Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Η τέχνη του καλλωπισμού στην Αρχαία Αίγυπτο



Σύμφωνα με παραστάσεις από ναούς, τάφους, αλλά και από διάφορα κείμενα που έχουν σωθεί, φαίνεται ότι η τέχνη του καλλωπισμού ήταν πολύ σημαντική για τους αρχαίους Αιγυπτίους. Ο καλλωπισμός τους περιλάμβανε περίτεχνα κοσμήματα, αρωματικά έλαια, περούκες και έντονο μακιγιάζ. Ήταν πολύ καθαροί και φρόντιζαν με προσοχή τα ρούχα τους και το σώμα τους. Όσο μεγαλύτερο κύρος είχε ένα πρόσωπο, τόσο πιο περίτεχνο ήταν το βάψιμο και το ντύσιμό του.
ΑΡΩΜΑΤΑ

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έτριβαν το δέρμα τους με λάδια και αρώματα. Τα αρωματικά έλαια μαλάκωναν την επιδερμίδα και την προστάτευαν από τον ήλιο και από τις αμμοθύελλες. Ήταν πολύ σημαντικό για τους Αιγυπτίους να μυρίζουν όμορφα, επειδή η δυσοσμία του σώματος ήταν ένδειξη αμαρτίας. Για να είναι σίγουροι ότι θα μύριζαν όμορφα καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους έναν κώνο, ο οποίος ήταν ποτισμένος με μια γλυκιά αλοιφή, που τις ζεστές νύχτες έλιωνε αργά πάνω στα μαλλιά τους. Ράντιζαν τα ρούχα τους με άρωμα φτιαγμένο από μύρο, λιβάνι και αρωματικά φυτά. Οι κυρίες μασούσαν χάπια από μέλι για να έχουν γλυκιά αναπνοή.
ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΟΥΚΕΣ
Με τη χένα, που την έφτιαχναν από τα τριμμένα φύλλα ενός φυτού, έβαφαν τα μαλλιά τους. Πολλές Αιγύπτιες που ξύριζαν τα κεφάλια τους ή είχαν κοντά μαλλιά φορούσαν περούκες. Σε ειδικές περιπτώσεις οι περούκες τους είχαν πλούσιες μπούκλες ή ήταν στολισμένες με χάντρες. Η βάση ήταν ένα δίχτυ από πλεγμένες τρίχες, όπου στερεώνονταν οι μπούκλες. Τα προσκεφάλια των κρεβατιών τους κρατούσαν τον αυχένα σε σχήμα ημισελήνου. Έτσι δε χαλούσε το χτένισμα των γυναικών.

Πολλοί πίστευαν ότι οι τρίχες στο σώμα και στο πρόσωπο ήταν ανθυγιεινές. Οι γυναίκες έβγαζαν τα φρύδια τους και οι αξιωματούχοι της Αυλής συχνά φορούσαν ψεύτικες κοντές γενειάδες, αν και οι περισσότεροι άνδρες ήταν καλοξυρισμένοι. Συνήθιζαν να ξυρίζουν το κεφάλι και το κορμί τους, με μπρούντζινες λεπίδες. Οι ιερείς ξύριζαν όλο το κεφάλι τους και το σώμα. Τα κεφάλια των παιδιών ήταν ξυρισμένα. Άφηναν μόνο μια μακριά πλεχτή αλογοουρά στο πλάι, την "αλογοουρά της νεότητας".

Αν και φορούσαν όλοι περούκες, δεν ήθελαν να αποκτήσουν φαλάκρα. Για να το αποφύγουν έτριβαν το κεφάλι τους με διάφορα παρασκευάσματα, όπως κοπριά γκαζέλλας και λίπος ιπποπόταμου. Πίστευαν ακόμα ότι το αίμα του μαύρου ταύρου περιείχε κάτι μαγικό που εμπόδιζε το άσπρισμα των μαλλιών.

ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν ελαφριά και δροσερά ρούχα από λεπτό, άβαφο λινό ύφασμα. Τα ρούχα τους απλώς τυλίγονταν γύρω από το σώμα, για αυτό και είχαν ελάχιστες ραφές.

