μια φορτισμένη ανάμνηση, των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε και που οι γυναίκες εξαιτίας της ευαισθησία τους συνέλαβαν και βίωσαν έντονα.
Οι παραστάσεις που είδαν ήταν διαφορετικές μεταξύ τους, εν τούτοις τα στοιχεία επαληθεύτηκαν από τις ιστορικές πηγές.
Και οι ψηφίδες δείχνουν να συνταιριάζονται στο μωσαικό.
Ο χάρτης της τοποθεσίας του μικρού Τριανόν του αρχιτέκτονα του παλατιού Richard Mick (1783)επιβεβαίωσε τη διάταξη του χώρου και των κτισμάτων που είδαν στην κατάσταση οραματισμού τους οι φίλες.
Ο άντρας που τις βοήθησε να προσανατολιστούν θα μπορούσε να είναι ο αγγελιοφόρος που έτρεξε στο μικρό Τριανόν για να ειδοποιήσει τη βασίλισσα για μια ομάδα επαναστατών που ερχόταν στις 5 Οκτωβρίου του 1789.
Οι άντρες με τα καροτσάκια θα μπορούσε να είναι μέλη της ελβετικής φρουράς για τη προστασία του βασιλκού ζεύγους.
Ο απωθητικός άντρας θα ήταν ο κόμης ντε Βοντρέιγ που στάθηκε κακός φίλος για τη βασίλισσα όταν ενθάρρυνε αντιβασιλικές πρωτοβουλίες.
Και επίσης όταν η αν Μόμπερλι είδε το παρτραίτο της Μαρίας Αντουανέτας πείσθηκε ότι η γυναίκα που είχε δει στον κήπο του μικρού Τριανόν ήταν η βασίλισσα..
Από esoterica.gr
Οι γυναίκες αισθάνθηκαν μια απροσδιόριστη κατάθλιψη και δυσφορία.
Ακολουθώντας το ένα μονοπάτι συνάντησαν ένα μικρό κυκλικό περίπτερο όπου καθόταν ένας άντρας με μανδύα του οποίου το αποκρουστικό πρόσωπο και το σατανικό έντονο βλέμμα τις τρομοκράτησε.
Καθώς αναρωτιούνταν ποια κατεύθυνση να διαλέξουν,όρμησε προς το μέρος τους αιφνιδιαστικά ένας ωραίος άντρας με μακριά σγουρά μαλλιά κάτω από το πλατύγυρο καπέλο του και τους υπέδειξε το δεξί μονοπάτι για το μικρό Τριανόν. Εκεί η Δ. Μόμπερλυ περιεργάστηκε μια πολύ όμορφη γυναίκα με ενδυμασία εποχής που σχεδίαζε στη βεράντα του παλατιού. Μπαίνοντας στο παλάτι για να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, ενώθηκαν με μια συντροφιά Γάλλων ντυμένων με ρούχα του εικοστού αιώνα και ξαναβρήκαν τη καλή τους διάθεση.
Μόνο μία εβδομάδα αργότερα οι δύο φίλες εκμυστηρεύτηκαν η μια στην άλλη την ταραχή στη συνάντηση των αινιγματικών φιγούρων. Στην προσπάθειά τους να διαλευκάνουν την εμπειρία τους, διαπίστωσαν ότι την ίδια μέρα που επισκέφτηκαν τις Βερσαλλίες, τη 10η Αυγούστου, το 1792 οι επαναστατικές δυνάμεις συνέλαβαν τη βασιλική οικογένεια, φυλάκισαν και αργότερα καρατόμησαν τη Μαρία Αντουανέτα.
Συμπέραναν ότι κατά κάποιον τρόπο είχαν ταυτιστεί με τη σκέψη της βασίλισσας, ότι είχαν εισχωρήσει στη ζωηρή και νοσταλγική ονειροπόληση που την κατέκλυσε ίσως εκείνη τη μέρα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια αναπαράσταση στο συναισθηματικό-ενεργειακό πεδίο του χώρου, μια φορτισμένη ανάμνηση, των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε και που οι γυναίκες εξαιτίας της ευαισθησία τους συνέλαβαν και βίωσαν έντονα.
Οι παραστάσεις που είδαν ήταν διαφορετικές μεταξύ τους, εν τούτοις τα στοιχεία επαληθεύτηκαν από τις ιστορικές πηγές.
Και οι ψηφίδες δείχνουν να συνταιριάζονται στο μωσαικό.
Ο χάρτης της τοποθεσίας του μικρού Τριανόν του αρχιτέκτονα του παλατιού Richard Mick (1783)επιβεβαίωσε τη διάταξη του χώρου και των κτισμάτων που είδαν στην κατάσταση οραματισμού τους οι φίλες.
Ο άντρας που τις βοήθησε να προσανατολιστούν θα μπορούσε να είναι ο αγγελιοφόρος που έτρεξε στο μικρό Τριανόν για να ειδοποιήσει τη βασίλισσα για μια ομάδα επαναστατών που ερχόταν στις 5 Οκτωβρίου του 1789.
Οι άντρες με τα καροτσάκια θα μπορούσε να είναι μέλη της ελβετικής φρουράς για τη προστασία του βασιλκού ζεύγους.
Ο απωθητικός άντρας θα ήταν ο κόμης ντε Βοντρέιγ που στάθηκε κακός φίλος για τη βασίλισσα όταν ενθάρρυνε αντιβασιλικές πρωτοβουλίες.
Και επίσης όταν η αν Μόμπερλι είδε το παρτραίτο της Μαρίας Αντουανέτας πείσθηκε ότι η γυναίκα που είχε δει στον κήπο του μικρού Τριανόν ήταν η βασίλισσα..
Από esoterica.gr
Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010
Δύο Ανεξήγητα Φαινόμενα
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ
Ο Αβραάμ Λίνκολν (αγγλικά: Abraham Lincoln, 12 Φεβρουαρίου 1809 – 15 Απριλίου 1865) ήταν πολιτικός και 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ( Χότζενσβιλ, Κεντάκυ 1809, Ουάσινγκτον 1865).
Προσέλκυσε την προσοχή της χώρας του με λόγο στον οποίο καταδίκασε το θεσμό της δουλείας, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα στις νότιες και βόρειες πολιτείες. Όπως το διατύπωσε "η δουλεία στηρίζεται στην εγωιστική φύση του ανθρώπου ενώ η καταδίκη της στηρίζεται στην αγάπη του προς τη δικαιοσύνη".
Ορίστηκε υποψήφιος από το Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο του Σικάγου (1860) για λόγους τακτικής: ήταν ταπεινής καταγωγής, πατρικός, απλός και με ρητορικά προσόντα, έντιμος και ειλικρινής.
Ο Χωριστικός Πόλεμος Βορείων και Νοτίων αποκάλυψε την αδάμαστη δύναμη θέλησής του και την απόλυτη πίστη του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ενότητας και της δικαιοσύνης.
Δε μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το έργο ειρήνευσης της κατάστασης που από καιρό διαλογιζόταν. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ένας φανατικός Nότιος o John Wilkes Booth τον δολοφόνησε μέσα στο θέατρο Ford's Theatre της Ουάσινγκτον.
Σύμφωνα ωστόσο με τις μαρτυρίες, το πνεύμα του παραμένει αναστατωμένο, μπορούμε να υποθέσουμε εξαιτίας του ότι δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τα σχέδια που είχε αναλάβει.
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν συμβεί στο περιβόητο υπνοδωμάτιό του.
Η πρώτη γυναίκα που ανέφερε ότι είδε το φάντασμα του Lincoln ήταν η Grace Coolidge που όπως είπε τον είδε να ατενίζει έξω από ένα παράθυρο του Οβάλ Γραφείου.
Η Βασίλισσα της Νορβηγίας έμεινε για μια νύχτα στο υπνοδωμάτιο του προέδρου και άκουσε κάποιον να χτυπά διακριτικά την πόρτα.
Όταν άνοιξε βρέθηκε μπροστά στο φάντασμα του προέδρου. Αυτός την κοίταξε απλώς και μετά απομακρύνθηκε.
Η κα. Franklin Roosevelt τον είδε καθιστό στο κρεβάτι να φορά τις μπότες του. Ούρλιαξε έντρομη και έφυγε τρέχοντας.
Ο πρόεδρος Harry Truman άκουσε ένα πρωινό κάποιον να χτυπά την πόρτα του στις 3 το ξημέρωμα. Δεν είχε αμφιβολία ότι ήταν ο Lincoln επειδή η κόρη του Μargaret ήδη αρκετές εμπειρίες από τις επισκέψεις του ανήσυχου προέδρου στις οποίες άκουγε ήχους στο σπίτι στη μέση της νύχτας και έβλεπε σκιές που ήταν σίγουρη ότι ήταν ο ίδιος.
Και τέλος το πνεύμα του άτυχου προέδρου λέγεται πως εμφανίζεται καμιά εμφανίζεται να περιδιαβαίνει στους διαδρόμους και τριγύρω στο Λευκό Οίκο.
IΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ
Το όμορφο οκταγωνικό σπίτι του συνταγματάρχη John Teilo που κτίστηκε το 1800 αποτέλεσε το σκηνικό μιας αισθηματικής τραγωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα από τη μετακόμιση της οικογένειας του συνταγματάρχη στο σπίτι η μία κόρη του ερωτεύτηκε ένα βρετανό αξιωματικό, ειδύλλιο που έβρισκε εντελώς ασύμφωνο τον πατέρα. Ο Τeilo παρά τις ικεσίες της κόρης του αρνήθηκε ακόμα και να δεχτεί τον Εγγλέζο στο σπίτι του.
Μια νύχτα η κοπέλα ύστερα από ένα άγριο καβγά με τον πατέρα της, που έμενε αμετακίνητος στην απόφασή του, άρπαξε αναστατωμένη ένα καντηλέρι και ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά πηγαίνοντας στο δωμάτιό της.
Ένα λεπτό αργότερα, η οικογένεια άκουσε μια διαπεραστική κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό γδούπο. Ο συνταγματάρχης όρμησε προς τα εκεί που ακούστηκε ο κτύπος και βρήκε την κόρη του να κείτεται άψυχη στο κάτω μέρος της γυριστής σκάλας.
Φημολογείται ακόμα ότι και η δεύτερη κόρη είχε ένα δεσμό που,όπως και στην πρώτη περίπτωση,δεν είχε την έγκριση του πατέρα της. Σε μια ατυχή στιγμή έντασης και διαπληκτισμών μιμήθηκε το παράδειγμα της αδερφής της και κατακρημνίστηκε από την κορυφή της σκάλας.
Από εκείνη τη μέρα η τριώροφη σκάλα του οκτάγωνου σπιτιού θεωρείται στοιχειωμένη και μάλιστα συχνά εμφανίζονται να ανεβαίνουν κατά μήκος της σκάλας σκιές που τρεμοπαίζουν σαν να δημιουργούνται από φλόγα κεριού που ακολουθούνται από μια γυναικεία κραυγή και το γδούπο του κορμιού που πέφτει.
Από http://filiatranews.blogspot.com
Δεν πιστεύω να σας φόβισα! Αυτό το σχόλιο πάει ιδιαίτερα για εκείνους που είχαν.. την τύχη να συναντήσουν στον ιντερνετικό τους δρόμο το ιστιολόγιό μου και να διαβάσουν τα προγεγραμμένα μου. Ήταν μερικά όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα που διάβασα και ήθελα να τα μοιραστώ στο Je reviendrai.
Ο Αβραάμ Λίνκολν (αγγλικά: Abraham Lincoln, 12 Φεβρουαρίου 1809 – 15 Απριλίου 1865) ήταν πολιτικός και 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ( Χότζενσβιλ, Κεντάκυ 1809, Ουάσινγκτον 1865).
Προσέλκυσε την προσοχή της χώρας του με λόγο στον οποίο καταδίκασε το θεσμό της δουλείας, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα στις νότιες και βόρειες πολιτείες. Όπως το διατύπωσε "η δουλεία στηρίζεται στην εγωιστική φύση του ανθρώπου ενώ η καταδίκη της στηρίζεται στην αγάπη του προς τη δικαιοσύνη".
Ορίστηκε υποψήφιος από το Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο του Σικάγου (1860) για λόγους τακτικής: ήταν ταπεινής καταγωγής, πατρικός, απλός και με ρητορικά προσόντα, έντιμος και ειλικρινής.
Ο Χωριστικός Πόλεμος Βορείων και Νοτίων αποκάλυψε την αδάμαστη δύναμη θέλησής του και την απόλυτη πίστη του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ενότητας και της δικαιοσύνης.
Δε μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το έργο ειρήνευσης της κατάστασης που από καιρό διαλογιζόταν. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ένας φανατικός Nότιος o John Wilkes Booth τον δολοφόνησε μέσα στο θέατρο Ford's Theatre της Ουάσινγκτον.
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν συμβεί στο περιβόητο υπνοδωμάτιό του.
