Αντίο 2009, καλωσήρθες 2010

Και τώρα φτάσαμε στο τέλος του 2009.. Αντίο, γυρνάω και λέω.. Δε ξέρω που πηγαίνω. Το μόνο που κρατώ είναι ένας αριθμός, 2010. Άφησα το 2009 και το αντάλλαξα με το 2010. Σταμάτησε το τέλος του δρόμου. Εισιτήριο για την άλλη διαδρομή τώρα. Θα τρέχω άλλες 8,760 ώρες. Ατέλειωτες ώρες ενός αγώνα λύπης και χαράς. Κούρασης και ξεκούρασης. Προσπάθειας και βαρεμάρας. Όλα τα συναισθήματα θα περάσουνε πάλι στη ψυχή μου. Αλλά για διαφορετικούς λόγους αυτή τη φορά.

Στη τέως διαδρομή, συνάντησα και άσχημα αλλά και όμορφα πράγματα. Ξημέρωσαν 365 ημέρες και βράδιασαν άλλες τόσες. Αντάμωσα τον ήλιο 365 φορές και το φεγγάρι άλλες τόσες. Μίλησα μαζί του και προσευχήθηκα σε αυτό. Μπορεί να είδα μόνο δυο φορές την ανατολή του ήλιου αλλά δεν πειράζει. Έλαβα νέες εμπειρίες αλλά και καινούργιους προβληματισμούς. Έζησα μοναδικές στιγμές. Τώρα τέλειωσαν. Μένουν στο μυαλό μου, στη μνήμη μου και θα τις ανακαλώ. Ακόμα και τις άσχημες. Συμφιλιώθηκα μαζί τους. Οικειώθηκα. Με έκαναν πιο δυνατή. Ήταν μάθημα και περιπέτεια για μένα. Όλες θα μπουν στο κουτί των αναμνήσεων. Χωρίς καμοιά διάκριση.

Τώρα κάθομαι εδώ, για να δω τον πηγαιμό του 2009 και τον ερχομό του 2010, για να αρχίσω τη μεγάλη κούρσα μου ξανά. 

"Αντίο, χαιρετώ αυτόν τον κόσμο!" Λέει ο 2009 κοιτάζωντας με την άκρη του ματιού του τη γη.  "Καλοσωρίζω τον 2010! Πέρνει τη θέση μου και τα ηνία της διαδοχής μου! Ένα αντίο στους ανθρώπους!" Ύστερα κάνει ένα βήμα πίσω. Ο διάδοχός του μόλις είχε έρθει. Επιβλητικός και στολισμένος. Γυρνά και κάνει νόημα στον 2009. Τα μάτια τους συναντιούνται. Ανταλλάσουν ένα βλέμμα χαιρετισμού. Ο 2010 μπαίνει με τα πιο δυνατά πυροτεχνήματα και γέλια από τους ανθρώπους! Τα φώτα είναι στραμμένα πάνω του, τώρα πια. Ήρθε από την σκιά Υπόσχεται πολλά. Αλλαγές, χαρές και καμιά στενοχώρια. Περιμένει να βγει στη σκηνή. Θα εμφανιστεί.. Εμφανίζεται.. Με το ..2, 1.... Καλή Χρονιά!!! Και αυτό γίνεται! Εμφανίστηκε στις ζωές μας. Στην καθημερινότητά μας! Είναι ο νέος χρόνος που θα μας κρατήσει συντροφιά για άλλες 365 μέρες. Μέχρι να παλιώσει και να μας αποχαιρετήσει.

Είναι ολοκαίνουργιος!! Δε βλέπω καμιά ρυτίδα πάνω του.. ακόμα! Χαρούμενος. Φαίνεται, ο 2009 δεν τον συμβούλεψε καλά. Ξέγνοιαστος και ανυπόμονος που θα κρατήσει τα ηνία. Κληρονόμησε τη διαδοχή του προηγούμενου.

Ο 2009 στεκόταν ακόμη στην άκρη. Κοιτούσε τον 2010. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Όσο πιο δυνατά μπορούσε, σαν να ήθελε να προλάβει να χτυπήσει και να κάνει ρεκόρ. Λες και ήθελε να ικανοποιήσει την εντολή του αφεντικού του. Ήθελε να τελειώσει τους χτύπους της. Κοίταξε γύρω του. Θυμήθηκε τη δική του διαδοχή. Τη δική του χαρά και απορεία του τί θα κάνει στον κόσμο αυτό. Τότε.. που διαδέχτηκε τον 2008. Τότε.. που δεν σκεφτόταν το τέλος του..Τότε.. που δεν είχε, ακόμη, αντιμετωπίσει τα επικείμενα προβλήματα.. Τότε.. που δεν είχε ρυτίδες. 'Εκανε ένα βήμα προς τα πίσω. Η μισή του μορφή καλυμμένη στη σκιά. Το βλέμμα του αστραφτερό παρά τα γερατειά του. Στο πρόσωπό του σχηματίστηκε μια νέα ρυτίδα. Την ένιωσε, την άγγιξε, τη χάιδεψε, την αγάπησε. Όποιος τον αντίκριζε, θα τον έβρισκε λυπημένο, περίλυπο. Αλλά δεν ήταν. Είχε τελειώσει τον στόχο του, την αποστολή του και θα έφευγε. Είχε εκπληρώσει τα καθήκοντά του. Για μια τελευταία φορά κοίταξε και αντίκρισε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Χαμογέλασε και μπήκε στη σκιά ολόκληρος πια. Η καρδιά του είχε ήδη στερέψει από παλμούς. Δεν προσφέρθηκαν άλλοι. Είχαν κοιμηθεί για πάντα. Έκαναν τον αιώνιο ύπνο. Εκεί, ο 2009 άφησε την τελευταία του πνοή. Έφυγε από τη σκιά που είχε έρθει πριν ένα χρόνο.

Καλή Χρονιά σε όλους τους bloggers!!!!

Κίρκη

[...] ως άρα φωνήσας πόρε φάρμακον αργειφόντης
εκ γαίης ερύσας, και μοι φύσιν αυτού έδειξε
ρίζη μεν μέλαν έσκε, γάλακτι δε είκελον άνθος:
μώλυ δε μιν καλέουσιν θεοί: χαλεπόν δε τ’ ορύσσειν
ανδράσι δε θνητοίσι, θεοί δε τε πάντα δύνανται [...]
τεύχε δε οι κυκεώ χρυσέω δέπαι, όφρα πίοιμι,
εν δε τε φάρμακον ήκε κακά φρονέουσ’ ενί θυμώ
αυτάρ δε επεί δώκεν τε και έκπιον, ουδέ μ’ έθελξε,
ράβδω πεπληγυία έπος τ’ έφατ’ εκ τ’ ονόμαζεν.
«έρχεο νυν συφεόνδε, μετ’ άλλων λέξο εταίρων»[...]

Η πρώτη μαγική λειτουργία που έχει καταγραφεί στην αρχαιοελληνική λογοτεχνία αναφέρεται στο 10ο βιβλίο της Οδύσσειας. Τη μαγική λειτουργία εκτέλεσε η Κίρκη, μια μάγισσα που ζούσε στο νησί Αιαία στις παρυφές του γνωστού κόσμου. Η αρχαιοελληνική κοσμολογία απεικόνιζε τον κόσμο επίπεδο, γύρω από τον οποίο κυλούσε ο ποταμός του ωκεανού. Η Κίρκη ζούσε στα σύνορα αυτού του κόσμου - όσο μακρύτερα γινόταν από το εννοιολογικό πλαίσιο του πολιτισμού- κοντά στην είσοδο του Άδη, του κάτω κόσμου. Ήταν Ηλιάδα, κόρη του θεού Ήλιου, και ήταν αδελφή του Αιήτη, του πατέρα της Μήδειας, και της Πασιφάης, της μητέρας του Μινώταυρου. Το πιθανότερο είναι ότι η Κίρκη ήταν κάποια αρχαία θεά, πιθανώς μια Πότνια Θηρών, αφιερωμένη στο ζωικό βασίλειο. Είναι επίσης αρπακτική πλανεύτρα, και το όνομά της, Κίρκη, συνδέεται με τον κίρκο, το αρπακτικό που κυκλώνει την πτήση του, ή τον λύκο και συνδέεται στον Όμηρο με το γεράκι.