Οι γυναίκες στην εποχή του Αρχαίου βασιλείου φορούσαν απλό, ίσιο φόρεμα με τιράντες, φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο κομμάτι λινό, με ραφή στη μία πλευρά. Για να μην ζεσταίνονται, χρησιμοποιούσαν πολύ λεπτά υφάσματα και δε φορούσαν εσώρουχα. Αυτό το απλό ντύσιμο δεν άλλαξε, αν και στα χρόνια του Μέσου Βασιλείου πλούσιες και φτωχές άρχισαν να φορούν κολιέ με πολύχρωμα σχέδια. Η μόδα του Νέου Βασιλείου ήταν πιο κομψή: Φορούσαν πλισέ χιτώνες με κρόσσια πάνω από το ίσιο φόρεμα.

Οι άνδρες την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου τύλιγαν γύρω από τη μέση τους ένα λινό ύφασμα με πιέτες, που το στερέωναν με κόμπο ή με πόρπη. Στα χρόνια του Μέσου βασιλείου η μόδα άλλαξε και όλοι φορούσαν πιο μακριές και ίσιες φούστες. Το χειμώνα, όταν έκανε κρύο, φορούσαν μακριούς μανδύες. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου φορούσαν περίζωμα ή ποδιά με πλισέδες (μικρές πιέτες) και κρόσσια, που ήταν πολύ της μόδας.

Το λινό ήταν πολύ διαδεδομένο ύφασμα εκείνη την εποχή, επειδή το λινάρι ευδοκιμούσε στο αλλουβιακό έδαφος του Νείλου.

Το λευκό ήταν το χρώμα της αγνότητας και τα ρούχα στα χρόνια του Αρχαίου και του Μέσου Βασιλείου ράβονταν κυρίως από λευκό, λινό ύφασμα. Έβαφαν μερικές φορές το λινό με καφέ και γαλάζιες βαφές, αλλά δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα, πιο ζωηρά χρώματα, όπως πράσινο και κόκκινο, επειδή χρειάζονταν ειδικό στερεωτικό για τη σταθεροποίηση του χρώματος. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου ανακαλύφθηκε αυτό το στερεωτικό, κι έτσι τα ρούχα έγιναν πιο ζωηρόχρωμα και τα σχέδια τους πιο περίτεχνα.
ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στόλιζαν όλο τους το σώμα, φορώντας κάθε είδους κοσμήματα, από σκουλαρίκια μέχρι βραχιόλια στους αστραγάλους. Κοσμήματα φορούσαν όλοι: πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και μερικά ιερά ζώα! Τα βαριά κοσμήματα, που στόλιζαν τα απλά ρούχα των Αιγυπτίων, ήταν ένδειξη υψηλής κοινωνικής θέσης.

Τα ακριβά κοσμήματα κατασκευάζονταν από χρυσό και ημιπολύτιμες πέτρες. Τα πιο φτηνά ήταν από γυαλί και φαγεντιανή (πορσελάνη), υλικό από τριμμένο χαλαζία ή άμμο, που το θέρμαιναν σε καλούπια και το στίλβωναν. Οι ημιπολύτιμες πέτρες ή το χρωματιστό γυαλί, "συγκρατούνταν" στη θέση τους από λεπτές μεταλλικές λωρίδες, τεχνική που σήμερα λέγεται κλουαζονέ.

Συχνά είχαν διπλή λειτουργία: ήταν στολίδια και ταυτόχρονα φυλαχτά, που προστάτευαν από κάθε κακό όποιον τα φορούσε. Ορισμένες πέτρες, όπως το καρνεόλιο, το λάπις λάζουλι και το τιρκουάζ, είχαν για τους αρχαίους Αιγυπτίους μαγικές ιδιότητες. Μαγικά μοτίβα ήταν οι μορφές των θεών. Μερικές φορές τα παιδιά φορούσαν στα μαλλιά τους ένα ψάρι-φυλαχτό, για να τα προφυλάξει από τον πνιγμό. Οι έγκυες γυναίκες φορούσαν φυλαχτά με την Τοέρις, θεά της μητρότητας, με μορφή ιπποπόταμου, για να τις βοηθήσει στη γέννα.