Η πρώτη γυναίκα που ανέφερε ότι είδε το φάντασμα του Lincoln ήταν η Grace Coolidge που όπως είπε τον είδε να ατενίζει έξω από ένα παράθυρο του Οβάλ Γραφείου.
Η Βασίλισσα της Νορβηγίας έμεινε για μια νύχτα στο υπνοδωμάτιο του προέδρου και άκουσε κάποιον να χτυπά διακριτικά την πόρτα.
Όταν άνοιξε βρέθηκε μπροστά στο φάντασμα του προέδρου. Αυτός την κοίταξε απλώς και μετά απομακρύνθηκε.
Η κα. Franklin Roosevelt τον είδε καθιστό στο κρεβάτι να φορά τις μπότες του. Ούρλιαξε έντρομη και έφυγε τρέχοντας.
Ο πρόεδρος Harry Truman άκουσε ένα πρωινό κάποιον να χτυπά την πόρτα του στις 3 το ξημέρωμα. Δεν είχε αμφιβολία ότι ήταν ο Lincoln επειδή η κόρη του Μargaret ήδη αρκετές εμπειρίες από τις επισκέψεις του ανήσυχου προέδρου στις οποίες άκουγε ήχους στο σπίτι στη μέση της νύχτας και έβλεπε σκιές που ήταν σίγουρη ότι ήταν ο ίδιος.
Και τέλος το πνεύμα του άτυχου προέδρου λέγεται πως εμφανίζεται καμιά εμφανίζεται να περιδιαβαίνει στους διαδρόμους και τριγύρω στο Λευκό Οίκο.
IΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ
Το όμορφο οκταγωνικό σπίτι του συνταγματάρχη John Teilo που κτίστηκε το 1800 αποτέλεσε το σκηνικό μιας αισθηματικής τραγωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα από τη μετακόμιση της οικογένειας του συνταγματάρχη στο σπίτι η μία κόρη του ερωτεύτηκε ένα βρετανό αξιωματικό, ειδύλλιο που έβρισκε εντελώς ασύμφωνο τον πατέρα. Ο Τeilo παρά τις ικεσίες της κόρης του αρνήθηκε ακόμα και να δεχτεί τον Εγγλέζο στο σπίτι του.
Μια νύχτα η κοπέλα ύστερα από ένα άγριο καβγά με τον πατέρα της, που έμενε αμετακίνητος στην απόφασή του, άρπαξε αναστατωμένη ένα καντηλέρι και ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά πηγαίνοντας στο δωμάτιό της.
Ένα λεπτό αργότερα, η οικογένεια άκουσε μια διαπεραστική κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό γδούπο. Ο συνταγματάρχης όρμησε προς τα εκεί που ακούστηκε ο κτύπος και βρήκε την κόρη του να κείτεται άψυχη στο κάτω μέρος της γυριστής σκάλας.
Φημολογείται ακόμα ότι και η δεύτερη κόρη είχε ένα δεσμό που,όπως και στην πρώτη περίπτωση,δεν είχε την έγκριση του πατέρα της. Σε μια ατυχή στιγμή έντασης και διαπληκτισμών μιμήθηκε το παράδειγμα της αδερφής της και κατακρημνίστηκε από την κορυφή της σκάλας.
Από εκείνη τη μέρα η τριώροφη σκάλα του οκτάγωνου σπιτιού θεωρείται στοιχειωμένη και μάλιστα συχνά εμφανίζονται να ανεβαίνουν κατά μήκος της σκάλας σκιές που τρεμοπαίζουν σαν να δημιουργούνται από φλόγα κεριού που ακολουθούνται από μια γυναικεία κραυγή και το γδούπο του κορμιού που πέφτει.
Από http://filiatranews.blogspot.com
Δεν πιστεύω να σας φόβισα! Αυτό το σχόλιο πάει ιδιαίτερα για εκείνους που είχαν.. την τύχη να συναντήσουν στον ιντερνετικό τους δρόμο το ιστιολόγιό μου και να διαβάσουν τα προγεγραμμένα μου. Ήταν μερικά όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα που διάβασα και ήθελα να τα μοιραστώ στο Je reviendrai.
Ανεξήγητα Φαινόμενα
Μυστηριώδεις εξαφανίσεις
Οι άνθρωποι εξαφανίζονται για διάφορους λόγους. Οι περισσότεροι είναι φυγάδες, κάποιοι πεθαίνουν σ' ατυχήματα και κάποιοι λιγότεροι πέφτουν θύματα απαγωγής ή δολοφονούνται. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις στο τέλος εξιχνιάζονται.
Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως, με τις πραγματικά μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Από το πλήρωμα του «Μαρί Σελέστ» έως τον Τζίμι Χόφα, την Αμέλια Έρχαρτ και την Ναταλί Χόλογουεϊ, ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται ότι εξαφανίζονται χωρίς ν' αφήσουν κάποιος ίχνος.
Ένα άτομο που έχει εξαφανιστεί, μπορεί να βρεθεί ύστερα από έρευνα της αστυνομίας, ύστερα από εξομολόγηση ή μετά από ατύχημα. Όταν, όμως, τα στοιχεία είναι ελλιπή και οι ενδείξεις δεν οδηγούν πουθενά, τότε ούτε η αστυνομία, ούτε η εγκληματολογική έρευνα μπορούν να λύσουν το έγκλημα.
Bigfoot
Για πολλές δεκαετίες, το μεγάλο, τριχωτό και ανθρωπόμορφο τέρας με το όνομα Bigfoot ή άνθρωπος των Ιμαλαΐων είχε θεαθεί σε διάφορες περιοχές της Αμερικής. Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν χιλιάδες Bigfoot, δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα κουφάρι. Κανένας κυνηγός δεν έχει σκοτώσει κάποιο, ούτε υπήρξε ατύχημα με διερχόμενο αυτοκίνητο, ενώ κανένα δεν έχει πεθάνει από φυσικά αίτια.
Απουσία οποιονδήποτε χειροπιαστών αποδεικτικών στοιχείων, οστών ακόμη και δοντιών, απομένουν μόνον οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων και περίεργων φωτογραφιών και ταινιών. Καθώς δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί κάτι που δεν φαίνεται ότι δεν υπάρχει, η επιστήμη δεν πρόκειται ποτέ να πιστοποιήσει την ύπαρξη όντων όπως του ανθρώπου των Ιμαλαΐων και του τέρατος του Λοχ Νες, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να ζουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Ο μυστηριώδης ήχος του Τάος
Το τελευταίο ανεξήγητο φαινόμενο είναι ο υπόκωφος ήχος που κατακλύζει και ενοχλεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της μικρής πόλης Τάος, στο Νέο Μεξικό.
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν αναφορές για αυτόν τον υπόκωφο και μυστηριώδη ήχο, που έρχεται με τον άνεμο της ερήμου. Παραδόξως, μόνο το 2% των κατοίκων του Τάος έχουν αναφέρει ότι ακούν τον ήχο αυτό. Ορισμένοι θεωρούν ότι προκαλείται από κάποια περίεργη ακουστική.
Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για μαζική υστερία ή για κάποιον μυστικό και μοχθηρό σκοπό. Πάντως, όποια περιγραφή και εξήγηση κι αν έχει δοθεί σε αυτόν το θόρυβο, κανείς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει την πηγή του.
Από http://filiatranews.blogspot.com
Οι άνθρωποι εξαφανίζονται για διάφορους λόγους. Οι περισσότεροι είναι φυγάδες, κάποιοι πεθαίνουν σ' ατυχήματα και κάποιοι λιγότεροι πέφτουν θύματα απαγωγής ή δολοφονούνται. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις στο τέλος εξιχνιάζονται.
Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως, με τις πραγματικά μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Από το πλήρωμα του «Μαρί Σελέστ» έως τον Τζίμι Χόφα, την Αμέλια Έρχαρτ και την Ναταλί Χόλογουεϊ, ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται ότι εξαφανίζονται χωρίς ν' αφήσουν κάποιος ίχνος.
Ένα άτομο που έχει εξαφανιστεί, μπορεί να βρεθεί ύστερα από έρευνα της αστυνομίας, ύστερα από εξομολόγηση ή μετά από ατύχημα. Όταν, όμως, τα στοιχεία είναι ελλιπή και οι ενδείξεις δεν οδηγούν πουθενά, τότε ούτε η αστυνομία, ούτε η εγκληματολογική έρευνα μπορούν να λύσουν το έγκλημα.
Bigfoot
Για πολλές δεκαετίες, το μεγάλο, τριχωτό και ανθρωπόμορφο τέρας με το όνομα Bigfoot ή άνθρωπος των Ιμαλαΐων είχε θεαθεί σε διάφορες περιοχές της Αμερικής. Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν χιλιάδες Bigfoot, δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα κουφάρι. Κανένας κυνηγός δεν έχει σκοτώσει κάποιο, ούτε υπήρξε ατύχημα με διερχόμενο αυτοκίνητο, ενώ κανένα δεν έχει πεθάνει από φυσικά αίτια.
Απουσία οποιονδήποτε χειροπιαστών αποδεικτικών στοιχείων, οστών ακόμη και δοντιών, απομένουν μόνον οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων και περίεργων φωτογραφιών και ταινιών. Καθώς δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί κάτι που δεν φαίνεται ότι δεν υπάρχει, η επιστήμη δεν πρόκειται ποτέ να πιστοποιήσει την ύπαρξη όντων όπως του ανθρώπου των Ιμαλαΐων και του τέρατος του Λοχ Νες, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να ζουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Ο μυστηριώδης ήχος του Τάος
Το τελευταίο ανεξήγητο φαινόμενο είναι ο υπόκωφος ήχος που κατακλύζει και ενοχλεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της μικρής πόλης Τάος, στο Νέο Μεξικό.
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν αναφορές για αυτόν τον υπόκωφο και μυστηριώδη ήχο, που έρχεται με τον άνεμο της ερήμου. Παραδόξως, μόνο το 2% των κατοίκων του Τάος έχουν αναφέρει ότι ακούν τον ήχο αυτό. Ορισμένοι θεωρούν ότι προκαλείται από κάποια περίεργη ακουστική.
Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για μαζική υστερία ή για κάποιον μυστικό και μοχθηρό σκοπό. Πάντως, όποια περιγραφή και εξήγηση κι αν έχει δοθεί σε αυτόν το θόρυβο, κανείς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει την πηγή του.
Από http://filiatranews.blogspot.com
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Και βροχή ξανά
Και ναι, σήμερα το βράδυ έβρεξε. Βασικά ψυχάλισε. Μην κάνω το τόσο δα, τόόόσο! Αλλά ήταν οι πρώτες σταγόνες από τον ουρανό. Ένα σημάδι της εποχής που μας υπενθυμίζει τον ερχομό του φθινοπώρου. Πάει το καλοκαίρι! Αλλά έρχεται το φθινόπωρο! Τότε που όλα από πράσινα και ανθυσμένα (εκτός από τα αειθαλή!) δέντρα, φυτά και λουλούδια, υιοθετούν την απόχρωση του πορτοκαλί και καφέ, αλλάζουν σχήμα, μυρωδιά και καταλήγουν στο έδαφος. Τότε που αρχίζουν τα πρώτα κρύα και οι λίγες αλλά όχι ακόμη εξαφανισμένες απροσδόκητες αλλά καλοδεχούμενες ζέστες! Ναι, οι ζεστές μέρες πάντα μας λείπουν.
Η κάθε εποχή έχει όμως τη χάρη της. Καμιά δεν έχει κάποιο μειονέκτημα σε σχέση με την άλλη. Όλες έχουν τη μοναδικότητά τους. Το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η αρχή της άνοιξης συνδυάζονται με τις βροχούλες, τους κατακλυσμούς, τις ψυχάλες, που σε μαγεύουν με το όμορφο άρωμά τους. Είναι πολύ ωραίο να μυρίζεις τη βροχή! Την άνοιξη και το καλοκαίρι αρχίζουν οι ζεστές μέρες, μετά οι κάυσωνες και η θάλασσα γεμίζει από ανθρώπινα κορμιά. Τέλη καλοκαιριού, ιδιαίτερα το βράδυ, αντιλαμβάνεσαι πώς μίκρυνε η μέρα τόσο γρήγορα. Αυτή η διαπίστωση σε μελαγχολεί, σε συνδυασμό με τις ψυχρές, άλλωτε τσουχτερές, νύχτες, αλλά είναι η πραγματικότητα που πρέπει να συνηθίζει κανείς! Στο κάτω κάτω δεν είναι μόνο ο καιρός που παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στη ψυχολογία του ανθρώπου. Ασκεί επιρροή, αλλά εάν ο άνθρωπος είναι από τη φύση του χαρούμενος και καλοσυνάτος, ευδιάθετος και ανεπηρέαστος, ο καιρός δεν παίζει ρόλο στη διάθεσή του.
Καλό φθινόπωρο και καλή αρχή ξανά στο υπόλοιπο του 2010 που έμεινε ακόμη!