Στο δρόμο της επιστροφής από τον Τρωικό πόλεμο ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του έφθασαν σε ένα νησί, στο οποίο « [...] υπήρχαν γύρω τους λιοντάρια και λύκοι του βουνού, θηριά μαγεμένα από τα βοτάνια της θεάς, που δεν επιτίθονταν σε ανθρώπους, αλλά ήλθαν κατά πάνω τους, κουνώντας τις μακριές ουρές τους [...] ». Η Κίρκη με τα μαγικά της τεχνάσματα μεταμόρφωσε τους σύντροφους του Οδυσσέα σε χοίρους, ζώα που σύμφωνα με την παράδοση ήταν αφιερωμένα στη Δήμητρα και την Περσεφόνη και συνδέονταν με τη γονιμότητα της γης. Ως μάγισσα, λοιπόν, η Κίρκη πρόσφερε στις χθόνιες θηλυκές θεότητες, όσους δοκίμασαν τα μαγικά της βοτάνια.

Με τη βοήθεια του θεού Ερμή, που έδωσε στον Οδυσσέα το μαγικό φυτό ‘μώλυ’ με τη μαύρη ρίζα και τα λευκά άνθη, ο ήρωας έγινε άτρωτος στα μαγικά τεχνάσματα της Κίρκης, υποχρεώνοντας τη μάγισσα σε όρκο ιερόπρεπο να μην τον πειράξει με τις γητειές της. Τελικά ο Οδυσσέας την έπεισε να επαναφέρει τους συντρόφους του πίσω στην ανθρώπινη μορφή τους, και όλοι παρέμειναν στο νησί για ένα χρόνο. Όμως, ο Οδυσσέας χρειαζόταν τη συμβουλή του μάντη Τειρεσία, για το πώς ακριβώς θα επέστρεφε σπίτι του και θα διεκδικούσε το βασίλειό του. Η Κίρκη του εξηγεί όλες τις τελετουργικές διαδικασίες που απαιτούνται για να εισέλθει στον κάτω κόσμο και εδώ φαίνεται πλέον ως φύλακας της πύλης και το νησί της μια πύλη για τον κόσμο των νεκρών.

Άλλες φιλολογικές μαρτυρίες για κάποιες μαγικές δραστηριότητες και τη γενεαλογία της Κίρκης μπορεί κανείς να αναζητήσει στον Παυσανία και τον Απολλόδωρο, όπου επιβεβαιώνεται ότι ήταν αδελφή του Αιήτη, ότι εξάγνισε τους Αργοναύτες για το φόνο του Άψυρτου, όπως επίσης και τον Οδυσσέα, όπου αναφέρεται η ηλιακή της γενεαλογία και το γεγονός ότι μετέτρεψε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε χοίρους, χωρίς όμως να καταφέρει τον ήρωα, γενόμενη τελικά ερωμένη του. Ο καρπός αυτού του έρωτα ήταν ο Τηλέγονος, που θα συναντηθεί αργότερα με τον Οδυσσέα και θα αποδειχθεί μοιραίος για τη ζωή του.

Καλά Χριστούγεννα

Χρόνια πολλά και όμορφα σε όλους τους bloggers!!!
Πιο γλυκά Χριστούγεννα δεν γίνονται χωρίς τις φωνούλες των αγαπημένων μας φίλων!!
Χρόνια πολλά, όχι μόνο τώρα, αλλά κάθε μέρα, γιατί κάθε μέρα είναι γιορτή!

Tα Χριστούγεννα, όμως, για μένα, και χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αντιδράσεις, δεν είναι κάτι το σπουδαίο. Βέβαια πολλούς κάνουν χαρούμενους, ειδικά τα παιδάκια, αλλά είναι μια καθημερινή μέρα. Χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο και σπουδαίο.
Αυτό που καταφέρνει, είναι να μεγαλώνει το χάσμα και την διαφορά μεταξύ των πλουσίων, ευκατάστατων και φτωχών. Όπως είπε και η αδελφή μου, οι άποροι παρακολουθούν με ζήλο τους ανθρώπους, που κρατάνε τα δώρα και δεν μπορούν να νιώσουν την ευτυχία τους.
Πολλοί περπατάνε στους δρόμους, τρέχουν για να βρουν δώρα για τους άλλους, παίρνουν τηλέφωνα για να πούνε "χρόνια πολλά", λες και είναι υποχρέωση.
Όχι, δεν καταριέμαι τα χριστούγεννα. Δεν τα μισώ. Είναι μια ευκαιρία, μία κάποια παύση για να καθήσω στο σπίτι και να ξεκουραστώ! Και, άλλωστε, μου αρέσει η προετοιμασία αυτή. Δηλαδή, να στολίσουμε το δέντρο, το σπίτι, να μυρίσουμε την ατμόσφαιρα των χριστουγέννων και να εγκληματιστούμε! Αλλά, πάλι, νιώθω σαν να έχουν ένα πέπλο υποκρισίας και καλύπτουν την τραγική αλήθεια. Και εγώ ντρέπομαι τον ίδιο μου τον εαυτό, που είναι μερικά άτομα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που χαίρονται, ενώ υπάρχουν συνάνθρωποί μας που θα κλάψουν. Θα μαζευτούν στη γωνιά τους και θα κοιτάνε τους χαρούμενους. Λες και θέλουν να κλέψουν λίγη από την χαρά τους.
Τελικά, έπρεπε να είχαμε πάρει το μάθημά μας από ¨το κοριτσάκι με τα σπίρτα¨.

Ερνεστο Tσε Κεβαρα

Ο Ερνέστο Τσε Γκουεβάρα υπήρξε από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Κουβανικής Επανάστασης και καθοδηγητικό στέλεχος στην κομουνιστική κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο.

Τον θαύμαζω γιατί είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο. Είχε τα κότσια να κάνει πολλά πράγματα και να φανεί αντάξιος. Αυτός είναι για μένα άνθρωπος. Έδειξε τα δόντια του, την αγριότητα και τον δυναμισμό που είχε. Πολέμησε σκληρά και πάλεψε. Ήταν - είναι και θα είναι ένας μύθος. Ένας πραγματικός και αθάνατος μύθος. Ένας άνθρωπος που, όχι μόνο πρέπει, αλλά επιβάλλεται να μείνει στην ιστορία. Είναι μια αλλαγή που πολύ φανταστήκαμε αλλά λίγοι της δώσαμε σάρκα και οστά. Μακάρι να υπάρχουν άλλοι εκατομμύριοι του είδους του.


Μερικά λόγια του..

-I don't care if I fall as long as someone else picks up my gun and keeps on shooting.

-I know you are here to kill me. Shoot, coward, you are only going to kill a man.

-Silence is argument carried out by other means.

-Many will call me an adventurer - and that I am, only one of a different sort: one of those who risks his skin to prove his platitudes.

-Whenever death may surprise us, let it be welcome if our battle cry has reached even one receptive ear and another hand reaches out to take up our arms.


-Better to die standing, than to live on your knees.

-Let me say, at the risk of seeming ridiculous, that the true revolutionary is guided by great feelings of love.

-It's a sad thing not to have friends, but it is even sadder not to have enemies.



Η ζωη του.. ( να ναι καλά το Βικιπαίδεια !! )

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Guevara de la Serna) (14 Ιουνίου 1928 στο Ροζάριο, Αργεντινή; † 9 Οκτωβρίου 1967 στη Λα Χιγκέρα, Βολιβία), γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, Μαρξιστής - Λενινιστής επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός. Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις. Το 1965 πιστός στην νίκη της επανάστασης στην Κούβα έφυγε με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία, όπου τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε ενώ ήταν στο κρεβάτι.
Όπως και ο Μάο Τσετούνγκ, ο Ερνέστο Γκεβάρα ανάπτυξε θεωρίες πάνω στην στρατηγική και την τακτική του μοντέρνου ανταρτοπόλεμου και προσπάθησε να εφαρμόσει τις επαναστατικές του θεωρίες στην πράξη. Ο Γκεβάρα αποτέλεσε και αποτελεί σύμβολο για τα επαναστατικά και
προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.