ΜΑΚΙΓΙΑΖ
Τα είδη για το μακιγιάζ φυλάγονταν σε όμορφες κασετίνες. Τα βλέφαρα βάφονταν με πράσινο χρώμα, από τριμμένη μαλακή πέτρα, το μαλαχίτη, καθώς επίσης και με γαλάζιο, από ψήγματα χαλκού. Οι Αιγύπτιες τόνιζαν το περίγραμμα των ματιών τους με μαύρο κολ, που το έφτιαχναν από μολυβδομετάλλεμα και νερό. Έτσι τα μάτια τους φαίνονταν μεγαλύτερα και προστατεύονταν από τον ήλιο. Τα μάγουλα και τα χείλη τα έβαφαν με κόκκινη ώχρα. Φορούσαν στα χείλη τους κόκκινη θεραπευτική αλοιφή και έβαφαν επίσης κόκκινα τα νύχια των χεριών και των ποδιών τους. Χρησιμοποιούσαν ειδικές κρέμες για να έχουν φωτεινό πρόσωπο, αλλά και για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες ρυτίδες.

Οι καθρέφτες ήταν απαραίτητοι για το μακιγιάζ και το χτένισμα. Ο αιγυπτιακός καθρέφτης ήταν ένας στρογγυλός, πολύ γυαλιστερός μεταλλικός δίσκος, συνήθως από μπρούντζο. Το σχήμα και η λάμψη του θύμιζε στους Αιγυπτίους το ζωοδότη ήλιο, για αυτό και οι καθρέφτες ήταν σημαντικά θρησκευτικά αντικείμενα. Στα χρόνια του νέου Βασίλειο διακοσμούσαν συχνά το πίσω μέρος του καθρέφτη με ιερά σύμβολα.


Άρθρο από το περιοδικό "Νέα Ακρόπολη"

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να μαθαίνει κανείς πώς ζούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και  τι ακριβώς έκαναν για την περιποίηση του σώματός τους. Αυτού του είδους  οι συνήθειες οδηγούσαν και στον καθαρισμό του μυαλού. Πολλές φορές, ορισμένοι, νιώθωντας χαλαροί και καθαροί έξω, νιώθουν ήρεμοι και στη ψυχή τους. Εξίσου αξιοπρόσεκτο είναι να μαθαίνει κανείς και για το τι ακριβώς χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή για καλλωπισμό. Η εύρεση των βοτάνων ήταν πολύ παλιάάά υπόθεση. Χρησιμοποιούνταν και για κρέμες, αρωματικά και μακιγιάζ, αλλά χρησίμευαν και ως βότανα. Γιατροσόφια που ακόμη και σήμερα είναι αναγκαία.Ενδιαφέρον είναι και τι φοράγαν ακόμη. Κοσμήματα που ήταν φτιαγμένα από ημιπολύτιμες πέτρες, χρυσό. Μικροί θησαυροί, χειροποίητοι, κάτι που τους προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία.
Christiana54

Μια περίπτωση υστερογνωσίας

Το καλοκαίρι του 1901 οι Αγγλίδες δασκάλες Έλινορ Ζουρντέν και Αν Μόμπερλι αποφάσισαν να κάνουν μια περιήγηση στο ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήθελαν να επισκεφτούν το μικρό Τριανόν, χώρο φορτισμένο με ρομαντική χροιά, επειδή ο τελευταίος βασιλικός ένοικός του ήταν η άτυχη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα.Στη διασταύρωση τριών μονοπατιών οι δυο γυναίκες έπεσαν πάνω σε δύο σιωπηλούς άντρες με πράσινα πανωφόρια και τρίκοχα καπέλα που κρατούσαν καροτσάκια κηπουρικής.
Οι γυναίκες αισθάνθηκαν μια απροσδιόριστη κατάθλιψη και δυσφορία.
Ακολουθώντας το ένα μονοπάτι συνάντησαν ένα μικρό κυκλικό περίπτερο όπου καθόταν ένας άντρας με μανδύα του οποίου το αποκρουστικό πρόσωπο και το σατανικό έντονο βλέμμα τις τρομοκράτησε.
Καθώς αναρωτιούνταν ποια κατεύθυνση να διαλέξουν,όρμησε προς το μέρος τους αιφνιδιαστικά ένας ωραίος άντρας με μακριά σγουρά μαλλιά κάτω από το πλατύγυρο καπέλο του και τους υπέδειξε το δεξί μονοπάτι για το μικρό Τριανόν. Εκεί η Δ. Μόμπερλυ περιεργάστηκε μια πολύ όμορφη γυναίκα με ενδυμασία εποχής που σχεδίαζε στη βεράντα του παλατιού. Μπαίνοντας στο παλάτι για να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, ενώθηκαν με μια συντροφιά Γάλλων ντυμένων με ρούχα του εικοστού αιώνα και ξαναβρήκαν τη καλή τους διάθεση.
Μόνο μία εβδομάδα αργότερα οι δύο φίλες εκμυστηρεύτηκαν η μια στην άλλη την ταραχή στη συνάντηση των αινιγματικών φιγούρων. Στην προσπάθειά τους να διαλευκάνουν την εμπειρία τους, διαπίστωσαν ότι την ίδια μέρα που επισκέφτηκαν τις Βερσαλλίες, τη 10η Αυγούστου, το 1792 οι επαναστατικές δυνάμεις συνέλαβαν τη βασιλική οικογένεια, φυλάκισαν και αργότερα καρατόμησαν τη Μαρία Αντουανέτα.