Άλλωστε και tο φθινόπωρο χαρίζει ωραίες εικόνες..
Η κάθε εποχή έχει όμως τη χάρη της. Καμιά δεν έχει κάποιο μειονέκτημα σε σχέση με την άλλη. Όλες έχουν τη μοναδικότητά τους. Το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η αρχή της άνοιξης συνδυάζονται με τις βροχούλες, τους κατακλυσμούς, τις ψυχάλες, που σε μαγεύουν με το όμορφο άρωμά τους. Είναι πολύ ωραίο να μυρίζεις τη βροχή! Την άνοιξη και το καλοκαίρι αρχίζουν οι ζεστές μέρες, μετά οι κάυσωνες και η θάλασσα γεμίζει από ανθρώπινα κορμιά. Τέλη καλοκαιριού, ιδιαίτερα το βράδυ, αντιλαμβάνεσαι πώς μίκρυνε η μέρα τόσο γρήγορα. Αυτή η διαπίστωση σε μελαγχολεί, σε συνδυασμό με τις ψυχρές, άλλωτε τσουχτερές, νύχτες, αλλά είναι η πραγματικότητα που πρέπει να συνηθίζει κανείς! Στο κάτω κάτω δεν είναι μόνο ο καιρός που παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στη ψυχολογία του ανθρώπου. Ασκεί επιρροή, αλλά εάν ο άνθρωπος είναι από τη φύση του χαρούμενος και καλοσυνάτος, ευδιάθετος και ανεπηρέαστος, ο καιρός δεν παίζει ρόλο στη διάθεσή του.
Καλό φθινόπωρο και καλή αρχή ξανά στο υπόλοιπο του 2010 που έμεινε ακόμη!
Άλλωστε και tο φθινόπωρο χαρίζει ωραίες εικόνες..
Όλη η τέχνη είναι στο χέρι που έχει την πένα
Όλη η τέχνη είναι στο χέρι που έχει την πένα. Πράγματι πόσο αληθινό ακούγεται αλλά είναι κιόλας. Ο συγγραφέας είναι ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος και ο σκηνογράφος του έργου του. Εκείνος κανονίζει τα πάντα, βάζει τη δική του προσωπική νότα και την πινελιά του δικού του μοναδικού στοιχείου. Ονομάζεται πράγματι τέχνη όλο αυτό!Δεν με παραπέμπει αυτή η φράση όμως μόνο στους συγγραφείς, στους μυθιστοριογράφους και τους ποιητές, αλλά το χέρι είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα πάρει τη ζωή στα χέρια του και θα την καθοδηγήσει όπου και όπως εκείνος επιθυμεί. Ο ίδιος θα κανονίσει τι θέλει, κανένας δε θα τον επηρεάσει. Θα σχηματίσει και θα γράψει το βιβλίο της ζωής του με το δικό του τρόπου, σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω και απόψεις. Η πένα είναι η γνώση, οι ευκαιρίες και η τύχη που έχει. Εκείνα που θα τον κάνουν να ζει ευτυχισμένος, κάτι που εξαρτάται από τον ίδιο.
Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να ακούμε εμάς, όχι τους άλλους, να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε εμείς και να μην επηρεαζόμαστε από άλλους. Μεγαλύτερη σημασία έχει το αίσθημα της ευτυχίας, της ξεγνοιασιάς και της χαράς. Αν κάποιος τα νιώσει αυτά τα συναισθήματα, προ πάντων τα βιώσει κιόλας, τότε είναι πράγματι πετυχημένος.
Μερικές φορές, σκέφτομαι. είναι η ζωή τόσο περίπλοκη όσο θεωρούμε ότι είναι; Μήπως είναι όλα ιδέα του μυαλού μας; Και τώρα σκέφτομαι, πώς από το ένα θέμα πήγα στο άλλο..
Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να ακούμε εμάς, όχι τους άλλους, να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε εμείς και να μην επηρεαζόμαστε από άλλους. Μεγαλύτερη σημασία έχει το αίσθημα της ευτυχίας, της ξεγνοιασιάς και της χαράς. Αν κάποιος τα νιώσει αυτά τα συναισθήματα, προ πάντων τα βιώσει κιόλας, τότε είναι πράγματι πετυχημένος.
Μερικές φορές, σκέφτομαι. είναι η ζωή τόσο περίπλοκη όσο θεωρούμε ότι είναι; Μήπως είναι όλα ιδέα του μυαλού μας; Και τώρα σκέφτομαι, πώς από το ένα θέμα πήγα στο άλλο..
Τρίτη 24 Αυγούστου 2010
Η πανσέληνος και οι επιρροές της..
Με την ανθρώπινη συμπεριφορά, κατά τη διάρκεια των ημερολογιακών κύκλων της πανσελήνου, ασχολήθηκε μια ιατρική ομάδα ψυχιάτρων και άλλων επιστημόνων μεγάλου νοσοκομείου, για άτομα με ψυχικές ασθένειες, αυτού του Νιούκαστλ Νέας Νοτίου Ουαλίας της Αυστραλίας.
Για ένα ολόκληρο χρόνο, από τον Αύγουστο του 2008 έως τον Ιούλιο του 2009, η ομάδα των επιστημόνων παρακολούθησε συστηματικά τη συμπεριφορά 91 ασθενών με ψυχικές διαταραχές.
Μετά την ανάλυση των στοιχείων, τα οποία σύγκριναν με λίστες περιστατικών της αστυνομίας, των Πρώτων Βοηθειών, νοσοκομείων κ.ά., στα πρώτα συμπεράσματα που κατέληξαν είναι ότι όντως, η πανσέληνος επηρεάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Μεταξύ άλλων, διαπίστωσαν ότι τις βραδιές με πανσέληνο σημειώνεται αύξηση του αριθμού των τροχαίων, των επιθέσεων και άλλων βίαιων επεισοδίων, ενώ παρουσιάζεται αύξηση και του αριθμού των ατόμων που υφίστανται ψυχικές διαταραχές, εκνευρισμό, αϋπνία και λοιπά.
Από τους 91 ψυχικά ασθενείς που παρακολούθησαν επισταμένα για δώδεκα μήνες, διαπίστωσαν ότι ο αριθμός αυτών που υφίσταται ψυχολογικές κρίσεις με έντονες βίαιες τάσεις, τις βραδιές με πανσέληνο, είναι διπλάσιος απ’ ό,τι τις άλλες.
Μάλιστα, ορισμένους ασθενείς τους ακινητοποιούσαν στα κρεβάτια τους, προκειμένου να μην επιτεθούν στο προσωπικό του νοσοκομείου ή προβούν σε αυτοτραυματισμούς.
Τα πρώτα συμπεράσματα της σχετικής έρευνας δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο γνωστό ιατρικό περιοδικό «The Medical Journal of Australia».
Το όλο θέμα παραμένει ιατρικά και επιστημονικά ανεξήγητο και αινιγματικό, όπως ακριβώς και στη μυθολογία που οι άνθρωποι αντιμετώπισαν το πρόβλημα με “μαγικές” συνταγές και ξόρκια.
Ορισμένοι γιατροί τείνουν να πιστέψουν ότι ενδεχομένως, η εξήγηση (αλλαγής συμπεριφοράς) να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το 70% του ανθρώπινου σώματος αποτελείται από νερό και η πανσέληνος επηρεάζει το νερό του σώματος, όπως επηρεάζει και τις παλίρροιες, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται κάποια πίεση στους νευρώνες του εγκεφάλου.
Για ένα ολόκληρο χρόνο, από τον Αύγουστο του 2008 έως τον Ιούλιο του 2009, η ομάδα των επιστημόνων παρακολούθησε συστηματικά τη συμπεριφορά 91 ασθενών με ψυχικές διαταραχές.
Μετά την ανάλυση των στοιχείων, τα οποία σύγκριναν με λίστες περιστατικών της αστυνομίας, των Πρώτων Βοηθειών, νοσοκομείων κ.ά., στα πρώτα συμπεράσματα που κατέληξαν είναι ότι όντως, η πανσέληνος επηρεάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Μεταξύ άλλων, διαπίστωσαν ότι τις βραδιές με πανσέληνο σημειώνεται αύξηση του αριθμού των τροχαίων, των επιθέσεων και άλλων βίαιων επεισοδίων, ενώ παρουσιάζεται αύξηση και του αριθμού των ατόμων που υφίστανται ψυχικές διαταραχές, εκνευρισμό, αϋπνία και λοιπά.
Από τους 91 ψυχικά ασθενείς που παρακολούθησαν επισταμένα για δώδεκα μήνες, διαπίστωσαν ότι ο αριθμός αυτών που υφίσταται ψυχολογικές κρίσεις με έντονες βίαιες τάσεις, τις βραδιές με πανσέληνο, είναι διπλάσιος απ’ ό,τι τις άλλες.
Μάλιστα, ορισμένους ασθενείς τους ακινητοποιούσαν στα κρεβάτια τους, προκειμένου να μην επιτεθούν στο προσωπικό του νοσοκομείου ή προβούν σε αυτοτραυματισμούς.
Τα πρώτα συμπεράσματα της σχετικής έρευνας δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο γνωστό ιατρικό περιοδικό «The Medical Journal of Australia».
Το όλο θέμα παραμένει ιατρικά και επιστημονικά ανεξήγητο και αινιγματικό, όπως ακριβώς και στη μυθολογία που οι άνθρωποι αντιμετώπισαν το πρόβλημα με “μαγικές” συνταγές και ξόρκια.
Ορισμένοι γιατροί τείνουν να πιστέψουν ότι ενδεχομένως, η εξήγηση (αλλαγής συμπεριφοράς) να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το 70% του ανθρώπινου σώματος αποτελείται από νερό και η πανσέληνος επηρεάζει το νερό του σώματος, όπως επηρεάζει και τις παλίρροιες, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται κάποια πίεση στους νευρώνες του εγκεφάλου.
Πανσέληνος, 8/24
Και σήμερα έφτασε η μέρα που ανυπομονούσα τόσο πολύ! Διότι έχει πανσέληνο. Και η πανσέληνος του Αυγούστου είναι η αγαπημένη μου. Τόσο μεγάλη και πορτοκαλή! Πολύ μαγευτική. Η βασίλισσα της βραδιάς, ο ήλιος της νύχτας.
Πάντα παρατηρώ πως τις ημέρες που κοντεύει η πάνσεληνος είμαι φορτισμένη, νευριασμένη και κάτι με πειράζει. Αυτό βέβαια είναι κακό, όχι μόνο για τους γύρω μου, αλλά και για τον ίδιο μου τον ευτό. Από την άλλη, όμως, το θαυμάζω. Θαυμάζω τη δύναμη που έχεο το φεγγάρι εκείνη τη στιγμή και μπορεί να με επηρεάζει.
Η επόμενη πανσέληνος είναι στις 23 Σεπτεμβρίου!
Πάντα παρατηρώ πως τις ημέρες που κοντεύει η πάνσεληνος είμαι φορτισμένη, νευριασμένη και κάτι με πειράζει. Αυτό βέβαια είναι κακό, όχι μόνο για τους γύρω μου, αλλά και για τον ίδιο μου τον ευτό. Από την άλλη, όμως, το θαυμάζω. Θαυμάζω τη δύναμη που έχεο το φεγγάρι εκείνη τη στιγμή και μπορεί να με επηρεάζει.
Η επόμενη πανσέληνος είναι στις 23 Σεπτεμβρίου!
Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010
Μουσικά Κουτιά. Μελωδίες άλλων εποχών..
Ένα αφιέρωμα στα μουσικά κουτιά, που τον τελευταίο καιρό με έχουν συνεπάρει τόσο πολύ! Είναι πολύ όμορφα και μαγευτικά. Σου κρατάνε συντροφιά και σου φέρνουν στο μυαλό παλιές εποχές. Και μόνο το παρουσιαστικό τους σε προδιαθέτει για κάτι όμορφο που θα ακολουθήσει..τη μουσική!
Από την Μαρία Ευαγγελίου
Από την Μαρία Ευαγγελίου
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Ο άνθρωπος Αϊνστάιν
Το βρέφος με το παράξενο κεφάλι
Λίγο πριν από το μεσημέρι της 14ης Μαρτίου του 1979 η Paulin Einstein ταράχτηκε.
Είχε μόλις αντικρίσει το πρώτο δικό της νεογέννητο και ένιωσε ότι γέννησε ένα παραμορφωμένο παιδί . Το πίσω μέρους ήταν τεράστιο και μπορούσε να διακρίνει
πάνω του ένα σωρό γωνίες. Καμία συμμετρία καμία σφαιρικότητα.