Παιδικά χρόνια και εφηβεία

Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής, γιος της Σέλια ντε λα Σέρνα και του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, το μεγαλύτερο από τα συνολικά πέντε παιδιά της οικογένειας. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησής του, γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928. Κατά τον βιογράφο του, Τζον Λι Άντερσον, η πραγματική ημερομηνία γέννησής του τοποθετείται νωρίτερα, στις 14 Μαΐου του ίδιου έτους. Η άποψη αυτή στηρίζεται σε μαρτυρία μίας αστρολόγου, στην οποία φέρεται να εξομολογήθηκε η μητέρα του πως ήταν ήδη τριών μηνών έγκυος όταν παντρεύτηκε τον Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς^[2].
Η οικογένεια του ήταν μια από τις οικογένειες της αργεντινής ολιγαρχίας, με ισπανικές και ιρλανδικές καταβολές^[3]. Παρόλα αυτά οι γονείς του νεαρού Ερνέστο δεν απέφευγαν καθόλου την επαφή με ανθρώπους χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Πολλά μέλη της ολιγαρχίας θεωρούσαν προκλητικό αυτό τον τρόπο ζωής επειδή το ζεύγος Γκεβάρα έδειχνε φανερά ότι σεβόταν και δεχόταν προοδευτικές ιδέες. O πατέρας του χαρακτηρίζεται ως τυχοδιώκτης, που εγκατέλειψε τις αρχικές του σπουδές αρχιτεκτονικής, προκειμένου να δραστηριοποιηθεί στον επιχειρηματικό χώρο, ενώ η μητέρα του υπήρξε ένθερμη καθολική που αργότερα όμως μεταστράφηκε στο φιλελευθερισμό της αριστεράς.
Ο Ερνέστο ήταν μόλις δύο ετών όταν διαπιστώθηκε ότι πάσχει από άσθμα. Η ασθένεια αυτή τον συνόδεψε όλη του τη ζωή και συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Αντί να προφυλάσσεται, προσπαθούσε να σκληραγωγηθεί μέσω του αθλητισμού. Σε ηλικία εννέα ετών, παρουσίασε βαριά επιπλοκή στο άσθμα που τον ταλαιπωρούσε και διαπιστώθηκε «σπαστικός βήχας». Εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του, δεν φοίτησε κανονικά στο σχολείο. Αρχικά, έμαθε να γράφει και να διαβάζει από την μητέρα του, ενώ αργότερα φοίτησε στο δημόσιο σχολείο ολοκληρώνοντας κανονικά μόνο τη δεύτερη και τρίτη τάξη, παρακολουθώντας τα μαθήματα των υπολοίπων όταν του επέτρεπε η υγεία του και μελετώντας κυρίως στο σπίτι.
Στην παιδική του παρέα υπήρχαν παιδιά από διάφορα κοινωνικά στρώματα της περιοχής. Ήδη τότε φανερώθηκε το χάρισμα και η κοινωνικότητα του Γκεβάρα, χαρίσματα τα οποία καλλιεργούσαν συνεχώς οι γονείς του. Ήταν πλέον καθημερινό το φαινόμενο να μπαινοβγαίνουν τα παιδιά της γειτονιάς και της περιοχής συνεχώς στο σπίτι των γονέων του. O Γκεβάρα ήταν παράλληλα σοβαρό και εσωστρεφές αγόρι, το οποίο από νωρίς άρχισε να ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία. Κατά την περίοδο της εφηβείας του, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ποίηση και ειδικότερα για το έργο του Πάμπλο Νερούδα^[4], ενώ συγχρόνως έγραφε και ο ίδιος ποιήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα εκτείνονταν από κλασικά έργα του Τζακ Λόντον ή του Ιουλίου Βερν μέχρι πραγματείες του Σίγκμουντ Φρόυντ και του Μπέρτραντ Ράσελ. Σύμφωνα με τον πατέρα του, «όταν έγινε δώδεκα χρονών κατείχε μία παιδεία που αναλογούσε σε έναν νέο δεκαοκτώ ετών, ενώ η βιβλιοθήκη του ήταν γεμάτη από κάθε είδους βιβλία περιπέτειας και ταξιδιωτικά μυθιστορήματα»^[5]. Σε μεγαλύτερη ηλικία, ανέπτυξε επίσης ενδιαφέρον για τη φωτογραφία.
To 1942 εγγράφηκε στο δημόσιο λύκειο Ντέαν Φούνες της Κόρδοβα. Οι σχολικοί του βαθμοί υπήρξαν πολύ καλοί στη λογοτεχνία, την ιστορία και τη φιλοσοφία, αλλά και πολύ κακοί στην αγγλική γλώσσα, τα μαθηματικά και τη φυσική ιστορία. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να συντάσσει ένα είδος φιλοσοφικού λεξικού, καταγράφοντας τα αναγνώσματά του ή κρατώντας σημειώσεις σχετικά με αυτά^[6]. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο λύκειο, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στον τομέα της εφαρμοσμένης μηχανικής. Γράφτηκε στη Σχολή Εφαρμοσμένης Μηχανικής του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες και για ένα διάστημα εργάστηκε στην κατασκευή δημοσίων έργων, κυρίως σε μικρές πόλεις. Η ασθένεια της γιαγιάς του, Άνας, η οποία είχε υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία και κατόπιν ημιπληγία, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την εργασία του προκειμένου να την φροντίσει κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής της. Τόσο η δική της κατάσταση, που οδήγησε στο θάνατό της, όσο και η προσωπική του εμπειρία με το άσθμα τον επηρέασαν βαθιά, και πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του να ασχοληθεί τελικά με την ιατρική.
Το 1948 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1953, χωρίς όμως να ακολουθήσει την κλινική πρακτική που απαιτείτο προκειμένου να είναι σε θέση να εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, στα τέλη του 1950, εξασφάλισε άδεια ώστε να εργαστεί ως νοσοκόμος σε εμπορικά πλοία του αργεντινού στόλου. Τους επόμενους μήνες πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην νότια και στην κεντρική Αμερική, στη διάρκεια των οποίων έζησε από κοντά της κοινωνικές συνθήκες στις λατινοαμερικανικές χώρες. Επηρεασμένος από τις εμπειρίες αυτές, άρχισε να ασχολείται όλο
και περισσότερο με τα πολιτικά ζητήματα και τον Μαρξισμό.


Γουατεμάλα
Μετά την αποφοίτησή του από την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στη Γουατεμάλα, με ενδιάμεσους σταθμούς τη Βολιβία, το Περού, τον Παναμά, την Κόστα Ρίκα, τη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ. Εκεί γνώρισε την Περουβιανή οικονομολόγο Ίλδα Γκαδέα, η οποία εργαζόταν στην κρατική υπηρεσία του Ινστιτούτου Προώθησης της Παραγωγής. Η Γκαδέα ήταν εξόριστη εξαιτίας της συμμετοχής της στη Λαϊκή Επαναστατική Αμερικανική Συμμαχία (American Popular Revolutionary Alliance, APRA) του Περού, και διέθετε γνωριμίες με πολιτικά πρόσωπα. Με τη βοήθειά της, ο Γκεβάρα ήρθε σε επαφή με ένα ευρύ κύκλο εξόριστων και αριστερών διανοουμένων. Κατά το δεύτερο μήνα της παραμονής του στη χώρα, και ενώ η πολιτική της κατάσταση εντεινόταν λόγω των μεταρρυθμίσεων του φιλελεύθερου λαϊκού καθεστώτος του προέδρου Χάκομπο Άρμπενς (Jacobo Albenz Guzmán), ο Γκεβάρα πραγματοποίησε τις πρώτες του επαφές με πολιτικούς της κυβέρνησης. Στις 15 Φεβρουαρίου του 1954 ανέφερε σε επιστολή του προς τη θεία του πως είχε λάβει οριστικά θέση υπέρ της κυβέρνησης της Γουατεμάλας, επιλέγοντας το κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα (Partido Guatemalteco de Trabajo) και σχετιζόμενος με άλλους αριστερούς διανοούμενους. Στα τέλη του ίδιου μήνα, κατέγραψε επίσης την πολύ κακή οικονομική του κατάσταση.
Για ένα σύντομο διάστημα, ο Γκεβάρα εγκατέλειψε τη Γουατεμάλα και μετέβη στο Ελ Σαλβαδόρ, προκειμένου να ανανεώσει τη βίζα παραμονής του. Λίγο μετά την επιστροφή του, επιχειρήθηκε από τη CIA ένοπλη δράση, με επικεφαλής το συνταγματάρχη Κάρλος Καστίγιο Άρμας, για την ανατροπή της κυβέρνησης του Άρμπενς και με αφορμή την άφιξη ενός πλοίου με όπλα από την Τσεχοσλοβακία^[7][8]. Ο Γκεβάρα συμμετείχε στην ένοπλη πολιτοφυλακή της κομμουνιστικής νεολαίας που αντιστάθηκε, αλλά παρά τη διάθεσή του να αγωνιστεί στο μέτωπο, κατετάγη τελικά ως γιατρός. Στις 27 Ιουνίου, ο Άρμπενς ανακοίνωσε την παραίτησή του και αναζήτησε άσυλο στη μεξικανική πρεσβεία. Ο Γκεβάρα, επίσης καταζητούμενος του νέου καθεστώτος, αναζήτησε άσυλο στην πρεσβεία της Αργεντινής κατόπιν προτροπής του φίλου του, Σάντσες Τοράνσο. Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γουατεμάλα σημάδεψαν βαθιά τον Γκεβάρα και η εμπειρία που αποκόμισε στη χώρα χαρακτηρίζεται ως σημείο πολιτικής καμπής για τον ίδιο.