Συμπέραναν ότι κατά κάποιον τρόπο είχαν ταυτιστεί με τη σκέψη της βασίλισσας, ότι είχαν εισχωρήσει στη ζωηρή και νοσταλγική ονειροπόληση που την κατέκλυσε ίσως εκείνη τη μέρα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια αναπαράσταση στο συναισθηματικό-ενεργειακό πεδίο του χώρου, μια φορτισμένη ανάμνηση, των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε και που οι γυναίκες εξαιτίας της ευαισθησία τους συνέλαβαν και βίωσαν έντονα.
Οι παραστάσεις που είδαν ήταν διαφορετικές μεταξύ τους, εν τούτοις τα στοιχεία επαληθεύτηκαν από τις ιστορικές πηγές.
Και οι ψηφίδες δείχνουν να συνταιριάζονται στο μωσαικό.
Ο χάρτης της τοποθεσίας του μικρού Τριανόν του αρχιτέκτονα του παλατιού Richard Mick (1783)επιβεβαίωσε τη διάταξη του χώρου και των κτισμάτων που είδαν στην κατάσταση οραματισμού τους οι φίλες.
Ο άντρας που τις βοήθησε να προσανατολιστούν θα μπορούσε να είναι ο αγγελιοφόρος που έτρεξε στο μικρό Τριανόν για να ειδοποιήσει τη βασίλισσα για μια ομάδα επαναστατών που ερχόταν στις 5 Οκτωβρίου του 1789.
Οι άντρες με τα καροτσάκια θα μπορούσε να είναι μέλη της ελβετικής φρουράς για τη προστασία του βασιλκού ζεύγους.
Ο απωθητικός άντρας θα ήταν ο κόμης ντε Βοντρέιγ που στάθηκε κακός φίλος για τη βασίλισσα όταν ενθάρρυνε αντιβασιλικές πρωτοβουλίες.
Και επίσης όταν η αν Μόμπερλι είδε το παρτραίτο της Μαρίας Αντουανέτας πείσθηκε ότι η γυναίκα που είχε δει στον κήπο του μικρού Τριανόν ήταν η βασίλισσα..


Από esoterica.gr

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Δύο Ανεξήγητα Φαινόμενα

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ
Ο Αβραάμ Λίνκολν (αγγλικά: Abraham Lincoln, 12 Φεβρουαρίου 180915 Απριλίου 1865) ήταν πολιτικός και 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ( Χότζενσβιλ, Κεντάκυ 1809, Ουάσινγκτον 1865).
Προσέλκυσε την προσοχή της χώρας του με λόγο στον οποίο καταδίκασε το θεσμό της δουλείας, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα στις νότιες και βόρειες πολιτείες. Όπως το διατύπωσε "η δουλεία στηρίζεται στην εγωιστική φύση του ανθρώπου ενώ η καταδίκη της στηρίζεται στην αγάπη του προς τη δικαιοσύνη".

Ορίστηκε υποψήφιος από το Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο του Σικάγου (1860) για λόγους τακτικής: ήταν ταπεινής καταγωγής, πατρικός, απλός και με ρητορικά προσόντα, έντιμος και ειλικρινής.
Ο Χωριστικός Πόλεμος Βορείων και Νοτίων αποκάλυψε την αδάμαστη δύναμη θέλησής του και την απόλυτη πίστη του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ενότητας και της δικαιοσύνης.
Δε μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το έργο ειρήνευσης της κατάστασης που από καιρό διαλογιζόταν. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ένας φανατικός Nότιος o John Wilkes Booth τον δολοφόνησε μέσα στο θέατρο Ford's Theatre της Ουάσινγκτον.