Είχε μόλις αντικρίσει το πρώτο δικό της νεογέννητο και ένιωσε ότι γέννησε ένα παραμορφωμένο παιδί . Το πίσω μέρους ήταν τεράστιο και μπορούσε να διακρίνει
πάνω του ένα σωρό γωνίες. Καμία συμμετρία καμία σφαιρικότητα.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί
Στον Hermann Einstein άρεσε πολύ να διαβάζει μεγαλόφωνα ποίηση, έδειχνε προτίμηση
στον Heine και στον Rilke ενώ η γυναίκα του Paulin αγαπούσε τη μουσική, έπαιζε πιάνο
και ήθελε κάνοντας παιδιά να ενθαρρύνει τις μουσικές του ικανότητες. Στις 14 Μαρτίου του 1879 γέννησε ένα παιδί που του δόθηκε το όνομα Albert. O μικρός άργησε τόσο να μιλήσει
που οι δικοί του νόμιζαν ότι δεν θα μιλήσει ποτέ. Οι φόβοι τους όμως διαψεύστηκαν γιατί η γέννηση της αδελφής του όταν εκείνος ήταν δυόμισι ετών τον ώθησε να αρχίσει να μιλάει. Η ΘΑΛΠΩΡΉ ΤΗΣ οικογένειας Αϊνστάιν και η ελεύθερη σκέψη τους, απαλλαγμένη από θρησκευτικές προκαταλήψεις, φαίνεται πως τόνωσαν την αυτοπεποίθηση του Αλβέρτου.
Στα τέσσερα χρόνια του μπορούσε να κυκλοφορεί μόνος του στους δρόμους του Μονάχου.
«Η ανεξαρτησία ήταν ήδη ριζωμένη στον χαρακτήρα του» θυμόταν αργότερα η αδελφή του
η Μάγια. Παρότι του έλειπαν οι φίλοι προτιμούσε να παίζει μόνος του, κάνοντας παζλ ή φτιάχνοντας πολυώροφα κτίρια με τα χαρτιά της τράπουλας.
στον Heine και στον Rilke ενώ η γυναίκα του Paulin αγαπούσε τη μουσική, έπαιζε πιάνο
και ήθελε κάνοντας παιδιά να ενθαρρύνει τις μουσικές του ικανότητες. Στις 14 Μαρτίου του 1879 γέννησε ένα παιδί που του δόθηκε το όνομα Albert. O μικρός άργησε τόσο να μιλήσει
που οι δικοί του νόμιζαν ότι δεν θα μιλήσει ποτέ. Οι φόβοι τους όμως διαψεύστηκαν γιατί η γέννηση της αδελφής του όταν εκείνος ήταν δυόμισι ετών τον ώθησε να αρχίσει να μιλάει. Η ΘΑΛΠΩΡΉ ΤΗΣ οικογένειας Αϊνστάιν και η ελεύθερη σκέψη τους, απαλλαγμένη από θρησκευτικές προκαταλήψεις, φαίνεται πως τόνωσαν την αυτοπεποίθηση του Αλβέρτου.
Στα τέσσερα χρόνια του μπορούσε να κυκλοφορεί μόνος του στους δρόμους του Μονάχου.
«Η ανεξαρτησία ήταν ήδη ριζωμένη στον χαρακτήρα του» θυμόταν αργότερα η αδελφή του
η Μάγια. Παρότι του έλειπαν οι φίλοι προτιμούσε να παίζει μόνος του, κάνοντας παζλ ή φτιάχνοντας πολυώροφα κτίρια με τα χαρτιά της τράπουλας.
Υπολοχαγοί και λοχίες
Πήγε σε δημόσιο δημοτικό σχολείο και οι δάσκαλοι δεν τον εύρισκαν ιδιαίτερα έξυπνο
γιατί του έπαιρνε πάρα πολύ ώρα για να λύσει ασκήσεις. Προτιμούσε να τις εξετάζει
αργά και συστηματικά παρά να απαντά αυτόματα όπως ήθελαν οι δάσκαλοί του.
Η επιμονή, η υπομονή και η οργάνωση, στοιχεία καίρια για τη μετέπειτα πορεία του
έκαναν από νωρίς την εμφάνισή τους.
γιατί του έπαιρνε πάρα πολύ ώρα για να λύσει ασκήσεις. Προτιμούσε να τις εξετάζει
αργά και συστηματικά παρά να απαντά αυτόματα όπως ήθελαν οι δάσκαλοί του.
Η επιμονή, η υπομονή και η οργάνωση, στοιχεία καίρια για τη μετέπειτα πορεία του
έκαναν από νωρίς την εμφάνισή τους.
Η παρεξήγηση έγινε ακόμα χειρότερη όταν ο Αϊνστάιν μπήκε στο Γυμνάσιο
Luitpold του Μονάχου σε ηλικία δέκα ετών. «Δεν θα καταφέρεις να κάνεις τίποτα στη ζωή
σου» του είπε κάποτε ο δάσκαλος των αρχαίων ελληνικών Αργότερα έγραψε για τα
μαθητικά του χρόνια: « οι δάσκαλοι στο Δημοτικό μου θύμιζαν λοχίες και στο
Γυμνάσιο υπολοχαγούς».
Luitpold του Μονάχου σε ηλικία δέκα ετών. «Δεν θα καταφέρεις να κάνεις τίποτα στη ζωή
σου» του είπε κάποτε ο δάσκαλος των αρχαίων ελληνικών Αργότερα έγραψε για τα
μαθητικά του χρόνια: « οι δάσκαλοι στο Δημοτικό μου θύμιζαν λοχίες και στο
Γυμνάσιο υπολοχαγούς».
Οι δύο πιο ζωντανές επιστημονικές εμπειρίες που διατήρησε από τα παιδικά του χρόνια
ήταν η πυξίδα και το πυθαγόρειο θεώρημα. Οι δύο αυτές εμπνεύσεις είναι σχεδόν δύο
ιδανικά παραδείγματα των συμπληρωματικών όψεων των επιστημονικών φαινομένων.
ήταν η πυξίδα και το πυθαγόρειο θεώρημα. Οι δύο αυτές εμπνεύσεις είναι σχεδόν δύο
ιδανικά παραδείγματα των συμπληρωματικών όψεων των επιστημονικών φαινομένων.
Η πυξίδα
« Ένα τέτοιο θαυμασμό ένιωσα ως παιδί 5 ετών όταν ο πατέρας μου έδειξε μια πυξίδα. Το
ότι η βελόνα μπορούσε να συμπεριφέρεται με τέτοιο συνεπή τρόπο δεν ταίριαζε με τη φύση
των γνωστών γεγονότων. Ακόμα θυμάμαι ότι η εμπειρία αυτή μου έκανε βαθιά και
ανεξάλειπτη εντύπωση. Κάτι το βαθιά κρυμμένο θα έπρεπε να υπάρχει πίσω από τα
πράγματα. Αυτά που βλέπει μπροστά του ο άνθρωπος από την παιδική του ηλικία δεν τον προκαλούν τέτοιου είδους αντιδράσεις. Δεν τον ξαφνιάζει η πτώση των σωμάτων, ο άνεμος
και η βροχή ούτε το γεγονός ότι το φεγγάρι δεν πέφτει» έγραφε στα 67 του χρόνια
ότι η βελόνα μπορούσε να συμπεριφέρεται με τέτοιο συνεπή τρόπο δεν ταίριαζε με τη φύση
των γνωστών γεγονότων. Ακόμα θυμάμαι ότι η εμπειρία αυτή μου έκανε βαθιά και
ανεξάλειπτη εντύπωση. Κάτι το βαθιά κρυμμένο θα έπρεπε να υπάρχει πίσω από τα
πράγματα. Αυτά που βλέπει μπροστά του ο άνθρωπος από την παιδική του ηλικία δεν τον προκαλούν τέτοιου είδους αντιδράσεις. Δεν τον ξαφνιάζει η πτώση των σωμάτων, ο άνεμος
και η βροχή ούτε το γεγονός ότι το φεγγάρι δεν πέφτει» έγραφε στα 67 του χρόνια
Paul Arthur Schlipp : Albert Einstein: Philosopher – Scientist, 1949
Η Γεωμετρία
« Σε ηλικία 12 ετών είχα μια δεύτερη θαυμαστή εμπειρία.. Ένα μικρό βιβλίο που είχε ως
θέμα την Ευκλείδεια Γεωμετρία το οποίο βρέθηκε στα χέρια μου στην αρχή κάποιας σχολικής χρονιάς. Εδώ υπήρχαν προτάσεις – όπως η τομή και των τριών υψών ενός τριγώνου σε ένα
μόνο σημείο - οι οποίες αν και δεν ήταν με κανένα τρόπο προφανείς μπορούσαν να
αποδειχθούν με τέτοια βεβαιότητα που κάθε αμφιβολία φαινόταν αδύνατη. Αυτή η
διαύγεια και η βεβαιότητα μου προκαλούσαν μία απερίγραπτη αίσθηση.
θέμα την Ευκλείδεια Γεωμετρία το οποίο βρέθηκε στα χέρια μου στην αρχή κάποιας σχολικής χρονιάς. Εδώ υπήρχαν προτάσεις – όπως η τομή και των τριών υψών ενός τριγώνου σε ένα
μόνο σημείο - οι οποίες αν και δεν ήταν με κανένα τρόπο προφανείς μπορούσαν να
αποδειχθούν με τέτοια βεβαιότητα που κάθε αμφιβολία φαινόταν αδύνατη. Αυτή η
διαύγεια και η βεβαιότητα μου προκαλούσαν μία απερίγραπτη αίσθηση.
Τα αντικείμενα τα οποία πραγματεύεται η Γεωμετρία μου φαίνονταν ότι δεν ήταν
διαφορετικού τύπου από τα αντικείμενα των αισθητηριακών μας αντιλήψεων, αυτά τα
οποία μπορούμε να δούμε και αγγίξουμε. Η πρωτόγονη αυτή ιδέα στηρίζεται και στο γεγονός
ότι η σχέση των γεωμετρικών αντικειμένων με τα αντικείμενα της άμεσης εμπειρίας ήταν ασυνείδητα παρούσα
διαφορετικού τύπου από τα αντικείμενα των αισθητηριακών μας αντιλήψεων, αυτά τα
οποία μπορούμε να δούμε και αγγίξουμε. Η πρωτόγονη αυτή ιδέα στηρίζεται και στο γεγονός
ότι η σχέση των γεωμετρικών αντικειμένων με τα αντικείμενα της άμεσης εμπειρίας ήταν ασυνείδητα παρούσα
Paul Arthur Schlipp : Albert Einstein: Philosopher – Scientist, 1949
Το βιολί, ο Μότσαρτ και ο Μπαχ
Από την εφηβεία του και τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι και τη δεκαετία του 1940 που
πλησίαζε τα εβδομήντα η μουσική βρισκόταν στο επίκεντρο της δημιουργικής ζωής του Einstein και ο Μότσαρτ με το βιολί στο επίκεντρο της μουσικής του.
πλησίαζε τα εβδομήντα η μουσική βρισκόταν στο επίκεντρο της δημιουργικής ζωής του Einstein και ο Μότσαρτ με το βιολί στο επίκεντρο της μουσικής του.
Στα δεκάξι του χρόνια στο κυλικείο του σχολείου σκεπτόμενος τη ρήση «η μπύρα κάνει τον άνθρωπο βλάκα και τεμπέλη» ο Αϊνστάιν ορκίστηκε ότι θα γινόταν θεωρητικός φυσικός και ότι στο εξής δεν θα μεθούσε πια με μπίρα αλλά με Φυσική και με την Κριτική του καθαρού λόγου του Kant. Για να το γιορτάσει κάλεσε τον φίλο του Χανς Μπίλαρντ
να τον συνοδεύσει στο πιάνο σε μια σονάτα του Μότσαρτ. Αυτό που ακολούθησε έμεινε χαραγμένο για πάντα στη μνήμη του Μπίλαρντ.
« Όταν το βιολί του άρχισε να τραγουδά, οι τοίχοι του δωματίου
έμοιαζαν να υποχωρούν για πρώτη φορά εμφανίστηκε μπροστά μου
ο πραγματικός Μότσαρτ ποτισμένος με την ελληνική ομορφιά και τις καθαρές γραμμές της ατίθασος, παιχνιδιάρικος και μεγαλειώδης». Ο Αϊνστάιν προτιμούσε
την αυστηρά δομημένη ντετερμινιστική μουσική του Μπαχ και του Μότσαρτ. Φανταζόταν
τον Μότσαρτ να αρπάζει μελωδίες στον αέρα που πετούσαν αενάως στο Σύμπαν και
σκεφτόταν ότι ο ίδιος δούλευε σαν τον Μότσαρτ όχι απλώς φτιάχνοντας θεωρίες αλλά ανταποκρινόμενος στη Φύση, σε μια αρμονία με το Σύμπαν. «Αυτό έχω να πω για το έργο του Μπαχ: να ακούς, να παίζεις να αγαπάς, να σέβεσαι και να κρατάς το στόμα σου κλειστό». Η μουσική του Ντεμπισί είχε γι αυτόν μια εκλεπτυσμένη πολυχρωμία . Από την άλλη έβρισκε τον Μπετόβεν πολύ μελοδραματικό, τον Ρίχαρντ Στράους προσηλωμένο στην εξωτερική όψη των πραγμάτων και είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι «ο θεός να με συγχωρέσει αλλά ο Βάγκνερ δεν
είναι του γούστου μου»
Τα γούστα του στη μουσική και στη φυσική ήταν αλληλένδετα.