Επανάσταση στην Κούβα

Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1954, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στο Μεξικό, που αποτελούσε κοινό προορισμό εξόριστων Λατινοαμερικανών, από χώρες όπως το Πουέρτο Ρίκο, το Περού, η Βενεζουέλα, η Γουατεμάλα και η Κούβα. Στην πόλη του Μεξικού, συνάντησε τον Κουβανό εξόριστο Νίκο Λόπες, γνώριμό του από την περίοδο της παραμονής του στη Γουατεμάλα, ενώ επανασυνδέθηκε και με την Ίλδα Γκαδέα. Προκειμένου να συντηρείται οικονομικά, εργάστηκε ως γιατρός και ως φωτογράφος, εν μέσω πολλαπλών επαγγελματικών κρίσεων και οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε κατά διαστήματα. Το καλοκαίρι του 1955, ήρθε σε επαφή με τον αδελφό του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ, από τον οποίο πληροφορήθηκε την επικείμενη άφιξη του Κάστρο στο Μεξικό. Στις αρχές Ιουλίου του 1955^[9], o Γκεβάρα συνάντησε για πρώτη φορά τον Φιντέλ Κάστρο, o οποίος ήταν αρχηγός των "Moνκαντίστας", και είχε καταφύγει στο Μεξικό μετά την αποφυλάκισή του, αποτέλεσμα της χάρης που του δόθηκε από τον Μπατίστα. Την πρώτη συνεύρεσή τους ακολούθησαν πολυάριθμες συναντήσεις και συζητήσεις γύρω από την πολιτική κατάσταση στη Λατινική Αμερική και το ενδεχόμενο της οργάνωσης μίας επανάστασης ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα. Την ίδια περίπου περίοδο, η Γκαδέα του ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος και ο Γκεβάρα της πρότεινε γάμο, ο οποίος τελέστηκε τελικά στις 18 Αυγούστου 1955, στο ληξιαρχείο του μεξικανικού χωριού Τεποτσοτλάν.
Πεπεισμένος πως ο Κάστρο είχε τις προϋποθέσεις να αποτελέσει ένα χαρισματικό ηγέτη της κουβανικής επανάστασης^[10], ο Γκεβάρα συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου (ισπ. Movimiento 26 de Julio, M-26-7), με στόχο την ένοπλη δράση για την ανατροπή του κουβανικού καθεστώτος. Ο Γκεβάρα συμφώνησε να τους συνοδεύσει με την ιδιότητα του γιατρού, ωστόσο έλαβε κανονικά μέρος στην στρατιωτική εκπαίδευση των ανταρτών, το βασικό στάδιο της οποίας ξεκίνησε στις αρχές του 1956, υπό τις οδηγίες του Μεξικανού παλαιστή Αρσάνιο Βαγένας σε ζητήματα εκγύμνασης και αυτοάμυνας, καθώς και του πρώην συνταγματάρχη του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού, Αλπέρτο Μπάγιο. Στα απομνημονεύματα του Μπάγιο, πληροφορούμαστε πως ο Γκεβάρα επέδειξε μεγάλη θέληση κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, αποτελώντας τον καλύτερο μαθητή του. Την ίδια περίοδο, θεωρείται πιθανό πως απέκτησε το παρωνύμιο Τσε (Che), εξαιτίας της συχνής χρήσης της λέξης che (φίλος ή και επιφώνημα: Ε εσύ!) που έκανε ο ίδιος μιλώντας, έκφραση που αν και είχε εισαχθεί στη γλώσσα των Αργεντινών, φαινόταν αστεία στους Κουβανούς.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, 82 επαναστάτες, μεταξύ αυτών και ο Τσε Γκεβάρα, ταξίδεψαν με το πλοιάριο Granma, από τον ποταμό Τούξπαν του Mεξικoύ με προορισμό την Κούβα, στην οποία έφθασαν τελικά στις 2 Δεκεμβρίου. Κατά την απόβασή τους, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος, από την οποία επέζησαν 15-20 αντάρτες που κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να καταφύγουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Με σημείο εκκίνησης την επίθεση αυτή, ο ρόλος του Τσε Γκεβάρα στον ανταρτοπόλεμο διαφοροποιήθηκε σταδιακά, αντιλαμβανόμενος o ίδιος όλο και λιγότερο ως μοναδικό καθήκον του την ιατρική συμπαράσταση, και λαμβάνοντας ενεργό μέρος στις ένοπλες δραστηριότητες τον επαναστατών. Η αποφασιστικότητά του και οι ικανότητες του, σύντομα οδήγησαν στην άνοδό του στην ιεραρχία του αντάρτικου σώματος, κερδίζοντας το σεβασμό των υπολοίπων ανταρτών, χωρίς να απουσιάζει και το αίσθημα του φόβου που προκαλούσε ενίοτε η σκληρότητά του, υπεύθυνος ο ίδιος για εκτελέσεις ανταρτών που λειτουργούσαν ως πληροφοριοδότες του κουβανικού καθεστώτος^[11]. Υπήρξε ο πρώτος αντάρτης, στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Κομαντάντε του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957. Αν και μέχρι τότε αποτελούσε έναν απλό οπλίτη, χωρίς να έχει διακριθεί ιδιαιτέρως σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά έχοντας επιδείξει γενναιότητα και αρχηγικές δεξιότητες, ο Κάστρο του εμπιστεύτηκε την ηγεσία της Δεύτερης Φάλαγγας του αντάρτικου στρατού (για λόγους παραλλαγής έφερε τον αριθμό 4), έχοντας έτσι μόνο τον Κομαντάντε εν Σέφε Φιντέλ Κάστρο ως ανώτερό του^[12].
Η μεγαλύτερη ίσως στρατιωτική επιτυχία του Τσε Γκεβάρα υπήρξε η κατάκτηση της Σάντα Κλάρα στις 29 Δεκεμβρίου 1958, μία καθοριστική στιγμή στην ιστορία της κουβανικής επανάστασης. Είχαν προηγηθεί δύο χρόνια ανταρτοπολέμου στην Σιέρρα Μαέστρα εναντίον του πολύ μεγαλύτερου στρατού του Μπατίστα, o οποίος δεχόταν και την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την κατάκτηση της Σάντα Κλάρα, ο δρόμος για την πρωτεύουσα Αβάνα ήταν πλέον ελεύθερος και την 1η Ιανουαρίου του 1959, ο δικτάτορας Μπατίστα εγκατέλειψε την Κούβα, με προορισμό την Δομινικανή Δημοκρατία. Την μάχη στη Σάντα Κλάρα ακολούθησαν και άλλες σημαντικές πολεμικές συγκρούσεις, πριν την τελική επικράτηση των ανταρτών.