 Σύμφωνα ωστόσο με τις μαρτυρίες, το πνεύμα του παραμένει αναστατωμένο, μπορούμε να υποθέσουμε εξαιτίας του ότι δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τα σχέδια που είχε αναλάβει.
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν συμβεί στο περιβόητο υπνοδωμάτιό του.
Η πρώτη γυναίκα που ανέφερε ότι είδε το φάντασμα του Lincoln ήταν η Grace Coolidge που όπως είπε τον είδε να ατενίζει έξω από ένα παράθυρο του Οβάλ Γραφείου.
Η Βασίλισσα της Νορβηγίας έμεινε για μια νύχτα στο υπνοδωμάτιο του προέδρου και άκουσε κάποιον να χτυπά διακριτικά την πόρτα.
Όταν άνοιξε βρέθηκε μπροστά στο φάντασμα του προέδρου. Αυτός την κοίταξε απλώς και μετά απομακρύνθηκε.
Η κα. Franklin Roosevelt τον είδε καθιστό στο κρεβάτι να φορά τις μπότες του. Ούρλιαξε έντρομη και έφυγε τρέχοντας.

Ο πρόεδρος Harry Truman άκουσε ένα πρωινό κάποιον να χτυπά την πόρτα του στις 3 το ξημέρωμα. Δεν είχε αμφιβολία ότι ήταν ο Lincoln επειδή η κόρη του Μargaret ήδη αρκετές εμπειρίες από τις επισκέψεις του ανήσυχου προέδρου στις οποίες άκουγε ήχους στο σπίτι στη μέση της νύχτας και έβλεπε σκιές που ήταν σίγουρη ότι ήταν ο ίδιος.
Και τέλος το πνεύμα του άτυχου προέδρου λέγεται πως εμφανίζεται καμιά εμφανίζεται να περιδιαβαίνει στους διαδρόμους και τριγύρω στο Λευκό Οίκο.

IΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ
Το όμορφο οκταγωνικό σπίτι του συνταγματάρχη John Teilo που κτίστηκε το 1800 αποτέλεσε το σκηνικό μιας αισθηματικής τραγωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα από τη μετακόμιση της οικογένειας του συνταγματάρχη στο σπίτι η μία κόρη του ερωτεύτηκε ένα βρετανό αξιωματικό, ειδύλλιο που έβρισκε εντελώς ασύμφωνο τον πατέρα. Ο Τeilo παρά τις ικεσίες της κόρης του αρνήθηκε ακόμα και να δεχτεί τον Εγγλέζο στο σπίτι του.

Μια νύχτα η κοπέλα ύστερα από ένα άγριο καβγά με τον πατέρα της, που έμενε αμετακίνητος στην απόφασή του, άρπαξε αναστατωμένη ένα καντηλέρι και ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά πηγαίνοντας στο δωμάτιό της.
Ένα λεπτό αργότερα, η οικογένεια άκουσε μια διαπεραστική κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό γδούπο. Ο συνταγματάρχης όρμησε προς τα εκεί που ακούστηκε ο κτύπος και βρήκε την κόρη του να κείτεται άψυχη στο κάτω μέρος της γυριστής σκάλας.

Φημολογείται ακόμα ότι και η δεύτερη κόρη είχε ένα δεσμό που,όπως και στην πρώτη περίπτωση,δεν είχε την έγκριση του πατέρα της. Σε μια ατυχή στιγμή έντασης και διαπληκτισμών μιμήθηκε το παράδειγμα της αδερφής της και κατακρημνίστηκε από την κορυφή της σκάλας.
Από εκείνη τη μέρα η τριώροφη σκάλα του οκτάγωνου σπιτιού θεωρείται στοιχειωμένη και μάλιστα συχνά εμφανίζονται να ανεβαίνουν κατά μήκος της σκάλας σκιές που τρεμοπαίζουν σαν να δημιουργούνται από φλόγα κεριού που ακολουθούνται από μια γυναικεία κραυγή και το γδούπο του κορμιού που πέφτει.