Έβλεπε τις μουσικές και τις επιστημονικές αλήθειες ως πλατωνικές μορφές, τις οποίες η
ανθρώπινη διάνοια καλείται να διαισθανθεί.
ανθρώπινη διάνοια καλείται να διαισθανθεί.
Ο καθηγητής δεν φοράει κάλτσες
Στα νιάτα του, γράφει ο Philip Frank, ήταν πολύ έξυπνος και συνήθιζε να χρησιμοποιεί λογοπαίγνια. Είχε μία ακατανίκητη αίσθηση χαράς και ευθυμίας συνδυασμένη με μια βαθιά αίσθηση εσωτερικής γαλήνης 
και μία σχεδόν αδιαπέραστη πανοπλία επιφυλακτικότητας.
και μία σχεδόν αδιαπέραστη πανοπλία επιφυλακτικότητας. Ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε στους διοικούντες το Πανεπιστήμιο ήταν ο ίδιος με εκείνον με τον οποίο μιλούσε στην καθαρίστρια του εργαστηρίου.
Είχε ήδη αποκτήσει ένα εσωτερικό αίσθημα ασφάλειας. Η πίεση που συχνά τον βάραινε στα νιάτα του είχε πια φύγει. Μπορούσε πια να ντύνεται όπως ήθελε αρκεί να νιώθει άνετα και συχνά κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες.
Όταν τον ρώτησαν κάποτε γιατί δεν φοράει κάλτσες παρενέβη η Helen Dukas η γραμματέας του λέγοντας « Ο καθηγητής δεν φοράει ποτέ κάλτσες. Ακόμα κι όταν τον προσκάλεσε ο Πρόεδρος Roosevelt στον Λευκό οίκο δεν φορούσε κάλτσες».
(Einstein, a Centenary Volume, επιμέλεια A. P. French, Heinemann, Oxford, 1979 )
Γέλιο
Η αίσθηση του χιούμορ του ήταν έκδηλη. Όταν κάποιος έλεγε ένα αστείο η αντίδρασή του ήταν πολύ ζωηρή. Το γέλιο του ανάβλυζε από τα βάθη του είναι του ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του που τραβούσε αμέσως την προσοχή.
Η συζήτησή του ήταν συχνά ένας συνδυασμός αθώων 
αστείων και καυστικής χλεύης, έτσι που πολλοί να μην μπορούν να επιλέξουν εάν θα έπρεπε να γελάσουν ή να νιώσουν θιγμένοι. Έτσι η εικόνα που έδινε στους γύρω του ήταν κάτι ανάμεσα στους δύο πόλους της παιδικής ευθυμίας και του κυνισμού. Εκείνο πάντως που έμενε ήταν εντύπωση ενός ζωντανού ανθρώπου η συντροφιά του οποίου άφηνε τους συνομιλητές του πλουσιότερους από την εμπειρία της.Ήθελα να έχω την ευκαιρία να ακούω το γέλιο του το οποίο φώτιζε το πρόσωπό του και τον έκανε να μοιάζει σαν αγόρι που διασκεδάζει με μία φάρσα.
Δεν ήταν βιβλιοφάγος. Από ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ προτιμούσε κυρίως του Ρώσους, όπως τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι.
Θαύμαζε τον Γκαντι, ου οποίου την αυτοβιογραφία διάβαζε μεγαλόφωνα στην οικογένειά
του. Διάβαζε και Ηρόδοτο. Τα περισσότερα βιβλία του τα έστελναν άνθρωποι που ήθελαν
να τα διαβάσει. Δεν διάβαζε σχεδόν ποτέ βιβλία που αναφέρονταν στον ίδιο.
του. Διάβαζε και Ηρόδοτο. Τα περισσότερα βιβλία του τα έστελναν άνθρωποι που ήθελαν
να τα διαβάσει. Δεν διάβαζε σχεδόν ποτέ βιβλία που αναφέρονταν στον ίδιο.
Στο γραφείο του που επικοινωνούσε κατευθείαν με την κρεββατοκάμαρα υπήρχαν μερικές όχι ιδιαίτερα αναπαυτικές καρέκλες και το τραπέζι στο οποίο εργαζόταν. Υπήρχαν και αρκετά φυτά. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι ράφια, στα περισσότερα υπήρχαν βιβλία, ορισμένα φιλοξενούσαν και τη δισκοθήκη του.
Στους τοίχους ήταν κρεμασμένες λίγες φωτογραφίες και χαλκογραφίες. Ένα σκίτσο του Γκάντι, μια φωτογραφία της μητέρας και μία της μοναδικής αδελφής του. Είχε φέρει μαζί του και τρεις χαλκογραφίες των τριών φυσικών που θαύμαζε ιδιαίτερα. Του Νεύτωνα, του Φαρανταίη και του Μάξγουελ. Αυτά σε συνδυασμό με την απόλυτη απλότητα των υπόλοιπων χώρων έδιναν στο διαμέρισμα μια αίσθηση γαλήνης και απομόνωσης ταυτόχρονα.
Μια άλλη γκάμα εντυπώσεων κυμαινόταν από την εντύπωση ενός ανθρώπου που συνέπασχε βαθιά και με ένταση για τη μοίρα κάθε αγνώστου ως την εντύπωση ενός ανθρώπου που σε πλησιέστερη επαφή αποτραβιόταν στο καβούκι του.
Εσωτερική ελευθερία
Ποτέ του δεν είχε ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ, ανεξάρτητα μάλιστα από τις καιρικές συνθήκες ή κυκλοφορούσε με ποδήλατο. Το καλοκαίρι πήγαινε στη θάλασσα όπου μπορούσε να ασχοληθεί με την αγαπημένη του ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ . Ενίοτε κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες, απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις, πάλευε την ούτως ή άλλως υπαρκτή ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει πίπα;Δεν ανήκε σε κανέναν θεσμό, σε καμία ΧΩΡΑ ούτε καν στα μέλη της οικογένειάς του.
Απολάμβανε πολύ τη συντροφιά ορισμένων διαλεχτών ατόμων και διατηρούσε μια τεράστια και τακτική αλληλογραφία με ανθρώπους κάθε είδους, αλλά έδινε την εντύπωση ότι η Σκέψη του και η ύπαρξή του ήταν αλλού. Είχε απόλυτη συνείδηση της κατάστασής του, όπως και του παράδοξου της απόλυτης ανάγκης του για απομόνωση και της συνεπαγόμενης μοναξιάς
Αν και παρέμεινε συνεπής αγνωστικιστής, σε ότι αφορά κάθε είδους πίστη σε κάποιον Θεό, αναφερόταν συχνά και φιλικά στον «ΘΕΟ» τον οποίο πολλές φορές αποκαλούσε Γέροντα.
Με αυτή την έννοια «ο Θεός» αντιπροσώπευε τις έλλογες συνδέσεις, τους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος. Jeremy Bernstein: Einstein 2th edition, 1973
Με αυτή την έννοια «ο Θεός» αντιπροσώπευε τις έλλογες συνδέσεις, τους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος. Jeremy Bernstein: Einstein 2th edition, 1973
« Η κύρια πηγή των σημερινών αντιπαραθέσεων μεταξύ Θρησκείας και Επιστήμης
βρίσκεται στην έννοια ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Στόχος της Επιστήμης είναι η διατύπωση
γενικών κανόνων που καθορίζουν τις αλληλεξαρτώμενες έννοιες για τα αντικείμενα μέσα
στον χώρο και στον χρόνο. Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος διαποτίζεται από την εύρυθμη κανονικότητα των όσων συμβαίνουν, τόσο πιο στέρεη γίνεται η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει
χώρος για αίτια διαφορετικής φύσεως. Γι αυτόν ούτε η κυριαρχία της ανθρώπινης βούλησης
ούτε η κυριαρχία της θεικής βούλησης υφισταται ως ΑΙΤΙΑ των φυσικών γεγονότων.
βρίσκεται στην έννοια ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Στόχος της Επιστήμης είναι η διατύπωση
γενικών κανόνων που καθορίζουν τις αλληλεξαρτώμενες έννοιες για τα αντικείμενα μέσα
στον χώρο και στον χρόνο. Όσο περισσότερο ένας άνθρωπος διαποτίζεται από την εύρυθμη κανονικότητα των όσων συμβαίνουν, τόσο πιο στέρεη γίνεται η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει
χώρος για αίτια διαφορετικής φύσεως. Γι αυτόν ούτε η κυριαρχία της ανθρώπινης βούλησης
ούτε η κυριαρχία της θεικής βούλησης υφισταται ως ΑΙΤΙΑ των φυσικών γεγονότων.
Βέβαια το δόγμα ενός προσωπικού Θεού Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί, με την πλήρη σημασία της λέξης, από την Επιστήμη διότι το δόγμα αυτό μπορεί πάντα να καταφεύγει στους χώρους εκείνους στους οποίους δεν έχει ακόμα εδραιωθεί η επιστημονική γνώση. Στη σφαίρα της θρησκείας ανήκει η ΠΙΣΤΗ ότι οι κανόνες που διέπουν τον κόσμο της ανθρώπινης ύπαρξης είναι έλλογοι, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει κατανοητός με τη σκέψη. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν πραγματικό επιστήμονα δίχως τη βαθιά αυτή πίστη.
Philip Frank:Einstein: His Times and Life, New York
ο Έρωτας
Ένας από τους ελάχιστους λόγους που έκαναν τον Αϊνστάιν να βγαίνει από τον «μικρό
κόσμου του» ήταν οι γυναίκες. Εκείνες τον έβρισκαν ελκυστικό στην όψη και η έλξη αυτή
μεγάλωνε από την ανέμελη συμπεριφορά του, το ξεχωριστό και παθιασμένο στυλ που είχε
στο βιολί και αργότερα βέβαια, το θρυλικό μυαλό του. Όπως είπε μια φίλη του αργότερα
‘ήταν το είδος της αντρικής ομορφιάς που ειδικά στις αρχές του εικοστού αιώνα έκαιγε
καρδιές» ( Antonina Valentin, 1954, Einstein : A Biography )
κόσμου του» ήταν οι γυναίκες. Εκείνες τον έβρισκαν ελκυστικό στην όψη και η έλξη αυτή
μεγάλωνε από την ανέμελη συμπεριφορά του, το ξεχωριστό και παθιασμένο στυλ που είχε
στο βιολί και αργότερα βέβαια, το θρυλικό μυαλό του. Όπως είπε μια φίλη του αργότερα
‘ήταν το είδος της αντρικής ομορφιάς που ειδικά στις αρχές του εικοστού αιώνα έκαιγε
καρδιές» ( Antonina Valentin, 1954, Einstein : A Biography )
Όταν σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο ερωτεύτηκε τη μοναδική φοιτήτρια του τμήματος τη Μίλεβα Μάριτς, τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του σέρβικής καταγωγής και γυναίκα με ισχυρή θέληση. Ένα παράξενο ζευγάρι. Εκείνος γεροδεμένος και φαινομενικά εξωστρεφής, η Μίλεβα του έφθανε μέχρι τον ώμο κούτσαινε εξ αιτίας της φυματίωσης που είχε περάσει στα παιδικά της χρόνια και είχε μια αύρα σλάβικης μελαγχολίας. Ήταν όμως πολύ όμορφη με εντυπωσιακά μάτια και μαύρα μαλλιά. Η κόρη τους η Λίζερλ γεννή8ηκε χωρίς ακόμα να έχουν παντρευτεί. Το 1903 παντρεύτηκαν και έκαναν δύο παιδιά ακόμα. Τον Χανς Άλμπερτ και τον Έντουαρντ. Γι α αρκετά χρόνια ήταν ερωτευμένοι τρελά. Αντάλλασσαν γράμματα γεμάτα πάθος που περιείχαν όμως και σκέψεις για ι τη φυσική. Τα γράμματα αυτά αποκαλύφθηκαν από μια δισέγγονή τους το 1986 σε μια τραπεζική θυρίδα στο Λος Άντζελες και εκδόθηκαν με τη μορφή βιβλίου. Αλβέρτος Αϊνστάιν : Τα ερωτικά γράμματα. Ο ενθουσιασμός για τη δουλειά του και ο έρωτάς του για τη Μίλεβα διαπλέκονται μέσα στα γράμματα αυτά. Στα πρώτα χρόνια της ερωτικής τους σχέσης ήταν εκείνος που την είχε ανάγκη, μια γυναίκα τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του που ήταν σύμβουλος εμψυχωτής, παιδαγωγός και υποστηρικτής του. Καθώς όμως προχωρούσε η σχέση η Μίλεβα επισκιαζόταν όλο και περισσότερο από τον εραστή της και στα χρόνια ακολούθησαν η Μίλεβα ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τον άνδρα της, ένα οικονομικό και συναισθηματικό φορτίο. Η σχέση τους γνώρισε κρίση. Πολύ αργότερα ο Αϊνστάιν έγραψε γι αυτήν «ήταν σκυθρωπή και κυκλοθυμική και γενικά πολύ ψυχρή και καχύποπτη με όποιον με πλησίαζε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο».