Μέλος της κυβέρνησης της Κούβας

Μετά την επιτυχία του αντάρτικου στρατού και κατά τους πρώτους μήνες της κατάληψης της εξουσίας, ο Τσε Γκεβάρα τέθηκε διοικητής του φρουρίου Λα Καμπάνια, με αρμοδιότητα να εξετάζει τις εφέσεις των υποθέσεων των δύο Επαναστατικών Δικαστηρίων (Tribunales Revolucionarios, TR) που λειτουργούσαν δικάζοντας στρατιωτικούς και αστυνομικούς ή πολίτες. Στις 7 Φεβρουαρίου 1959, ψηφίστηκε ένα διάταγμα μέσω του οποίου αποκτούσαν την κουβανική υπηκοότητα όλοι οι αλλοδαποί διοικητές του αντάρτικου στρατού. Ο νόμος αυτός, επρόκειτο εμφανώς να εφαρμοστεί αποκλειστικά στην περίπτωση του Τσε Γκεβάρα, αποτελώντας ένα είδος φόρου τιμής και αναγνώρισης στο πρόσωπό του και τη συμβολή του στην κουβανική επανάσταση^[13].
Μαζί με τους Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ Κάστρο και Καμίλο Σιενφουέγος, αποτέλεσε μετά την επανάσταση σημαντικό μέλος της νέας κουβανικής κυβέρνησης, η οποία σύντομα ξεκίνησε να πραγματοποιεί ριζικές μεταρρυθμίσεις, καθιερώνοντας για παράδειγμα δωρεάν σύστημα υγείας, όπως και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εξασφάλιζε και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μέχρι τότε κυρίως αναλφάβητα) σχολική μόρφωση. Στην κυβέρνηση, ο Γκεβάρα υποστήριξε περισσότερο τις κομμουνιστικές ιδέες απ' όσο ο Φιντέλ Κάστρο. Αν και ήταν ένθερμος υποστηρικτής μίας ριζικής αγροτικής μεταρρύθμισης στη χώρα, χαρακτήρισε τον πρώτο σχετικό νόμο της κυβέρνησης ως μετριοπαθή, «που δεν αποτολμούσε να υπεισέλθει στα ουσιαστικότερα ζητήματα, όπως ήταν η κατάργηση της μεγάλης γαιοκτησίας». Στις 7 Οκτωβρίου, ο Κάστρο του ανέθεσε την αρχηγία του Τομέα Βιομηχανίας του Εθνικού Ινστιτούτου της Αγροτικής Μεταρρύθμισης (Insituto Nacional de la Reforma Agragia, INRA), ρόλος που προστέθηκε στα καθήκοντά του ως διοικητής της Λα Καμπάνια αλλά και αρχηγός του Τμήματος Εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του έργου του, ο Γκεβάρα απευθύνθηκε στον οικονομολόγο Σαλβαδόρ Βιλασέκα, ξεκινώντας μαζί του μία σειρά από μαθήματα ανώτερων μαθηματικών.
Στην ακμή της πολιτικής του δραστηριότητας ως μέλος της κυβέρνησης, ο Τσε διορίστηκε διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας, στις 26 Νοεμβρίου 1959, διατηρώντας παράλληλα την ευθύνη για το τμήμα βιομηχανίας του INRA και την πολιτιστική επιμόρφωση του στρατού. Ανάμεσα στις πρώτες του ενέργειες, ήταν μία σειρά μέτρων με στόχο τον έλεγχο του αποθέματος συναλλάγματος, καθώς και η ρευστοποίηση των τραπεζών του καθεστώτος του Μπατίστα. Στα τέλη του έτους, και ενώ οι τράπεζες των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν ήδη αναστείλει τις πιστώσεις των εισαγωγών, άρχισε να διερευνά, σε συνεργασία με τον Φιντέλ Κάστρο και άλλους κομμουνιστές ηγέτες, το ενδεχόμενο της σοβιετικής στήριξης. Το Φεβρουάριο του 1960, υποδέχθηκε τον Αναστάς Μικογιάν, μέλος του πολιτικού γραφείου του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και ένθερμο υποστηρικτή της προσέγγισης με την Κούβα, όπως άλλωστε ήταν αρχικά και ο ίδιος ο Τσε. Το επόμενο διάστημα, εντάθηκε η αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της κουβανικής κυβέρνησης, ενώ στις 13 Οκτωβρίου κηρύχθηκε εμπάργκο σε όλα τα εμπορεύματα με προορισμό την Κούβα, αποκλείοντας τη χώρα από κάθε οικονομική δραστηριότητα. Μία εβδομάδα αργότερα, ο Τσε Γκεβάρα σχολίασε τον αποκλεισμό, αναφερόμενος σε ελλείψεις που δεν θα ήταν δυνατό να καλυφθούν, αλλά και εκφράζοντας αισιοδοξία για την πορεία της κρατικοποιημένης πλέον βιομηχανίας. Παράλληλα, έκανε γνωστό πως δεν ήταν πλέον πρόεδρος της τράπεζας, αναλαμβάνοντας νέα καθήκοντα.

Στα τέλη Οκτωβρίου του 1960, συμμετείχε ως επικεφαλής μίας διπλωματικής αποστολής, με στόχο την εξασφάλιση της στήριξης του σοβιετικού μπλοκ, με τις κύριες διαπραγματεύσεις να πραγματοποιούνται στη Σοβιετική Ένωση. Συναντήθηκε με τον Χρουτσόφ στη Μόσχα ενώ αργότερα επισκέφτηκε το Πεκίνο όπου συνάντησε τον Μάο Τσετούνγκ και έγινε γενικά θερμά δεκτός. H περιοδεία του περιλάμβανε ακόμα την Κορέα και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. H αποστολή εξασφάλισε τελικά ευνοϊκές συμφωνίες, για την εξαγωγή τεσσάρων εκατομμυρίων τόνων ζάχαρης, σε τιμή υψηλότερη από εκείνη της παγκόσμιας αγοράς, εξασφαλίζοντας παράλληλα τον εφοδιασμό της Κούβας με πετρέλαιο και αγορές βιομηχανικών μονάδων με ευέλικτες πιστώσεις. Στις 23 Φεβρουαρίου 1961 διορίστηκε υπουργός του νεοσύστατου Υπουργείου Βιομηχανίας της Κούβας, σκοπός του οποίου ήταν η οργάνωση των πολυάριθμων βιομηχανικών μονάδων που είχαν αποκτηθεί, καθώς και των κρατικοποιημένων επιχειρήσεων που υπάγονταν στο Τμήμα Βιομηχανίας του INRA.
Τον Απρίλιο του 1961, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής εισβολής του Κόλπου των Χοίρων, ο Τσε Γκεβάρα τέθηκε επικεφαλής των κουβανικών στρατευμάτων που θα υπερασπίζονταν την επαρχία Πινάρ ντελ Ρίο, όπου σύμφωνα με ενδείξεις των μυστικών υπηρεσιών, αναμενόταν η πρώτη επίθεση. Χάρη στην αποτελεσματική αντίδραση της κουβανικής αεροπορίας και την αντίσταση της πολιτοφυλακής, η αμερικανική εισβολή απέτυχε, ενώ το στράτευμα του Γκεβάρα παρέμεινε σε αμυντική διάταξη και ανενεργό, καθώς η συγκέντρωση αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων κοντά στο Πινάρ ντελ Ρίο αποτέλεσε τελικά προσπάθεια αντιπερισπασμού.
Συνεχίζοντας το έργο του ως υπουργός βιομηχανίας, επεδίωξε να προωθήσει την ταχεία εκβιομηχάνιση της χώρας, πρόγραμμα που υπήρξε όμως πρόωρο, αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες στην εφαρμογή του και καταλήγοντας σε αποτυχία^[14]. Τον Αύγουστο του 1961 συμμετείχε στις συνεδριάσεις της ολομέλειας του Διαμερικανικού Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, καταψηφίζοντας το δεκαετές σχέδιο του Τζον Φ. Κένεντι «Συμμαχία για την Πρόοδο» (Alliance for Progress), το οποίο χαρακτήριζε ως μία προσπάθεια αναχαίτισης των επαναστατικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική και κατασκεύασμα κατά της Κούβας. Την ίδια περίπου περίοδο, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην απόφαση εγκατάστασης σοβιετικών πυραύλων στο έδαφος της Κούβας, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών, οδηγώντας τελικά στην Κρίση των πυραύλων, τον Οκτώβριο του 1962.
Σε ότι αφορά την οικονομική πολιτική, ο Τσε Γκεβάρα ήταν αντίθετος στην αντιγραφή του σοβιετικού οικονομικού μοντέλου της «οικονομικής αυτοδιαχείρισης», καθώς θεωρούσε πως οι ιδιαίτερες συνθήκες της Κούβας απαιτούσαν διαφορετικές πρακτικές και υπερασπιζόταν το συγκεντρωτισμό στον τομέα της βιομηχανίας.