Από http://filiatranews.blogspot.com

Δεν πιστεύω να σας φόβισα! Αυτό το σχόλιο πάει ιδιαίτερα για εκείνους που είχαν.. την τύχη να συναντήσουν στον ιντερνετικό τους δρόμο το ιστιολόγιό μου και να διαβάσουν τα προγεγραμμένα μου. Ήταν μερικά όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα που διάβασα και ήθελα να τα μοιραστώ στο Je reviendrai

Ανεξήγητα Φαινόμενα

Μυστηριώδεις εξαφανίσεις
Οι άνθρωποι εξαφανίζονται για διάφορους λόγους. Οι περισσότεροι είναι φυγάδες, κάποιοι πεθαίνουν σ' ατυχήματα και κάποιοι λιγότεροι πέφτουν θύματα απαγωγής ή δολοφονούνται. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις στο τέλος εξιχνιάζονται.

Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως, με τις πραγματικά μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Από το πλήρωμα του «Μαρί Σελέστ» έως τον Τζίμι Χόφα, την Αμέλια Έρχαρτ και την Ναταλί Χόλογουεϊ, ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται ότι εξαφανίζονται χωρίς ν' αφήσουν κάποιος ίχνος.

Ένα άτομο που έχει εξαφανιστεί, μπορεί να βρεθεί ύστερα από έρευνα της αστυνομίας, ύστερα από εξομολόγηση ή μετά από ατύχημα. Όταν, όμως, τα στοιχεία είναι ελλιπή και οι ενδείξεις δεν οδηγούν πουθενά, τότε ούτε η αστυνομία, ούτε η εγκληματολογική έρευνα μπορούν να λύσουν το έγκλημα.

Bigfoot
Για πολλές δεκαετίες, το μεγάλο, τριχωτό και ανθρωπόμορφο τέρας με το όνομα Bigfoot ή άνθρωπος των Ιμαλαΐων είχε θεαθεί σε διάφορες περιοχές της Αμερικής. Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν χιλιάδες Bigfoot, δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα κουφάρι. Κανένας κυνηγός δεν έχει σκοτώσει κάποιο, ούτε υπήρξε ατύχημα με διερχόμενο αυτοκίνητο, ενώ κανένα δεν έχει πεθάνει από φυσικά αίτια.

Απουσία οποιονδήποτε χειροπιαστών αποδεικτικών στοιχείων, οστών ακόμη και δοντιών, απομένουν μόνον οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων και περίεργων φωτογραφιών και ταινιών. Καθώς δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί κάτι που δεν φαίνεται ότι δεν υπάρχει, η επιστήμη δεν πρόκειται ποτέ να πιστοποιήσει την ύπαρξη όντων όπως του ανθρώπου των Ιμαλαΐων και του τέρατος του Λοχ Νες, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να ζουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Ο μυστηριώδης ήχος του Τάος
Το τελευταίο ανεξήγητο φαινόμενο είναι ο υπόκωφος ήχος που κατακλύζει και ενοχλεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της μικρής πόλης Τάος, στο Νέο Μεξικό.

Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν αναφορές για αυτόν τον υπόκωφο και μυστηριώδη ήχο, που έρχεται με τον άνεμο της ερήμου. Παραδόξως, μόνο το 2% των κατοίκων του Τάος έχουν αναφέρει ότι ακούν τον ήχο αυτό. Ορισμένοι θεωρούν ότι προκαλείται από κάποια περίεργη ακουστική.

Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για μαζική υστερία ή για κάποιον μυστικό και μοχθηρό σκοπό. Πάντως, όποια περιγραφή και εξήγηση κι αν έχει δοθεί σε αυτόν το θόρυβο, κανείς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει την πηγή του.