Το 1912 ο Αϊνστάιν, 33 ετών, παντρεμένος ακόμα με τη Μίλεβα έγινε εραστής της Έλσας Λόβενταλ . Η Έλσα τον ανακούφιζε από την κυκλοθυμικότητα της Μίλεβα. Για να προλάβει όμως τα αναπόφευκτα προβλήματα ο Αϊνστάιν διέκοψε γρήγορα τον δεσμό τους αλλά η Έλσα επέμεινε. Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να της στέλνει ερωτικά γράμματα σαν αυτά που έγραφε στη Μίλεβα όταν ήταν νέος. Τελικά το 1919 ο γάμος με τη Μίλεβα διαλύθηκε. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Έλσα και εκείνη τον φρόντιζε για πολλά χρόνια. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 ο Αϊνστάιν, 45 περίπου χρονών, ήταν πια μία παγκόσμια διασημότητα και ήταν τότε που διαπίστωσε ότι η έλξη που ασκούσε στις γυναίκες είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Με αρκετά φαρδιές πλάτες, σχετικά καλοδιατηρημένος, φημισμένος για την τεράστια ευφυία του ήταν μία φιγούρα εντυπωσιακή.
Στοιχεία παραδοξότητας.
Η σκέψη του Αϊνστάιν – η μεγαλοφυία του οποίου συνίσταται και στο ότι μπορεί να
ξεσκεπάζει τις ασυμμετρίες τον φυσικών νομών να βρίσκει λύσεις για τα παράδοξα και να ενοποιεί τις αντιτιθέμενες καταστάσεις - είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητά του, η οποία περιέχει στοιχεία παραδοξότητας. Γέρο - σοφός και ταυτόχρονα ζωηρός
έφηβος , άθεος και συγχρόνως με έναν δικό του τρόπο θρήσκος, μοναχικός αλλά και
δημόσιο πρόσωπο ορθολογιστής αλλά και εμπιστευόμενος την προσωπική του διαίσθηση, προσφέρεται για το παιχνίδι της μυθοποίησης για τη δημιουργία μιας εικόνας η οποία
αμέσως θα παραπέμπει και στην αντίθετή της. Gerald Holton
ξεσκεπάζει τις ασυμμετρίες τον φυσικών νομών να βρίσκει λύσεις για τα παράδοξα και να ενοποιεί τις αντιτιθέμενες καταστάσεις - είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητά του, η οποία περιέχει στοιχεία παραδοξότητας. Γέρο - σοφός και ταυτόχρονα ζωηρός
έφηβος , άθεος και συγχρόνως με έναν δικό του τρόπο θρήσκος, μοναχικός αλλά και
δημόσιο πρόσωπο ορθολογιστής αλλά και εμπιστευόμενος την προσωπική του διαίσθηση, προσφέρεται για το παιχνίδι της μυθοποίησης για τη δημιουργία μιας εικόνας η οποία
αμέσως θα παραπέμπει και στην αντίθετή της. Gerald Holton
Ένας επικίνδυνος εχθρός των βεβαιοτήτων μας
Ο Αϊνστάιν υπήρξε θύμα μια σειράς από υποψίες από και εξονυχιστικές εξετάσεις για τον
ρόλο του και για την προσωπικότητά του . Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου
ορισμένοι Γάλλοι αντισημίτες είχαν έντεχνα υπογραμμίσει την γερμανο - εβραϊκή καταγωγή
του και η υπογράμμιση της καταγωγής του δεν έπαψε να κάνει την εμφάνισή της ποτέ.
Άλλοι πάλι τον κατηγορούσαν για σνομπισμό ενώ ορισμένοι χαρακτήριζαν τη Θεωρία της Σχετικότητας ως ένα καθαρά διανοητικό κατασκεύασμα. Και δυστυχώς γι αυτούς είχαν
σπεύσει να κοινοποιήσουν τους χαρακτηρισμούς λίγο πριν αρχίσουν η μια μετά την άλλη
να έρχονται οι πειραματικές επιβεβαιώσεις της θεωρίας του. Αργότερα επιχείρησαν να του αποδώσουν την πατρότητα της ατομικής βόμβας . Τέλος με τη συγκατάθεση της Μίλεβα
Μάριτς επεδίωξαν να αποδώσουν σε αυτήν την μητρότητα της Σχετικότητας. Τελευταίο
χρονολογικά επεισόδιο είναι οι ψίθυροι στα σαλόνια ότι ο Αϊνστάιν ήταν τρελός και με αυτό θα μπορούσαν να εξηγηθούν όλα.
ρόλο του και για την προσωπικότητά του . Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου
ορισμένοι Γάλλοι αντισημίτες είχαν έντεχνα υπογραμμίσει την γερμανο - εβραϊκή καταγωγή
του και η υπογράμμιση της καταγωγής του δεν έπαψε να κάνει την εμφάνισή της ποτέ.
Άλλοι πάλι τον κατηγορούσαν για σνομπισμό ενώ ορισμένοι χαρακτήριζαν τη Θεωρία της Σχετικότητας ως ένα καθαρά διανοητικό κατασκεύασμα. Και δυστυχώς γι αυτούς είχαν
σπεύσει να κοινοποιήσουν τους χαρακτηρισμούς λίγο πριν αρχίσουν η μια μετά την άλλη
να έρχονται οι πειραματικές επιβεβαιώσεις της θεωρίας του. Αργότερα επιχείρησαν να του αποδώσουν την πατρότητα της ατομικής βόμβας . Τέλος με τη συγκατάθεση της Μίλεβα
Μάριτς επεδίωξαν να αποδώσουν σε αυτήν την μητρότητα της Σχετικότητας. Τελευταίο
χρονολογικά επεισόδιο είναι οι ψίθυροι στα σαλόνια ότι ο Αϊνστάιν ήταν τρελός και με αυτό θα μπορούσαν να εξηγηθούν όλα.
Γιατί άραγε τόσος φθόνος για έναν άνθρωπο που ενίοτε κυκλοφορούσε χωρίς να φοράει κάλτσες, απέφευγε τις κοσμικές 
εμφανίσεις, πάλευε τη ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει πίπα; Μήπως επειδή κρέμασε σοβαρά ερωτηματικά κάτω από τα προφανή με τα οποία έχουμε μεγαλώσει; Μήπως επειδή αμφισβήτησε τις βεβαιότητες πάνω στις οποίες εδράζεται η λαϊκή σοφία, τις ποικίλες βεβαιότητες που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και οι οποίες συντηρούν τον κοινωνικό σεβασμό προς την ιερότητα της ορθολογικής σκέψης; Το ότι Η ΜΑΖΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ , το ότι ο χρόνος μπορεί να διαστέλλεται και να σμίγει με τον χώρο, είναι ιδέες που πριονίζουν το κλαδί στο οποίο στηρίζονται ( ή μήπως ταλαντεύονται ; ) ο κοινός νους και η «υγιής» σκέψη. Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν γίνεται ένας επικίνδυνος εχθρός των κοινωνικών βεβαιοτήτων και πρέπει να πληρώσει: το τίμημα είναι να μείνει περιθωριακός για πάντα. Και εκείνο που επείγει είναι να μυθοποιηθεί από την κορυφή ως τα νύχια μέσα από τη φωτογραφία που τον δείχνει να βγάζει έξω τη γλώσσα, μέσα από τον εγκέφαλό του που θα ανατεθεί για έρευνα στην ανατομία προς έρευνα είτε μέσα από την εξίσωση που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΜΑΓΙΚΗ
εμφανίσεις, πάλευε τη ματαιοδοξία του και του άρεσε να κάθεται σε μια γωνιά και να καπνίζει πίπα; Μήπως επειδή κρέμασε σοβαρά ερωτηματικά κάτω από τα προφανή με τα οποία έχουμε μεγαλώσει; Μήπως επειδή αμφισβήτησε τις βεβαιότητες πάνω στις οποίες εδράζεται η λαϊκή σοφία, τις ποικίλες βεβαιότητες που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και οι οποίες συντηρούν τον κοινωνικό σεβασμό προς την ιερότητα της ορθολογικής σκέψης; Το ότι Η ΜΑΖΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ , το ότι ο χρόνος μπορεί να διαστέλλεται και να σμίγει με τον χώρο, είναι ιδέες που πριονίζουν το κλαδί στο οποίο στηρίζονται ( ή μήπως ταλαντεύονται ; ) ο κοινός νους και η «υγιής» σκέψη. Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν γίνεται ένας επικίνδυνος εχθρός των κοινωνικών βεβαιοτήτων και πρέπει να πληρώσει: το τίμημα είναι να μείνει περιθωριακός για πάντα. Και εκείνο που επείγει είναι να μυθοποιηθεί από την κορυφή ως τα νύχια μέσα από τη φωτογραφία που τον δείχνει να βγάζει έξω τη γλώσσα, μέσα από τον εγκέφαλό του που θα ανατεθεί για έρευνα στην ανατομία προς έρευνα είτε μέσα από την εξίσωση που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΜΑΓΙΚΗΚαι οι αντιφάσεις
Ωστόσο όπως όλοι οι άνθρωποι είχε κι εκείνος τις αντιφάσεις του. Αν παρακολουθήσει κανείς τη διαδρομή του μετά το 1920 εύκολα μπορεί να διακρίνει έναν άνθρωπο που είχε την τάση να αναζητεί θεμελιώδεις Αρχές , κάποιες δηλαδή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΩΡΑ - ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ - ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΕΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ.
Το αναλλοίωτο της ταχύτητας του φωτός, η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, η ισοτιμία επιτάχυνσης και βαρύτητας και η Αρχή της Αιτιότητας ήταν μερικές μόνο από αυτές. Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
26.7.2010
Σήμερα το βράδυ έχει πανσέληνο..Αξίζει να ρίξτε μια ματιά. Θα σας μαγέψει!
Για τους ενδιαφερόμενους, η επόμενη είναι στις 24 Αυγούστου.
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Σκέψεις
Αυτό με τη μοίρα ποτέ δεν το χώνεψα. Γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να αποφύγουμε πράγματα; Αν είναι όλα μοιραία και τα βήματά μας είναι ήδη σχηματισμένα στα μελλοντικά μονοπάτια, τότε ποιο το νόημα να ζούμε;
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Υπατία
Η Υπατία (370-415 μ.Χ.) υπήρξε νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός. Έζησε και δίδαξε στην Αλεξάνδρεια όπου και δολοφονήθηκε από όχλο που αποτελείτο από φανατικούς χριστιανούς.
Βιογραφικά στοιχεία
Κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα, έλαβε με τις φροντίδες του πατέρα της την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και ταξίδεψε στην Αθήνα και στην Ιταλία. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου και της κόρης του Ασκληπιγένειας αλλά μαθήτευσε και κοντά στο Πρόκλο και τον Ιεροκλή. Επιστρέφοντας στην Αλεξάνδρεια, έγινε επικεφαλής της εκεί σχολής των Πλατωνιστών (400 μ.Χ.), δίδαξε φιλοσοφία και μαθηματικά και αποτέλεσε πόλο έλξης για τους διανοούμενους της εποχής ενώ έκανε και εκτενή και ουσιώδη σχόλια στα μαθηματικά έργα του Διόφαντου και του Απολλώνιου. Δυστυχώς παρότι η ίδια η Υπατία υπήρξε πολυγραφότατη κανένα από τα έργα της δεν σώζεται και έχουμε μόνο αναφορές για αυτά. Πολλοί από τους μαθητές της ανήκαν στους ανώτατους κύκλους της αριστοκρατίας της πόλης και έγιναν σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο επίσκοπος Κυρήνης Συνέσιος και ο έπαρχος της Αλεξανδρείας Ορέστης. Η ίδια επηρεάστηκε φιλοσοφικά από τους νεοπλατωνικούς Πλωτίνο και Ιάμβλιχο.
Επειδή η δράση της θεωρήθηκε επικίνδυνη για την εξάπλωση του Χριστιανισμού, σταδιακά καλλιεργήθηκε κλίμα εναντίον της που οδήγησε στη βίαιη δολοφονία της από τον όχλο ή από ομάδες φανατικών μοναχών[1]. Παρότι η ίδια είχε πολλούς φίλους χριστιανούς, προτίμησε να μείνει πιστή στις αρχαιοελληνικές παραδόσεις. Το μανιασμένο πλήθος την ξεγύμνωσε και τη πετροβόλησε μέχρι θανάτου, στη συνέχεια το πτώμα της διαμελίστηκε και κάηκε στη πυρά. Ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, Κύριλλος, ο οποίος είχε έρθει σε μεγάλη αντίθεση με τον Ρωμαίο Κυβερνήτη της Αιγύπτου και φιλικά διακείμενου προς την Υπατία, Ορέστη.
