Ορθιοι οι θεατές που παρακολούθησαν το σαιξπηρικό «Χειμωνιάτικο παραμύθι» στην Επίδαυρο χειροκρότησαν τον θίασο και τον υποχρέωσαν σε τέσσερις αυλαίες την Παρασκευή το βράδυ στην Επίδαυρο. Η παραγωγή από το «Τhe Bridge Ρroject» σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες, με την οποία ολοκληρώθηκαν τα φετινά Επιδαύρια, έδωσε στο φεστιβάλ την «αυλαία» που του άξιζε. Επειτα από μεταμοντέρνους κλυδωνισμούς, άνυδρους ρεαλισμούς, κουλτουρολαϊκότροπους ακροβατισμούς η παράσταση που έγραψε το φινάλε ήταν λιτή στη σκηνοθετική γραμμή της, καθαρή ως προς την παρουσίασή της, ευανάγνωστη, στρωτή, ισορροπημένη, ευχάριστη, με ενδιαφέρουσες (στο σύνολό τους) ερμηνείες.
Ο Ίθαν Χοκ έκλεψε τη παρασταση υποδίωντας έναν κατεργάρη και κλέφτη, αγαθό και αστείο που συμβάλλει στην αποκατάσταση των πραγμάτων και δίνει μια χαρούμενη νότα με το κέφι, τα κόλπα του και τα τραγούδια του. Είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε να τραγουδάει και να παίζει κιθάρα και να δίνει μια πολυ διαφορετική νότα στο όλο σύνολο της πλοκής!
Όλοι οι ηθοποιοί ήταν αντάξιοι του ρόλου τους. Μου άρεσε πάρα πολύ και η Ρεμπέκα Χολ, (VickyChristinaBarcelona), ως Ερμιόνη, η οποία έβγαζε μια τρομερή ενέργεια και δύναμη!Ο Σάιμον Ράσελ Μπιλ απέδωσε εξαιρετικά τον τυραννικό, άδικο, παράλογο βασιλιά που μόνον ένας χρησμός σε συνδυασμό με σκληρή τιμωρία κατορθώνουν, τέλος, να τον σωφρονίσουν.
Το μωρό, που ο αυλικός ο οποίος ανέλαβε να το εγκαταλείψει σε μια σαιξπηρική...- ακτή (!) της Βοημίας του δίνει το όνομα Περντίτα (Χαμένη), το περιμαζεύει και το υιοθετεί ένας Γέρος Τσοπάνης (Ρίτσαρντ Ίστον, που είχα τη τύχη να πάρω αυτόγραφo ανοίγοντας ο ίδιος το πρόγραμμα που κρατούσα για να υπογράψει στη φωτογραφία του, και να φωτογραφηθώ μαζί του (!!!)) που το βρίσκει, μαζί με τον τρελιάρη γιο του Νεαρό Βοσκό (Τομπάιας Σίγκαλ, που επίσης στάθηκα τυχερή και μου έδωσε αυτόγραφο), σε «πακέτο» με ένα κουτί φλουριά.
Ο τρελιάρης νεαρός βοσκός μου έκανε ιδιαίτερη και ευχάριστη εντύπωση έτσι όπως έκανε την παρουσία του! Κατέβηκε από τα σκαλιά δίπλα από το κοινό και φώναζε σα τρελός (εξού και το τρελιάρης!) και πρόσθεσε μια διασκεδαστική απόχρωση, μαζί με τον Ίθαν βέβαια, στη παράσταση!
Ο ίδιος ο Γέρος Τσοπάνης μεταμορφώνεται στον Χρόνο που μας συνδέει με το μέλλον: έχουν περάσει δεκάξι χρόνια και η Περντίτα (Μόρβιν Κρίστι) είναι μία όμορφη βοσκοπούλα που την έχει ερωτευτεί ο πρίγκιπας Φλοριζέλ (Μάικλ Μπράουν), ο γιος του Πολύξενου.
Το κοινό στο τέλος ήταν καταενθουσιασμένο, η γραφούσα επίσης (!!), και χειροκροτούσε με χαρά τους ηθοποιούς που είχαν ανεβάσει μια μοναδική παράσταση. Άκουγες συνέχεια "μπράβο" και οι ηθοποιού βγήκαν τέσσερις φορές να αποθεωθούν!
'Ηταν μια παράσταση πραγματικά αξέχαστη και θα τη θυμάμαι πάντα. Ελπίζω πως φέτος θα είναι η αρχή μιας σπουδαίας συνέχειας αν τα Επιδαύρια φιλοξενήσουν τέτοιες προσωπικότητες και τις επόμενες χρονιές! Και θέλω να πιστεύω πως αυτή ήταν μόνο η αρχή..!
psemata imoun k gw ekei!!
ΑπάντησηΔιαγραφή