Απομάκρυνση από την Κούβα

Στις 11 Δεκεμβρίου του 1964 εκπροσώπησε την Κούβα στη Συνδιάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών^[15]. Στην ομιλία του ξεχωρίζει η έντονη διαμαρτυρία του ενάντια στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και τις λατινοαμερικανικές δικτατορίες, η συμπαράταξή του στο θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού και το ειρηνευτικό σχέδιο που προτείνει για την Καραϊβική. Λίγες ημέρες αργότερα, ξεκίνησε μία τρίμηνη διεθνή περιοδεία, κατά την οποία επισκέφτηκε την Αλγερία, την Κίνα, τη Γκάνα, τη Γουινέα, το Μάλι, το Κονγκό, την Τανζανία, με μικρές στάσεις στο Παρίσι, την Ιρλανδία και την Πράγα. Στις 24 Φεβρουαρίου, έλαβε μέρος στη διάσκεψη του δεύτερου Οικονομικού Σεμιναρίου Αφροασιατικής Αλληλεγγύης, πραγματοποιώντας την τελευταία δημόσια παρουσία στο διεθνές προσκήνιο. Η ομιλία του προκάλεσε αρκετές εντάσεις στο σοβιετικό μπλοκ, δηλώνοντας πως οι σοσιαλιστικές χώρες όφειλαν να επωμιστούν το κόστος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων^[16], ενώ θεωρείται πιθανό πως προκάλεσε επίσης ρήξη στη σχέση του με τον Κάστρο, αν και δεν υπάρχει καμία σχετική αναφορά στα απομνημονεύματα του ίδιου του Γκεβάρα. Τον Μάρτιο του 1964, επέστρεψε στην Αβάνα.
Οι διαφορές του με τον Κάστρο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Κούβας με την Σοβιετική Ένωση ή την οικονομική πολιτική πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του Τσε να εγκαταλείψει την Κούβα, σκοπεύοντας να μεταφέρει την επανάσταση σε όλον τον κόσμο^[17]. Την 1η Απριλίου συνέταξε το αποχαιρετιστήριο γράμμα του προς τον Φιντέλ Κάστρο.

Κονγκό

Πρώτος σταθμός του Τσε Γκεβάρα, μετά τη φυγή του από την Κούβα υπήρξε το Κονγκό (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό), ενισχύοντας και βοηθώντας οργανωτικά τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Μαζί με τον δεύτερο στην ιεραρχία Βικτόρ Ντρέκε και δώδεκα ακόμα Κουβανούς πολεμιστές, έφθασε εκεί στις 24 Απριλίου του 1965, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησαν και άλλοι Κουβανοί, συνθέτοντας συνολικά μία φάλαγγα με περισσότερα από εκατό μέλη. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Αλγερίας εκείνη την περίοδο και φίλο του, Αχμέντ Μπεν Μπέλα, «η κατάσταση που κυριαρχούσε στην Αφρική, η οποία φαινόταν να διαθέτει μεγάλη δυναμική για μία επανάσταση, οδήγησε τον Τσε στο συμπέρασμα πως η Αφρική αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο του ιμπεριαλισμού. Ήταν λοιπόν στην Αφρική που αποφάσιζε να αφιερώσει τις προσπάθειές του».^[19]. Η έλλειψη οργάνωσης και συνοχής των κονγκολέζικων δυνάμεων καταγράφεται στα ημερολόγια του Τσε Γκεβάρα ως ο κύριος λόγος της αποτυχίας της επανάστασης.
Στα τέλη του έτους, εγκατέλειψε το Κονγκό, μαζί με τους επιζώντες της κουβανικής ομάδας (έξι μέλη της είχαν πεθάνει σε μάχη) και πέρασε τους επόμενους έξι μήνες στο Νταρ ες Σαλάμ της Τανζανίας. Στο διάστημα αυτό, ολοκλήρωσε μία σειρά χειρόγραφων σημειώσεων σχετικά με την εμπειρία του στο Κονγκό, ενώ εργάστηκε επίσης πάνω σε δύο ακόμα βιβλία, φιλοσοφικών και οικονομικών σημειώσεων. Το Φεβρουάριο του 1966 ταξίδεψε μεταμφιεσμένος και με πλαστό διαβατήριο, με προορισμό την Πράγα. Εκεί άρχισε να επεξεργάζεται την ιδέα ενός νέου αντάρτικου στη Λατινική Αμερική, με αρχικό στόχο το Περού και αργότερα εστιάζοντας στη Βολιβία.
Βολιβία

Μετά από μία σύντομη παραμονή στην Αβάνα, ο Γκεβάρα εγκαταστάθηκε στην Βολιβία και ειδικότερα στην ορεινή περιοχή Νιανκαουασού (Ñancahuazú), όπου επρόκειτο να οργανωθεί ο πυρήνας του αντάρτικου στρατού, του οποίου τα μέλη είχαν εκπαιδευτεί νωρίτερα στην Κούβα. Ο Τσε κατέγραψε τα βιώματά του εκείνο το διάστημα, στον ελεύθερο χρόνο που διέθετε, κρατώντας τις σημειώσεις που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλίο. Οι συγκρούσεις με τον βολιβιανό στρατό ήταν τακτικές. O Τσε Γκεβάρα και οι αντάρτες του δεν κατάφεραν να προσελκύσουν τους φτωχούς Βολιβιανούς αγρότες και η προσπάθειά του να φέρει την επανάσταση και στην Βολιβία κατέληξε σε αποτυχία. Ένας σημαντικός λόγος για την αποτυχία αυτή ήταν το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας δεν τον υποστήριξε στην προσπάθειά του. Επιπλέον, ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε και η ενίσχυση του βολιβιανού στρατού από τις Ηνωμένες Πολιτείες^[20].
Στις 8 Οκτωβρίου, η ομάδα των ανταρτών καθοδηγούμενη από τον Τσε Γκεβάρα, περικυκλώθηκε. Κατά τη διάρκεια της τελικής μάχης, στην περιοχή του φαραγγιού του Τσούρο, η ομάδα αναγκάστηκε να διασκορπιστεί και ο Γκεβάρα τραυματίστηκε στη δεξιά κνήμη, ενώ συγχρόνως το όπλο του αχρηστεύτηκε από έναν πυροβολισμό. Τελικά συνελήφθη και αργότερα μεταφέρθηκε στον πλησιέστερο οικισμό Λα Χιγκέρα. Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία παρακολουθούσε επίσης η CIA, με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροντρίγκεζ (Félix Rodríguez), ο οποίος μετέφερε την πληροφορία της σύλληψής του στο αρχηγείο της υπηρεσίας του και σύντομα μετέβη ο ίδιος στη Λα Χιγκέρα.
Μετά από μερικές ανακρίσεις στο σχολείο του χωριού, ο αιχμάλωτος Γκεβάρα δολοφονήθηκε^[21], στις 9 Οκτωβρίου 1967, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν (Mario Terán). Ο συγκεκριμένος αρχικά δίστασε να εκτελέσει την εντολή για τη δολοφονία του^[22] αλλά τελικά πυροβόλησε τον αιχμάλωτο, ο οποίος φέρεται να του είπε «Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις»^[23]. Ο θάνατός του σημειώθηκε λίγο μετά τη 1.00 το μεσημέρι. Στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο κράτησε αρχικά επιφυλακτική στάση απέναντι στην είδηση του θανάτου του, ωστόσο στις 15 Οκτωβρίου, αποδέχτηκε το γεγονός, μετά από την εμφάνιση φωτογραφικών αποδείξεων.
Το πτώμα του Γκεβάρα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σαν Χοσέ ντε Μάλτα όπου έγινε και νεκροψία, στο πρακτικό της οποίας καταγράφτηκαν συνολικά εννέα πληγές που είχαν προκληθεί από σφαίρες. Σύμφωνα με τη νεκροψία, ο θάνατός του προκλήθηκε από τα τραύματα που έφερε στο θώρακα και την αιμορραγία. Το πτώμα του έπρεπε για τους στρατιωτικούς να χαθεί δίχως κανένα ίχνος και θάφτηκε κρυφά κοντά στο αεροδρόμιο, 30 χλμ. από την Λα Χιγκέρα. Νωρίτερα, στο νοσοκομείο, είχαν κοπεί τα χέρια του, τα οποία διατηρήθηκαν σε φορμόλη προκειμένου να γίνει αργότερα η οριστική αναγνώρισή του. Το πτώμα του έμεινε στον μυστικό του τάφο μέχρι που ανακαλύφθηκε στις 12 Ιουλίου 1997 στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας. Αφού μεταφέρθηκε στην Κούβα, κηδεύτηκε στη Σάντα Κλάρα, την πόλη που ο ίδιος είχε κατακτήσει το 1958 ανοίγοντας το δρόμο για την τελική νίκη του Κάστρο.
Ανάμεσα στα αντικείμενα του Τσε Γκεβάρα που διέθεταν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους διώκτες του, ανήκε και το ημερολόγιό του, στο οποίο καταγράφονταν τα γεγονότα που σχετίζονταν με τη δράση του αντάρτικου σώματος στο έδαφος της Βολιβίας^[24]. Η πρώτη καταχώρηση σε αυτό έγινε στις 7 Νοεμβρίου του 1966, λίγο καιρό μετά την εγκατάσταση του Τσε Γκεβάρα στην περιοχή Νιανκαουασού, ενώ η τελευταία καταγραφή σημειώθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1967, μία ημέρα πριν την σύλληψή του. Στο ημερολόγιο αναφέρεται πώς οι αντάρτες αναγκάστηκαν να προβούν σε επιχειρήσεις πρόωρα, εξαιτίας της ανακάλυψής τους από τον βολιβιανό στρατό, όπως και οι λόγοι για τους οποίος ο Γκεβάρα αποφάσισε να διαχωριστεί η φάλαγγα σε δύο μονάδες, χωρίς να καταφέρουν έκτοτε να έρθουν σε επαφή, περιγράφοντας συνολικά τα αίτια της αποτυχίας του αντάρτικου στρατού. Το ημερολόγιο τυπώθηκε μετά από ελέγχους της γνησιότητάς του, στις 22 Ιουνίου 1968 στην Κούβα^[25]. Η διανομή του έγινε δωρεάν και συγχρόνως δημοσιεύτηκε σε άλλα έντυπα ανά τον κόσμο.
Τον Οκτώβρη του 1997, τριάντα χρόνια μετά το θάνατό του, ο Τσε εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλούς ανθρώπους. Στη Βαλεγκράντε, την πόλη που βρέθηκαν τα οστά του, αλλά και στην Κούβα, εκατοντάδες κάτοικοι γιόρτασαν την επέτειο του θανάτου του μ` έναν ιδιαίτερο τρόπο, που θύμιζε περισσότερο παραδοσιακό πανηγύρι. Στα πλαίσια αυτών των γιορτασμών ο Φιντέλ Κάστρο ανακοίνωσε ότι ο λαός θα μπορεί να γιορτάζει πλέον ελεύθερα όλα όσα πρέσβευε ο Ερνέστο Γκουεβάρα Τσε.