Από http://filiatranews.blogspot.com

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Και βροχή ξανά

Και ναι, σήμερα το βράδυ έβρεξε. Βασικά ψυχάλισε. Μην κάνω το τόσο δα, τόόόσο! Αλλά ήταν οι πρώτες σταγόνες από τον ουρανό. Ένα σημάδι της εποχής που μας υπενθυμίζει τον ερχομό του φθινοπώρου. Πάει το καλοκαίρι! Αλλά έρχεται το φθινόπωρο! Τότε που όλα από πράσινα και ανθυσμένα (εκτός από τα αειθαλή!) δέντρα, φυτά και λουλούδια, υιοθετούν την απόχρωση του πορτοκαλί και καφέ, αλλάζουν σχήμα, μυρωδιά και καταλήγουν στο έδαφος. Τότε που αρχίζουν τα πρώτα κρύα και οι λίγες αλλά όχι ακόμη εξαφανισμένες απροσδόκητες αλλά καλοδεχούμενες ζέστες! Ναι, οι ζεστές μέρες πάντα μας λείπουν.
Η κάθε εποχή έχει όμως τη χάρη της. Καμιά δεν έχει κάποιο μειονέκτημα σε σχέση με την άλλη. Όλες έχουν τη μοναδικότητά τους. Το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η αρχή της άνοιξης συνδυάζονται με τις βροχούλες, τους κατακλυσμούς, τις ψυχάλες, που σε μαγεύουν με το όμορφο άρωμά τους. Είναι πολύ ωραίο να μυρίζεις τη βροχή! Την άνοιξη και το καλοκαίρι αρχίζουν οι ζεστές μέρες, μετά οι κάυσωνες και η θάλασσα γεμίζει από ανθρώπινα κορμιά. Τέλη καλοκαιριού, ιδιαίτερα το βράδυ, αντιλαμβάνεσαι πώς μίκρυνε η μέρα τόσο γρήγορα. Αυτή η διαπίστωση σε μελαγχολεί, σε συνδυασμό με τις ψυχρές, άλλωτε τσουχτερές, νύχτες, αλλά είναι η πραγματικότητα που πρέπει να συνηθίζει κανείς! Στο κάτω κάτω δεν είναι μόνο ο καιρός που παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στη ψυχολογία του ανθρώπου. Ασκεί επιρροή, αλλά εάν ο άνθρωπος είναι από τη φύση του χαρούμενος και καλοσυνάτος, ευδιάθετος και ανεπηρέαστος, ο καιρός δεν παίζει ρόλο στη διάθεσή του.
Καλό φθινόπωρο και καλή αρχή ξανά στο υπόλοιπο του 2010 που έμεινε ακόμη!
Άλλωστε και tο φθινόπωρο χαρίζει ωραίες εικόνες..

Όλη η τέχνη είναι στο χέρι που έχει την πένα

Όλη η τέχνη είναι στο χέρι που έχει την πένα. Πράγματι πόσο αληθινό ακούγεται αλλά είναι κιόλας. Ο συγγραφέας είναι ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος και ο σκηνογράφος του έργου του. Εκείνος κανονίζει τα πάντα, βάζει τη δική του προσωπική νότα και την πινελιά του δικού του μοναδικού στοιχείου. Ονομάζεται πράγματι τέχνη όλο αυτό!Δεν με παραπέμπει αυτή η φράση όμως μόνο στους συγγραφείς, στους μυθιστοριογράφους και τους ποιητές, αλλά το χέρι είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα πάρει τη ζωή στα χέρια του και θα την καθοδηγήσει όπου και όπως εκείνος επιθυμεί. Ο ίδιος θα κανονίσει τι θέλει, κανένας δε θα τον επηρεάσει. Θα σχηματίσει και θα γράψει το βιβλίο της ζωής του με το δικό του τρόπου, σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω και απόψεις. Η πένα είναι η γνώση, οι ευκαιρίες και η τύχη που έχει. Εκείνα που θα τον κάνουν να ζει ευτυχισμένος, κάτι που εξαρτάται από τον ίδιο.
Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να ακούμε εμάς, όχι τους άλλους, να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε εμείς και να μην επηρεαζόμαστε από άλλους. Μεγαλύτερη σημασία έχει το αίσθημα της ευτυχίας, της ξεγνοιασιάς και της χαράς. Αν κάποιος τα νιώσει αυτά τα συναισθήματα, προ πάντων τα βιώσει κιόλας, τότε είναι πράγματι πετυχημένος.
Μερικές φορές, σκέφτομαι. είναι η ζωή τόσο περίπλοκη όσο θεωρούμε ότι είναι; Μήπως είναι όλα ιδέα του μυαλού μας; Και τώρα σκέφτομαι, πώς από το ένα θέμα πήγα στο άλλο..