- Ο αστεροειδής 238 Υπατία, που ανακαλύφθηκε το 1884, πήρε το όνομά του από την ιστορική αυτή μορφή.
Έργα
- Αριθμητικά του Διόφαντου (σχόλια)
- Σχόλια για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου
- Περί των Κωνικών του Απολλώνιου.Γ
http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A5%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1
Υπατία εναντίον φονταμενταλιστών
Τα φώτα των Κανών έσβησαν. Αξίζει όμως τον κόπο να σταθούμε σε μια ταινία με ελληνικό θέμα, που πέρασε στα ψιλά, ίσως επειδή προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού. Είναι η «Agora» του Χιλιανού Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, με θέμα τη ζωή της μαθηματικού Υπατίας, που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο (την υποδύεται η ωραία Ρέιτσελ Βάις). Στις αίθουσες θα βγει τον Δεκέμβριο.
Πόσοι άραγε γνωρίζουν την Υπατία; Το όνομά της σίγουρα λέει πολλά στους μελετητές φιλοσοφίας και ελληνικών γραμμάτων. Είναι η πρώτη γυναίκα μαθηματικός. Δίδαξε φιλοσοφία και αστρονομία στη ρωμαϊκή Αίγυπτο και βρήκε τραγικό θάνατο από φανατισμένους χριστιανούς. Την κατηγόρησαν για αναταραχές και ξέσκισαν το σώμα της με σπασμένα όστρακα.
Πως ήρθε στον περίεργο σκηνοθέτη, που συνήθως καταπιάνεται με ψυχολογικά και σουρεαλιστικά θέματα, να ασχοληθεί με την Αλεξανδρινή μαθηματικό; Ολα ξεκινούν από τη «Θάλασσα μέσα μου» (Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας), με τον Χαβιέ Μπαρδέμ στον ρόλο ενός παραπληγικού.
Επειτα από αυτήν, όπως είπε σε συνέντευξή του ο Αμενάμπαρ, ήθελε να κάνει «και μια ταινία για τον cosmos». Βούτηξε σε βιβλία αστρονομίας. Απέφυγε όμως γνωστές προσωπικότητες των επιστημών, τύπου Γαλιλαίου, και κατέληξε στη λιγότερο δημοφιλή Υπατία.
Δεν πρόκειται πάντως για σκονισμένη διατριβή, που θα ταλαιπωρήσει τους θεατές με ιστορίες για αστρολάβους και μαθηματικά αξιώματα. Το love story ανάμεσα στην Υπατία, τον πιστό της σκλάβο Ντάβους και έναν μαθητή της, που είναι το θέμα της ταινίας, δεν αφήνει σε δεύτερη μοίρα το πολιτικό κλίμα της εποχής. Οι φιλοσοφικοί στοχασμοί της Υπατίας μπλέκονται με τις αναταραχές και τις αιματοχυσίες στους δρόμους.
Είναι η περίοδος που οι χριστιανοί κυνηγάνε Εβραίους και λάτρεις των Αιγύπτιων θεών, ενώ η Υπατία αγωνίζεται να διατηρήσει την επιστημονική γνώση ζωντανή μέσα σ' ένα κλίμα φανατισμού. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο θάνατός της σηματοδοτεί το τέλος της ελληνιστικής εποχής. Για κάποιους άλλους θεωρείται η πρώτη μάγισσα που κυνηγήθηκε από τον χριστιανισμό.
Το «Agora» δεν είναι όμως αντιχριστιανικό. Περισσότερο ως κατηγορητήριο του φονταμενταλισμού θα μπορούσε να ερμηνευτεί. «Το εύκολο είναι να χαρακτηριστεί η ταινία αντιχριστιανική. Νομίζω ότι τελικά είναι χριστιανική. Εξερευνώ την καλή και ανθρώπινη πλευρά της χριστιανοσύνης, που βοηθάει φτωχούς και λεπρούς. Σίγουρα αντιτίθεται στον φονταμενταλισμό, δηλαδή στην ιδέα "θα σε σκοτώσω γι' αυτό που πιστεύεις"», έλεγε ο Αμενάμπαρ. Και, κλείνοντας το μάτι, προσέθετε: «Τα κοστούμια είναι πιστά της περιόδου, αλλά τελικά φορέματα και γενειάδες φέρνουν στο νου τούς Ταλιμπάν». Οι δικές του θρησκευτικές αντιλήψεις; «Μεγάλωσα χριστιανικά, μετά έγινα αγνωστικιστής και κατέληξα άθεος» ομολογεί.
Η Ρέιτσελ Βάις δεν είχε ξανακούσει το όνομα Υπατία. Προϋπηρεσία όμως σε... πλατό της αρχαίας Αιγύπτου είχε, αφού πρωταγωνίστησε στη «Μούμια» και το σίκουέλ της. Στέκεται και αυτή στην επικαιρότητα του θέματος της ταινίας («ακόμα οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται στο όνομα του θεού»), δίνει όμως και μια φεμινιστική διάσταση λέγοντας: «Σε κάποιους πολιτισμούς οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και στερούνται το δικαίωμα μόρφωσης».
Μια δυσκολία που αντιμετώπισε ήταν η... αγνότητα της Υπατίας. Ζήτησε τη συμβουλή μιας 85χρονης θείας της, ερευνήτριας του καρκίνου, που δεν παντρεύτηκε ποτέ. «Ποτέ δεν πίστεψα όποιον άντρα κι αν μου υποσχέθηκε ότι θα με άφηνε να δουλέψω όσο σκληρά ήθελα. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι αγαπώ τη δουλειά μου περισσότερο από καθετί» της είπε.
Το μεγάλο συν της ταινίας, όπως έγραψε στην «Γκάρντιαν» η Σαρλοτ Χίγκινς υπό τον τίτλο «Ενα δώρο για τους κλασικιστές», είναι ότι «αποφεύγει τις λούμπες στις οποίες πέφτουν ιστορικές ταινίες. Οι χαρακτήρες φέρονται φυσιολογικά και μιλούν κανονικά, αποφεύγοντας αρχαϊσμούς και γελοίους αναχρονισμούς. Το πλατό, που έχει στηθεί στη Μάλτα, λειτουργεί καλά και έχει δοθεί φανερή προσοχή στις ιστορικές λεπτομέρειες».
Οπως και να 'χει, ας μείνουμε με το συμπέρασμα του Αμενάμπαρ: «Αν η Υπατία είναι η ενσάρκωση μιας σύγχρονης γυναίκας, η αρχαία Ρώμη είναι η ενσάρκωση μιας σύγχρονης υπερδύναμης σε κρίσιμη καμπή. Μου έρχεται στο νου η Αμερική. Είναι μια κατάλληλη στιγμή για αλλαγή. Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος, πιστεύω ότι δεν θα γυρίσουμε στο Μεσαίωνα...»
Πόσοι άραγε γνωρίζουν την Υπατία; Το όνομά της σίγουρα λέει πολλά στους μελετητές φιλοσοφίας και ελληνικών γραμμάτων. Είναι η πρώτη γυναίκα μαθηματικός. Δίδαξε φιλοσοφία και αστρονομία στη ρωμαϊκή Αίγυπτο και βρήκε τραγικό θάνατο από φανατισμένους χριστιανούς. Την κατηγόρησαν για αναταραχές και ξέσκισαν το σώμα της με σπασμένα όστρακα.
Πως ήρθε στον περίεργο σκηνοθέτη, που συνήθως καταπιάνεται με ψυχολογικά και σουρεαλιστικά θέματα, να ασχοληθεί με την Αλεξανδρινή μαθηματικό; Ολα ξεκινούν από τη «Θάλασσα μέσα μου» (Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας), με τον Χαβιέ Μπαρδέμ στον ρόλο ενός παραπληγικού.
Επειτα από αυτήν, όπως είπε σε συνέντευξή του ο Αμενάμπαρ, ήθελε να κάνει «και μια ταινία για τον cosmos». Βούτηξε σε βιβλία αστρονομίας. Απέφυγε όμως γνωστές προσωπικότητες των επιστημών, τύπου Γαλιλαίου, και κατέληξε στη λιγότερο δημοφιλή Υπατία.
Δεν πρόκειται πάντως για σκονισμένη διατριβή, που θα ταλαιπωρήσει τους θεατές με ιστορίες για αστρολάβους και μαθηματικά αξιώματα. Το love story ανάμεσα στην Υπατία, τον πιστό της σκλάβο Ντάβους και έναν μαθητή της, που είναι το θέμα της ταινίας, δεν αφήνει σε δεύτερη μοίρα το πολιτικό κλίμα της εποχής. Οι φιλοσοφικοί στοχασμοί της Υπατίας μπλέκονται με τις αναταραχές και τις αιματοχυσίες στους δρόμους.
Είναι η περίοδος που οι χριστιανοί κυνηγάνε Εβραίους και λάτρεις των Αιγύπτιων θεών, ενώ η Υπατία αγωνίζεται να διατηρήσει την επιστημονική γνώση ζωντανή μέσα σ' ένα κλίμα φανατισμού. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο θάνατός της σηματοδοτεί το τέλος της ελληνιστικής εποχής. Για κάποιους άλλους θεωρείται η πρώτη μάγισσα που κυνηγήθηκε από τον χριστιανισμό.
Το «Agora» δεν είναι όμως αντιχριστιανικό. Περισσότερο ως κατηγορητήριο του φονταμενταλισμού θα μπορούσε να ερμηνευτεί. «Το εύκολο είναι να χαρακτηριστεί η ταινία αντιχριστιανική. Νομίζω ότι τελικά είναι χριστιανική. Εξερευνώ την καλή και ανθρώπινη πλευρά της χριστιανοσύνης, που βοηθάει φτωχούς και λεπρούς. Σίγουρα αντιτίθεται στον φονταμενταλισμό, δηλαδή στην ιδέα "θα σε σκοτώσω γι' αυτό που πιστεύεις"», έλεγε ο Αμενάμπαρ. Και, κλείνοντας το μάτι, προσέθετε: «Τα κοστούμια είναι πιστά της περιόδου, αλλά τελικά φορέματα και γενειάδες φέρνουν στο νου τούς Ταλιμπάν». Οι δικές του θρησκευτικές αντιλήψεις; «Μεγάλωσα χριστιανικά, μετά έγινα αγνωστικιστής και κατέληξα άθεος» ομολογεί.
Η Ρέιτσελ Βάις δεν είχε ξανακούσει το όνομα Υπατία. Προϋπηρεσία όμως σε... πλατό της αρχαίας Αιγύπτου είχε, αφού πρωταγωνίστησε στη «Μούμια» και το σίκουέλ της. Στέκεται και αυτή στην επικαιρότητα του θέματος της ταινίας («ακόμα οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται στο όνομα του θεού»), δίνει όμως και μια φεμινιστική διάσταση λέγοντας: «Σε κάποιους πολιτισμούς οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και στερούνται το δικαίωμα μόρφωσης».
Μια δυσκολία που αντιμετώπισε ήταν η... αγνότητα της Υπατίας. Ζήτησε τη συμβουλή μιας 85χρονης θείας της, ερευνήτριας του καρκίνου, που δεν παντρεύτηκε ποτέ. «Ποτέ δεν πίστεψα όποιον άντρα κι αν μου υποσχέθηκε ότι θα με άφηνε να δουλέψω όσο σκληρά ήθελα. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι αγαπώ τη δουλειά μου περισσότερο από καθετί» της είπε.
Το μεγάλο συν της ταινίας, όπως έγραψε στην «Γκάρντιαν» η Σαρλοτ Χίγκινς υπό τον τίτλο «Ενα δώρο για τους κλασικιστές», είναι ότι «αποφεύγει τις λούμπες στις οποίες πέφτουν ιστορικές ταινίες. Οι χαρακτήρες φέρονται φυσιολογικά και μιλούν κανονικά, αποφεύγοντας αρχαϊσμούς και γελοίους αναχρονισμούς. Το πλατό, που έχει στηθεί στη Μάλτα, λειτουργεί καλά και έχει δοθεί φανερή προσοχή στις ιστορικές λεπτομέρειες».
Οπως και να 'χει, ας μείνουμε με το συμπέρασμα του Αμενάμπαρ: «Αν η Υπατία είναι η ενσάρκωση μιας σύγχρονης γυναίκας, η αρχαία Ρώμη είναι η ενσάρκωση μιας σύγχρονης υπερδύναμης σε κρίσιμη καμπή. Μου έρχεται στο νου η Αμερική. Είναι μια κατάλληλη στιγμή για αλλαγή. Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος, πιστεύω ότι δεν θα γυρίσουμε στο Μεσαίωνα...»
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Puressence - Don't know any better..
Δεν ξέρω τι έχω πάθει και τώρα τελευταία παρατηρώ πως στα ποστσ μου, τα πρόσφατα, κάνω αναρτήσεις με μουσικό περιεχόμενο.. Είναι που τώρα έχω βρει, φέρει μάλλον, στην επιφάνεια παλιά και όμορφα τραγούδια.. όπως το παραπάνω των puressence!