Ο γνωστός σ` όλους Γκεβάρα, το σύμβολο του `68, ο στοχαστής και διανοούμενος, το πολιτικό στέλεχος της Λατινικής Αμερικής, αποτελεί πλέον το παγκόσμιο ίνδαλμα του επαναστάτη που έχει χρέος όχι απλά να υπόσχεται, αλλά "να κάνει την επανάσταση" που θα οδηγήσει τον κόσμο σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Τα κρυφά μηνύματα του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Κρυφά σύμβολα, σινιάλα αόρατα για τους αμύητους και μια μυστική οργάνωση που μετρά εννιακόσια χρόνια ζωής. Για άλλη μια φορά οι πίνακες της Αναγέννησης γίνονται αντικείμενο μελέτης και συνδέονται με άγνωστες πτυχές του χριστιανισμού. Πρωταγωνιστής του μυστηρίου ένας πραγματικός Homo universalis, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Ο αιρετικός

Εδώ και αιώνες, το σύνολο του έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσι δημιουργεί διάφορες απορίες τόσο στους κριτικούς τέχνης όσο και στους ιστορικούς. Το διάσημο πορτρέτο της Μόνα Λίζα απεικονίζει άντρα ή γυναίκα; Υπήρχε κάποιος κωδικός στα έργα του; Αυτά τα ερωτήματα τροφοδοτούν χιλιάδες εικασίες γύρω από το έργο του Ιταλού φιλοσόφου, εφευρέτη και καλλιτέχνη. Το 2003 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Νταν Μπράουν Ο Κωδικός Ντα Βίντσι, που προκάλεσε σάλο στις ΗΠΑ. Στις σελίδες του υποστηρίζει ότι τα έργα του Ντα Βίντσι βρίθουν από διφορούμενα μηνύματα που αποκαλύπτουν τις πραγματικές καταβολές του χριστιανισμού. Κεντρικό θέμα του είναι ο ρόλος των γυναικών, οι οποίες με το πέρασμα των χρόνων παραγκωνίστηκαν, παράμετρος που πολλοί καλλιτέχνες της Αναγέννησης αποτύπωσαν στους πίνακές τους.

Ο άγνωστος γάμος

Ο Αμερικανός συγγραφέας ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς δεν πέθανε πάνω στο Σταυρό, αλλά διέφυγε στη Βρετανία ή στην Ινδία πριν πέσει στα χέρια των Ρωμαίων. Υποστηρίζει ότι κορυφαίος απόστολος ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, κάτι που απεικονίζεται στον πίνακα του Ντα Βίντσι "Μυστικός Δείπνος". Σύμφωνα με τον Μπράουν, ο απόστολος Ιωάννης παρουσιάζεται θηλυπρεπής, συμβολίζοντας τη σημασία που διαδραμάτισε η Μαρία η Μαγδαληνή τα πρώτα χρόνια διάδοσης του χριστιανισμού. Παρόμοιοι ισχυρισμοί για τη χριστιανική θρησκεία και τους πίνακες του Ντα Βίντσι είχαν διατυπωθεί και παλαιότερα. Στο βιβλίο Το Ιερό Γκράαλ, που δημοσιεύτηκε το 1982, οι συγγραφείς Λίνκολν, Λέι και Μπέιτζεντ υποστήριζαν ότι ο Ιησούς και η Μαρία είχαν παντρευτεί και είχαν αποκτήσει παιδιά, γεγονός που απέκρυψαν οι πρώτες χριστιανικές εκκλησίες. Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται επίσης πως ο ντα Βίντσι ήταν μέλος της αίρεσης -Ηγουμενίας της Σιών-, τα μέλη της οποίας γνώριζαν την αλήθεια και τη μετέφεραν από γενιά σε γενιά. Γι' αυτό οι πίνακες του ντα Βίντσι βρίθουν από δυσδιάκριτα σημεία και κρυφά μηνύματα που αποκαλύπτουν τα πραγματικά γεγονότα.

Ιερή γυναίκα

Σύμφωνα με τους τρεις συγγραφείς, οι μυημένοι στην Ηγουμενία της Σιών αναγνώριζαν τη θεία φύση της γυναίκας, υποστηρίζοντας την άποψη ότι επί χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος προσευχόταν τόσο σε θεούς όσο και σε θεές. Για κάθε Δία υπήρχε αντίστοιχα μια Ήρα, πράγμα που άλλαξε με την επικράτηση του χριστιανισμού. Έτσι ο ντα Βίντσι, ως μέλος της αίρεσης και οπαδός της γυναικείας φύσης στη θρησκεία, αποτύπωσε τα πιστεύω του σε πολλούς πίνακες. Οι Βρετανοί συγγραφείς διατείνονται ότι εκτός από το "Μυστικό Δείπνο" η ιερότητα της γυναίκας αποτυπώνεται έμμεσα και στον ανδρογυνισμό της Μόνα Λίζα, τον πιο διάσημο πίνακα του Ιταλού ζωγράφου. Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται πως η Ηγουμενία της Σιών δραστηριοποιείται ακόμα και στις μέρες μας. Ο Ισαάκ Νεύτων, ο Βίκτορ Ουγκό και ο Ζαν Κοκτό, ο οποίος πέθανε το 1963, ήταν ενεργά μέλη της.

Θεωρίες συνωμοσίας

Μπορεί το αστυνομικό δαιμόνιο των Λίνκολν, Λέι και Μπέιτζεντ να τους απέφερε αρκετά χρήματα από τις πωλήσεις του βιβλίου, πολλοί είναι όμως οι επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι τα επιχειρήματά τους είναι ανεπαρκή. Πράγματι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι χρησιμοποίησε ορισμένα δυσδιάκριτα σύμβολα στους πίνακές του, ίσως να ήταν και μέλος κάποιας αίρεσης. Αρκεί όμως αυτό για να κάνουμε λόγο για συνωμοσία ή εσκεμμένη διαστρέβλωση της ζωής του Χριστού από την Εκκλησία; Ασφαλώς όχι, τονίζουν οι ειδικοί. Άλλωστε οι αιρέσεις ήταν πολύ διαδεδομένες την εποχή του ντα Βίντσι και πολλοί διανοητές κατέφευγαν σ' αυτές για τις πνευματικές τους αναζητήσεις. Με τις απαρχές του κινήματος της Αναγέννησης τα ανήσυχα πνεύματα αισθάνθηκαν την ανάγκη να εκφράσουν ιδέες οι οποίες για εκατοντάδες χρόνια ήταν απαγορευμένες ως ειδωλολατρικές. Ο κλήρος στη Δυτική Ευρώπη ήταν καταπιεστικός και επικίνδυνος. Η Ιερά Εξέταση έριχνε γυναίκες στην πυρά με την πρόφαση ότι ήταν μάγισσες και επιστήμονες που υποστήριζαν το ηλιοκεντρικό σύστημα. 