Σας παροτρύνω να το ακούστε και δεν θα χάσετε ;)
Καλό βράδυ και καλή μουσική απόλαυση!
Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
Twoface - You
είναι ένα τόσο λησμονικό αλλά συναμα αιδιόδοξο τραγούδι..
έχει κάτι που σε κάνει να κολλάς.. μου θυμίσει καλοκαίρια.. ανθρώπους που αγαπάς τόσο πολύ..
και η μουσική και η ερμηνεία είναι υπέροχα!!
και αυτοί οι στίχοι.. δίχως λόγια έχω μείνει για να τα περιγράψω..
The rain pours down from one black cloud
I see the moon right at the edge
A bloody sun speaks at noon
I can't find the trace up in my head
When I say you
I do mean you
Let's run away
I know this island
Where everybody sings for you
Let's join the party
Keep it going
If you get my point of view
Sure, I have been crying in my dreams
And if a sleeping tear should wake be here
I wanna know when the big black cloud has left
I wanna hear your whispers in my ear
When I say you
I do mean you
Let's run away
I know this island
Where everybody sings for you
Let's join the party
Keep it going
If you get my point of view
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
She's like the Wind - Patrick Swayze
Lyrics | Patrick Swayze - She’s Like the Wind lyrics
Ένα πανέμορφο ερωτικό, λησμονικό κομμάτι από την όμορφη, μελίρρυτη φωνή του αθάνατου Patrick Swayze!! Ημελωδία είναι τόσο όμορφη.. και τα λόγια τόσο στενοχωρητικά..
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Bring Them Back - Ελληνικά www.bringthemback.org
Τα λόγια είνσι περιττά νομίζω.. Το βίντεο τα λέει όλα..
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
Καλή άνοιξη
Γεια σας και πάλι! Η άνοιξη έφτασε.. εδώ και πολύ καιρό, άλλο αν αναρτώ αργοπορημένα εγώ..!
Ο ήλιος είναι πανέμορφος! Λάμπει παντού! Έχει ζωντανέψει τα πάντα! Δεν μπορεί κανένας να κρυφτεί από τις αχτίνες του γιατί φωτίζει και την πιο σκοτεινή πλευρά!
Αυτό που λατρευώ είναι όταν ανοίγω τα παράθυρα ή όταν βγαίνω έξω κυριαρχεί παντού η μυρωδιά των ανοιξιάτικων λουλουδιών! Είναι πολύ όμορφη.. όλα μοσχομυρίζουν.. είναι λες και χορεύει μέσα στον αέρα και προσπαθεί να τον μεθύσει με το άρωμά της!
Τα λουλούδια έχουν πλέον βγει.. είναι ανάμεσά μας και μας υπενθυμίζουν πως τα πάντα ξύπνησαν.. Τα αηδόνια ήρθαν να πάρουν μέρος σε αυτήν την τρέλα..
Εμείς δεν μένει παρά να ανοίξουμε τα δικά μας φτερά και να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας.. να γίνουμε μέλοι αυτής της παράφρονης τρέλας και να χαρούμε την άνοιξη..
Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος τώρα.. δεν υπάρχει κάνενα σύννεφο.. Είναι όλος γαλάζιος..
Σας χαιρετώ με ένα πολύ όμορφο τραγούδι που έτυχε να βρεθεί στη δικτυακή μου πορεία..
Ο ήλιος είναι πανέμορφος! Λάμπει παντού! Έχει ζωντανέψει τα πάντα! Δεν μπορεί κανένας να κρυφτεί από τις αχτίνες του γιατί φωτίζει και την πιο σκοτεινή πλευρά!
Αυτό που λατρευώ είναι όταν ανοίγω τα παράθυρα ή όταν βγαίνω έξω κυριαρχεί παντού η μυρωδιά των ανοιξιάτικων λουλουδιών! Είναι πολύ όμορφη.. όλα μοσχομυρίζουν.. είναι λες και χορεύει μέσα στον αέρα και προσπαθεί να τον μεθύσει με το άρωμά της!
Τα λουλούδια έχουν πλέον βγει.. είναι ανάμεσά μας και μας υπενθυμίζουν πως τα πάντα ξύπνησαν.. Τα αηδόνια ήρθαν να πάρουν μέρος σε αυτήν την τρέλα..
Εμείς δεν μένει παρά να ανοίξουμε τα δικά μας φτερά και να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας.. να γίνουμε μέλοι αυτής της παράφρονης τρέλας και να χαρούμε την άνοιξη..
Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος τώρα.. δεν υπάρχει κάνενα σύννεφο.. Είναι όλος γαλάζιος..
Σας χαιρετώ με ένα πολύ όμορφο τραγούδι που έτυχε να βρεθεί στη δικτυακή μου πορεία..
Καλό Πάσχα !
Εύχομαι καλό Πάσχα σε όλους όσοι πραγματικά αγαπάνε αλλήλους!!
Καλό Μεσημέρι και καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε!!
Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Μαύρες γάτες και μάγισσες
Οι "γάτες και οι γυναίκες" έχουν συνδεθεί κατά καιρούς με πολλούς τρόπους. Η Freya, θεά της έρωτα και της γονιμότητας των Νορβηγών, εμφανίζεται σε αναπαραστάσεις πάνω σε άρμα που το τραβάνε 2 μαύρες γάτες. Σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρεται ότι οι γάτες κάλπαζαν, σαν δαιμονισμένα άλογα. Μετά από 7 χρόνια υπηρεσίας στη Freya, οι γάτες μεταμορφώνονταν σε μάγισσες, οι οποίες βέβαια πολύ πιθανόν πριν απλά να ήταν μεταμφιεσμένες σε μαύρες γάτες.
Μια παράδοση της Βεγκάλης λέει ότι μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει την ψυχή της με μια μαύρη γάτα, και από εκεί και πέρα ότι κακό συμβεί στη γάτα θα το υποφέρει η γυναίκα. Πάνω σ' αυτό υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες που λένε ότι χτυπήματα που έκαναν σε μαύρη γάτα βρέθηκαν παρόμοια σε μια γυναίκα.
Κατά το Μεσαίωνα οι μαύρες γάτες καίγονταν στην πυρά όπως και οι μάγισσες επειδή πίστευαν ότι είχαν υπεφυσικές δυνάμεις. Πολλές φορές μάλιστα καίγονταν στη φωτιά αφού πρώτα τις είχαν δέσει σε ένα ξύλο.
Αν κάποιο άτομο δεν πάθαινε τίποτα, αν περνούσε από δρόμο που τον είχε διασχίσει μαύρη γάτα, τότε πίστευαν ότι αυτός ήταν υπό την προστασία του διαβόλου. Παρόλα αυτά αν εκείνος χτυπούσε απαλά τη γάτα τρεις φορές, τότε η κακοτυχία έφευγε.
Μια παράδοση της Βεγκάλης λέει ότι μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει την ψυχή της με μια μαύρη γάτα, και από εκεί και πέρα ότι κακό συμβεί στη γάτα θα το υποφέρει η γυναίκα. Πάνω σ' αυτό υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες που λένε ότι χτυπήματα που έκαναν σε μαύρη γάτα βρέθηκαν παρόμοια σε μια γυναίκα.
Κατά το Μεσαίωνα οι μαύρες γάτες καίγονταν στην πυρά όπως και οι μάγισσες επειδή πίστευαν ότι είχαν υπεφυσικές δυνάμεις. Πολλές φορές μάλιστα καίγονταν στη φωτιά αφού πρώτα τις είχαν δέσει σε ένα ξύλο.
Αν κάποιο άτομο δεν πάθαινε τίποτα, αν περνούσε από δρόμο που τον είχε διασχίσει μαύρη γάτα, τότε πίστευαν ότι αυτός ήταν υπό την προστασία του διαβόλου. Παρόλα αυτά αν εκείνος χτυπούσε απαλά τη γάτα τρεις φορές, τότε η κακοτυχία έφευγε.
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Σκέψεις του ανέμου..
Είναι πολύ όμορφη η ημέρα σήμερα.. έχει ήλιο, ζέστη αλλά, το περίεργο, φυσάει πάρα πολύ..Αέρας δυνατός που νιώθεις ότι σε σηκώνει από το έδαφος.. Μάλλον αυτό χρειάζομαι τώρα.. Να πετάξω.. να φύγω μακριά και να ξεχάσω.. Ίσως είναι σημαδιακός ο άνεμος..
Κάνει πολύ θόρυβο.. Τα κλαδιά κουνιούνται πέρα δώθε λες και θέλουν να ξεκολλήσουν από τον κορμό των δέντρων. Οι τέντες ενισχύουν ακόμη περισσότερο το θόρυβο και συμμετέχουν ενεργά στη χορωδία της φύσης. Και το οξύμωρο.. Ο ήλιος κάθεται εκεί πάνω, σαν βασιλιάς, και παρακολουθεί τα πάντα.. Δε δέχεται να κρυφτεί. Μένει και φέρνει κόντρα στον άνεμο..
Κάνει πολύ θόρυβο.. Τα κλαδιά κουνιούνται πέρα δώθε λες και θέλουν να ξεκολλήσουν από τον κορμό των δέντρων. Οι τέντες ενισχύουν ακόμη περισσότερο το θόρυβο και συμμετέχουν ενεργά στη χορωδία της φύσης. Και το οξύμωρο.. Ο ήλιος κάθεται εκεί πάνω, σαν βασιλιάς, και παρακολουθεί τα πάντα.. Δε δέχεται να κρυφτεί. Μένει και φέρνει κόντρα στον άνεμο..
Σάββατο 6 Μαρτίου 2010
Peter Heppner -Twelve
hey were twelve of the bravest men that I've ever seen
They were waiting on a mountain top to defend their queen
Against the rambling troops of bandits hiding in the stormy night
And when they heard hollow steps nearing they knew they had to fight
They were twelve and they were fighting,
Their blood covering their hands
Against the growing crowd of enemies no one of them could stand
Just the youngest of our brave men was resisting in his rage
But when he also fell he left this world at fifteen years of age
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
Η Ελληνική η μητέρα των περισσοτέρων γλωσσών!
Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής κ. Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις. Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους.
Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική.
Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής.
Παρακάτω διαβάστε τον δεύτερο λόγο (της 2ας Οκτωβρίου 1959) και την ελληνική του «μεταγραφή»..
Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική.
Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής.
Παρακάτω διαβάστε τον δεύτερο λόγο (της 2ας Οκτωβρίου 1959) και την ελληνική του «μεταγραφή»..
It is Zeus' anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας.
It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.
Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.
Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.
Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική.
Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.
Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, όταν τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι αλκυονίδων ημερών αίθρια.
The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.
Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές.
Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.
Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.
I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.
Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.
Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας.
It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.
Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.
Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.
Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική.
Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.
Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, όταν τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι αλκυονίδων ημερών αίθρια.
The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.
Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές.
Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.
Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.
I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.
Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.
Δεν είναι πραμγατικά υπέροχο να βλέπουμε ότι όλες οι ευρωπαικές γλώσσες βγαίνουν από την Ελληνική; Δεν είμαι καθόλου ρατσίστρια ούτε υποβαθμίζω καμμία άλλη γλώσσα και κανέναν άλλον πολιτισμό αλλά είναι τόσο σημαντικό να ξέρει κανείς την αρχή της δημιουργίας της γλώσσας!
Νιώθω περήφανη που η γλώσσα που μιλάω, και αυτή τη στιγμή έχω τη δυνατότητα να την γράφω, είναι η μητέρα όλων των άλλων ευρωπαικώς γλωσσών! Εκείνη τις γέννησε και μετά από μόνες τους και με την εξέλιξη των αιώνων σχηματίστηκαν αλλοιώτικα. Αυτό μας κάνει, ελπίζω τουλάχιστον, να μας κάνει να εκτιμήσουμε περισσότερο τη γλώσσα μας και να μην αρχίζουμε να την ξενοποιούμε, ούτε να βάζουμε αγγλικές λέξεις στον προφορικό μας ή ακόμα και στο γραπτό μας λόγο! Εμείς οι Έλληνες έχουμε την τάση να αγγλοποιούμε τα πράγματα λόγω τουριστικών αλλά και μη λόγων. Εδώ θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα παράδειγμα από τους Γάλλους που δέχοντα μόνο τη Γαλλική να ομιλείται στη χώρα τους. (Είναι λίγο παρατραβηγμένο, αλλά το προτιμώ!!) Τι λιγότερο έχει η ελληνική από τις άλλες; Είναι οι αρχαιότεροι και η πιο εξελιγμένη γλώσσα που ξέρουμε! Ούτως ή άλλως, πολλές από τις λέξεις που στελεχώνουν τις άλλες γλώσσες των ευρωπαικών μας συγγενών είναι ελληνικής ρίζας!
Καλό μεσημέρι !! Κι αν σας ζάλισααα.. δεν πειράζει :)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)