Το τέλος της συντροφιάς

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ακόμα και οι ίδιοι οι συγγραφείς άρχιζαν να αναιρούν τις αποδείξεις που παρέθεταν στο βιβλίο τους. Ο υποτιθέμενος ανδρογυνισμός της Μόνα Λίζα είχε καταρριφθεί από τους ιστορικούς -η Μόνα Λίζα ήταν γυναίκα, πιθανότατα η σύζυγος ενός πλούσιου εμπόρου- και το χαμόγελό της, που δημιούργησε χιλιάδες ερωτηματικά, δεν ήταν τίποτε άλλο από μια μεγαλοφυή έμπνευση του ζωγράφου. Σε συνέντευξή του μετά τις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων γιατί δεν υπήρξε συνέχεια του βιβλίου Το Ιερό Γκράαλ, ο Λίνκολν απάντησε ότι ήταν πια ηλικιωμένος για να ψάχνει στοιχεία που θα τεκμηρίωναν τους ισχυρισμούς του. Όπως είπε, "Το Ιερό Γκράαλ δεν υποστηρίζει πως έλυσε το αίνιγμα της Ηγουμενίας της Σιών". Ο κατά πολύ νεότερός του και ενθουσιώδης Νταν Μπράουν σκέφτηκε ότι έπρεπε να ανασκαλίσει την ιστορία. Αν κρίνουμε από τις πωλήσεις του βιβλίου του, θα υπάρξουν συνεχιστές. 


από: focusmage.gr

Some of the most famous masterpieces of Leonardo Da Vinci

Ginevra de' Benci - year 1473 - Leonardo's age 21

 Leonardo’s first known portrait painting!

Location: The National Gallery of Art, Washington D.C., USA.

Madonna and Child with Flowers (Benois Madonna) - year 1478 - Leonardo's age 26

Possibly Leonardo’s first painting completed by himself.

Location: The Hermitage Museum, Saint Petersburg, Russia.

The Annunciation by Leonardo Da Vinci (?!) - year 1481- Leonardo's age 29

Possibly Leonardo’s second painting completed by himself.

Location: Uffizi Gallery, Florence, Italy.

Leonardo Da Vinci’s The Virgin of the Rocks - year 1482 - Leonardo's age 30

There are two paintings by the same name and very similar to one another;

The first was painted by Leonardo who did not paint Halo’s above the heads of the characters in the picture (Without Halo’s).

He was then asked to paint the painting again with this time adding the halo’s, which resulted in the second painting (With Halo’s).

There is a belief in the Art world that parts of the painting may have finished by the ‘de Predis brothers’.

Overall however, there is no dispute that is the work of Leonardo Da Vinci.

 Location: The Louvre, Paris, France.

Leonardo Da Vinci’s Cecilia Gallerani - year 1485  -  Leonardo's age 33

Location: Czartoryski Museum, Kraków, Poland.

Leonardo Da Vinci’s THE LAST SUPPER - year began: 1495 finished: 1498  -  Leonardo's age 33-

This huge wall painting was to be for the dining room of the Monastery where Leonardo's patron would come to eat with the Monks.

Jesus does not adorn a halo.

Location: Monastery of Santa Maria delle Grazie, Milan, Italy.

PREPARATION DRAWING:

_

Leonardo Da Vinci Madonna of the Yarnwinder - year 1501- Leonardo's age 49

Baby Jesus with his mother, Mary.

Location: A private collection in New York, USA.

The Leonardo Da Vinci Mona Lisa or La Gioconda! - year began: 1503 finished: 1507 - Leonardo's age 51-55

Lisa del Gioconda

Lisa was a middle class housewife married to a successful Silk-merchant.

She was pregnant at the time of the sitting for the painting.

Location: The Louvre, Paris, France.

St John the Baptist - year 1514 - Leonardo's age 62

Leonardo's closest friend 'Salai' was the sitter for this painting.

Location: The Louvre, Paris, France.

from www.leonardo-da-vinci-biography.com

Σκέψεις

Γιατί να σε κοιτάνε ολοι περίεργα και να μην ξέρεις το γιατί? Γιατί να νομίζεις οτι έχεις κάνει κάτι αλλά στην πραγματικότητα δεν έχεις κάνει τίποτα? Γιατι να νιώθεις παράξενα χωρίς να έχεις κάνει κάτι κακό σε κάποιον? Γιατί να ειναι πολλοί που να σε κοιτάνε τόσο εντονα και περίεργα και να μην μπορείς να μάθεις το γιατί? Και όλο αυτό να συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα? Και νόμιζα πως θα ξέφευγα αλλά συνεχίζεται.. Και δεν ξέρω πως να εξαλείψω αυτήν την αποπνιτική ατμόσφαιρα.. Να πάρω ένα σφουγγάρι και να σβήσω τα πάντα!

Ελπίδες έχω.. αλλα δεν ξέρω μέχρι πότε θα τις κουβαλάω μέσα μου.. Κάποτε θα εξατμιστούν και θα κρατώ με το ζόρι την τελευταία σταγόνα τους..
Αύριο καινούρια μέρα.. Μία νέα αντιμετώπιση με όλο τον κόσμο, ζώντας ξανά το ίδιο παιχνίδι, την ίδια καθημερινότητα, το ίδιο τροπάριο. Χωρίς ίχνος αλλαγής. Καμιά καινούργια νότα στο επαναλαμβανόμενο τραγούδι. Καμία λέξη να αλλάξει την μιζέρια. Η ίδια καθημερινή καθημερινότητα.. Σα να ζητούμε από τον ήλιο να σβήσει το φως του.
Περνούν οι μέρες τόσο γρήγορα.. Νιώθεις πολύ αδύναμος να τα βγάλεις πέρα με την εξουσία του χρόνου. Την κρατάς όσο μπορείς αλλά δεν την πείθεις ποτέ.. Σου παίρνει αγαπημένες στιγμές που μόνο ο εαυτός σου ή αγαπημένα πρόσωπα μπορούν να τις προσφέρουν.. Μερικές έντονα, μερικές αμυδρά και άλλες καθόλου. Τελικά, ο χρόνος ειναι φίλος ή εχθρός? Ή και τα δύο? Ή μήπως τίποτα?

Ο κόσμος ξεχνά τον ίδιο του τον εαυτό.. Προσπαθούμε να κοιταχτούμε στο καθρέφτη του εαυτού μας για να μην ξεχάσουμε την προσωπικότητά μας και τα χαρακτηριστικά μας. Είμαστε έναντι του εγώ μας. Έναντι τως χαρισμάτων και του πιστεύω μας. Το μίσος και η δίψα για κυριαρχία μας αποτρέπουν από την αυθεντική εικόνα του προσώπου μας. Χαμένοι στα διηνεκεί λάθοι και τις απρόσωπες τωρινές ή αιώνιες εκφράσεις μας. Τυφλωθήκαμε και βαδίζουμε σε λανθασμένο δρόμο. Ακόμα καλύτερα, σε πιθανή παγίδα της ζωής που βάζουμε οι ίδιοι σε εμάς αλλά και στους άλλους.

A Fine Frenzy - Almost Lover

 


Lyrics:
Your fingertips across my skin
The palm trees swaying in the wind
Images

You sang me Spanish lullabies
The sweetest sadness in your eyes
Clever trick

I never want to see you unhappy
I thought you'd want the same for me

Goodbye, my almost lover
Goodbye, my hopeless dream
I'm trying not to think about you
Can't you just let me be?
So long, my luckless romance
My back is turned on you
I should've known you'd bring me heartache
Almost lovers always do

We walked along a crowded street
You took my hand and danced with me
Images

And when you left you kissed my lips
You told me you'd never ever forget these images, no

I never want to see you unhappy
I thought you'd want the same for me

Goodbye, my almost lover
Goodbye, my hopeless dream
I'm trying not to think about you
Can't you just let me be?
So long, my luckless romance
My back is turned on you
I should've known you'd bring me heartache
Almost lovers always do

I cannot go to the ocean
I cannot drive the streets at night
I cannot wake up in the morning
Without you on my mind
So you're gone and I'm haunted
And I bet you are just fine
Did I make it that easy
To walk right in and out of my life?

Goodbye, my almost lover
Goodbye, my hopeless dream
I'm trying not to think about you
Can't you just let me be?
So long, my luckless romance
My back is turned on you
I should've known you'd bring me heartache
Almost lovers always do